Αρεστός ή χρήσιμος;

Γράφει ο Κλεισθένης.

Αυτό το ερώτημα πρέπει να προβληματίσει όσους ασχολούνται με το blogging καταθέτοντας την δική τους προσωπική γνώμη.

Σ' αυτό το ερώτημα έχω δώσει προ πολλού απάντηση σε ότι με αφορά. Προτιμώ να είμαι χρήσιμος, αν φυσικά το καταφέρνω, παρά αρεστός.

Αδιαφόρησα και αδιαφορώ για την επισκεψιμότητα, μ' ενδιαφέρει μόνο η αναγνωσιμότητα και η προσπάθειά μου για αφύπνιση των συνειδήσεών μας.

Το σημερινό θέμα είναι η δημοκρατικότητα της επιβολής της γνώμης της πλειοψηφίας και η συλλογική ευθύνη.

Πολλοί θέλοντας να είναι αρεστοί ή θέλοντας να αυτοεντάσσονται στους προοδευτικούς ( με ή χωρίς εισαγωγικά ) υποστηρίζουν ότι ποτέ, μα ποτέ δεν φταίει ο λαός.

Είναι όμως σωστή αυτή η θέση;

Επιπλέον υποστηρίζουν το “αλάνθαστο” της πλειοψηφίας.

Είναι όμως έτσι;

Όταν μιλάμε για ορθή πλειοψηφική γνώμη πρέπει οι πολίτες να είναι πολιτικοποιημένοι και σκεπτόμενοι. Αν σε ένα λαό οι πολίτες είναι απαίδευτοι και απολιτικοποίητοι τότε η πλειοψηφία παρασυρμένη από τυχοδιώκτες, πολιτικάντηδες και λαϊκιστές παίρνει λαθεμένες αποφάσεις. Αυτό δεν χρειάζεται περαιτέρω επεξήγηση. Ένα “ζουμ” στην σημερινή Ελληνική πραγματικότητα μας πείθει.

Ειπώθηκε πως “όλοι μαζί τα φάγαμε” για να δικαιολογήσει την σημερινή κατάντια και να μεταφέρει ενοχές στους πολίτες για να μην αντιδρούν δυναμικά στις καταστροφικές πολιτικές που ασκούνται.

Φυσικά και δεν “τα φάγαμε όλοι μαζί” αλλά είμαστε ένοχοι γιατί ανεχτήκαμε να τα “τρώνε” κάποιοι. Είμαστε ένοχοι γιατί δεν αντιδράσαμε, είμαστε ένοχοι γιατί σφιχταγκαλιασμένοι με τον κομματισμό δεν στηρίζουμε όσο πρέπει την παραδειγματική τιμωρία όσων “τα έφαγαν”.

Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι οι πλειοψηφίες στην Ελληνική κοινωνία μέσα από την εκλογική διαδικασία είναι κάλπικες. Αυτό όμως δεν αθωώνει όσους αδιαφορούν για τα πολιτικά και κοινωνικά δρώμενα αφήνοντας τους επιτήδειους και τους πολιτικάντηδες να θησαυρίζουν σε βάρος όλων ημών των υπολοίπων.

Το άλλο θέμα που αφορά την συλλογική ευθύνη είναι πιο δύσκολο. Υπάρχει η θεωρητική αριστερή θέση ότι δεν μπορεί να εφαρμόζονται λογικές συλλογικής ευθύνης για πράξεις κάποιων ατόμων μέσα στην κοινωνία.

Θα αναφέρω δύο πρόσφατα παραδείγματα απ' το αιματοκύλισμα στην Συρία το πρώτο και απ' την ισλαμοκρατούμενη Υεμένη το δεύτερο.

Είναι γνωστό και αποδεδειγμένο ότι στην Συρία κάποιοι ισλαμιστές( που σίγουρα δεν χαρακτηρίζονται άνθρωποι ) αποκεφαλίζουν ζωντανούς κάποιους αιχμαλώτους. (Οι λεπτομέρειες για το ποιοι και ποιους δεν έχουν μεγάλη αξία για την λογική του κειμένου.)

Η πράξη αυτή καθαυτή είναι απάνθρωπη και ειδεχθής. Στο περιβάλλοντα χώρο όμως όπου διαδραματίζεται η εγκληματική αυτή πράξη υπάρχουν “θεατές” οι οποίοι δεν δυσανασχετούν, δεν διαμαρτύρονται αλλά αντίθετα επικροτούν και υπερθεματίζουν τους αποκεφαλισμούς ζώντων ανθρώπων. ΑΥΤΟΙ δεν έχουν καμία ευθύνη;;; Η κοινωνία τους που προωθεί και αποδέχεται αυτές τις πράξεις δεν έχει καμία ευθύνη;;;

Στην Υεμένη πέθανε ένα κοριτσάκι οκτώ ετών την πρώτη νύχτα του γάμου του με έναν σαραντάχρονο. Πέθανε από ακατάσχετη αιμορραγία. Αυτό είναι σίγουρα έγκλημα και μάλιστα από τα ειδεχθέστερα αλλά!!! δεν πρόκειται να τιμωρηθεί ο δράστης γιατί η ισλαμοκρατούμενη κοινωνία της Υεμένης αποδέχεται και συναινεί στον γάμο μικρών κοριτσιών με πολύ μεγαλύτερους άνδρες. Το γράφει και το Κοράνι.

Εδώ υπάρχει συλλογική ευθύνη;;;

Επειδή και στις δύο περιπτώσεις εγώ προσωπικά αποδίδω συλλογική ευθύνη σε ολόκληρες τις κοινωνίες που αποδέχονται και επικροτούν τέτοιες απάνθρωπες και εγκληματικές πράξεις ας απαντήσουν οι προοδευτικοί και οι “προοδευτικοί” στο ερώτημα, υπάρχει συλλογική ευθύνη στις προαναφερθείσες περιπτώσεις;;;

Υ/Φ:

Επειδή υπάρχει περίπτωση κάποιος που θα διαβάσει το κείμενο να θελήσει να το συνδέσει με αναχρονιστικές ή ακροδεξιοφασιστικές αντιλήψεις τον προλαβαίνω, αν το κάνει σίγουρα είναι λάθος. Καταθέτω τις απόψεις μου αφτιασίδωτες, όπως τις σκέπτομαι και δεν επιδιώκω νάμαι αρεστός, αυτό το είπαμε.