Και λοιπόν; (μυθοπλασία)...

                  
Πρόλογος.

Ο τίτλος "και λοιπόν;" ίσως φανεί παράξενος και άσχετος. Είναι όμως η έντονη αντίδραση του κεντρικού προσώπου όταν διαφωνούσε με τον συνομιλητή του, που έκρινε τους ανθρώπους από την καταγωγή, την οικονομική και κοινωνική τους θέση.

Με προβλημάτισε πολύ το θέμα της γλώσσας. Κανονικά
τα κείμενα και ειδικότερα οι διάλογοι έπρεπε να γραφτούν στην καθαρεύουσα. Κάτι τέτοιο όμως ίσως θα απέκλειε τους νεώτερους που πιθανά θα ήθελαν να διαβάσουν την μυθοπλασία, επειδή δεν γνωρίζουν καλά την καθαρεύουσα. Τελικά αποφάσισα να γράψω τα κείμενα και τους διαλόγους στην γλώσσα που μιλάμε σήμερα. Η ιστορία που ακολουθεί είναι μίξη πραγματικών και φανταστικών γεγονότων. Τα πραγματικά γεγονότα είναι μνήμες, ίσως είναι λίγο ωραιοποιημένες. Όσον αφορά  τα φανταστικά, η φαντασία δεν είναι τίποτε άλλο από συρραφές μνημών και εμπειριών του καθενός μας.

==========================================

Πρόσωπα:

Βύρων Ραγκής, πολύ πλούσιος γόνος πρώην αριστοκρατικής οικογένειας από ένα νησί, δικηγόρος. Γεννήθηκε το 1905. Πήγε στην Ιταλία όπου σπούδασε νομικά.
 Μετά τις σπουδές του πήγε στην Αθήνα για να δικηγορήσει. Ο πατέρας του του στέλνει κάθε μήνα ένα σημαντικό ποσό, έχει οικονομική ευχέρεια αλλά δικηγορεί. Αναλαμβάνει μόνο υποθέσεις που τον ενδιαφέρουν.
 Στην Αθήνα όπου δικηγορεί κατορθώνει σε λίγα χρόνια να έχει ένα από τα καλύτερα δικηγορικά γραφεία της Αθήνας και κάνει πολλούς αξιόλογους φίλους.
 Έχει φιλικές σχέσεις με τον γιο πλούσιου έμπορου από το ίδιο νησί, τον Χριστόφορο. Γνωρίζει την Αιμιλία, αδελφή του φίλου του, την ερωτεύεται και παντρεύονται το 1932.
 Μένουν σε σπίτι που αγόρασαν της Αιμιλίας οι γονείς της. Το 1934 αποκτά ένα αγόρι τον Ιάσονα και το 1936 ένα κορίτσι την Αλεξία. Η Αλεξία πεθαίνει μωρό.
 Όταν πεθαίνει η αδελφή του Βιολέτα το 1940 στην γέννα, ύστερα από παράκληση της Αιμιλίας παίρνει το μωρό που το βάπτισαν την ίδια ημέρα Μυρτώ, στην Αθήνα όπου ζει. Χαρίζουν στο μωρό Μυρτώ όση αγάπη δεν μπόρεσαν να χαρίσουν στην Αλεξία τους.
 Όταν γίνεται η επίθεση των Ιταλών ο Βύρωνας πηγαίνει στο μέτωπο, η Αιμιλία φοβάται να μείνει στην Αθήνα, παίρνει τον μικρό Ιάσονα και το μωρό Μυρτώ και πηγαίνουν στο νησί, μένουν στο πατρικό της Αιμιλίας. Ο Βύρωνας τραυματίζεται στο δεξί του πόδι, η κατάρρευση του μετώπου τον βρίσκει στα Γιάννενα, στο νοσοκομείο.
Οι γιατροί εγχειρίζουν τον Βύρωνα, ο τραυματισμός όμως του αφήνει μικρό πρόβλημα, κουτσαίνει ελαφρά, χρησιμοποιεί μπαστούνι.
 Όταν μπαίνουν οι Γερμανοί στην Ελλάδα, ο Βύρωνας αναρρώνει στο νησί, μετά από λίγο καιρό παίρνει την οικογένειά του και ξαναγυρίζει στην Αθήνα. Εκεί δικηγορεί ξανά.
 Το 1948 πεθαίνει ο πατέρας του Βύρωνα. Με διαθήκη αφήνει το αρχοντικό των Ραγκήδων στον Θεόκλητο αδελφό του Βύρωνα, την τεράστια ακίνητη περιουσία του και ένα πολύ μεγάλο χρηματικό ποσό το μοιράζει εξίσου στον Θεόκλητο και τον Βύρωνα.
 Το 1950 ο Βύρωνας μετακομίζει σε μία μικρή επαρχιακή πόλη, απέναντι από το νησί του,αγοράζει ένα διώροφο σπίτι, στον επάνω όροφο μένει οικογενειακώς, ένα μέρος του κάτω ορόφου το διαμορφώνει σε δικηγορικό γραφείο και τον υπόλοιπο σε βοηθητικούς χώρους του σπιτιού.


Αιμιλία, σύζυγος του Βύρωνα, όμορφη και αρχοντική παρουσία, κόρη πλούσιου εμπόρου από το νησί. Γεννήθηκε το 1911. Υπεραγαπά τον Βύρωνα , τον γιο τους Ιάσονα και την ανιψιά τους Μυρτώ.


Χριστόφορος, μεγαλύτερος αδελφός της Αιμιλίας, φίλος του Βύρωνα.


Θεόκλητος Ραγκής, μεγαλύτερος αδελφός του Βύρωνα. Έχει πολύ μεγάλη περιουσία , δεν έχει παιδιά, παρέμεινε ανύπαντρος, συμπεριφέρεται σαν ευγενής . Έχει σοβαρότατες διαφωνίες με τον Βύρωνα για αυτό και άλλα θέματα .


Βιολέτα Ραγκή, αδελφή του Βύρωνα. Πέθανε στην γέννα της Μυρτώς. Είχε κλεφτεί με τον Διονύσιο Δαλέντη, ο οποίος πέθανε όταν ήταν έγκυος.


Ιάσων Ραγκής, γιος του Βύρωνα, θα σπουδάσει στην Ιταλία γιατρός. Υπεραγαπάει την Μυρτώ.


Μυρτώ Δαλέντη, ανιψιά του Βύρωνα. Γεννήθηκε αρχές του 1940. Η μητέρα της Βιολέτα "αδελφή του Βύρωνα" είχε κλεφτεί με τον Δαλέντη που δεν τον ενέκρινε η οικογένεια της μητέρας της. Οι γονείς της πέθαναν, ο πατέρας της πρώτος λίγους μήνες πριν την γέννησή της και η μητέρα της στην γέννα. Λίγο μετά την γέννησή της την βάφτισαν. Την πήρε ο Βύρωνας με την Αιμιλία στην Αθήνα και την μεγαλώνουν σαν κόρη τους. Ο Θεόκλητος, δεν αναγνωρίζει τη Μυρτώ σαν ανιψιά του, την αποκαλεί νόθο. Η Αιμιλία, μετά τον χαμό της κόρης της Αλεξίας υπεραγαπά τη Μυρτώ.


Ευγενία, μαγείρισσα, χήρα, δούλευε στο αρχοντικό των Ραγκήδων, παντρεύτηκε και μετά χήρεψε. Την πήρε ο Βύρωνας στο σπίτι του στην μικρή επαρχιακή πόλη.


Καλλιόπη, κόρη της Ευγενίας, ήρθε μαζί με τη μητέρα της στο σπίτι του Βύρωνα, είναι οικιακή βοηθός.


Θεμιστοκλής Δαρούσης, γιος φτωχού ψαρά, αριστούχος μαθητής που εξαιτίας του θανάτου του πατέρα του δεν μπόρεσε να σπουδάσει, τον προσέλαβε ο Βύρωνας σαν γραμματέας του.


Ουρανία, αρραβωνιαστικιά του Θεμιστοκλή.


Ειρήνη Ρανέρη, είναι δακτυλογράφος στο γραφείο του Βύρωνα.


Μουγκολένη, "Ελένη." ένα πανέμορφο τσιγγανάκι , είναι περίπου στην ηλικία της Μυρτώς. Αναπτύσσει μία περίεργη φιλία με τον Βύρωνα.


Μιλτιάδης Αγγέλου, εκδότης της τοπικής εφημερίδας. Ο Θεμιστοκλής γράφει στην εφημερίδα του.


Σοφία Ρουσσογιάννη, μητέρα της Λευκής, "Ειρήνης."Από πολύ πλούσια αριστοκρατική οικογένεια που πτώχευσε.


Κωνσταντίνος Καρίζης, σιδεράς.


Πέτρος Καρίζης, γιος του σιδερά, θα γίνει δικηγόρος και θα παντρευτεί την ανιψιά του Βύρωνα, Μυρτώ.


Περικλής, συνεταίρος του Βύρωνα, επιστάτης στα κτήματα του καθώς και στης συζύγου του Αιμιλίας.
-----------------------------------------------------------------------------
Χρονολογίες.

Ο Βύρωνας γεννήθηκε το 1905, η Αιμιλία το 1911, ο Θεμιστοκλής το 1928,ο Πέτρος το 1933, ο Ιάσονας το 1934, η Μυρτώ στις αρχές του 1940

 ==========================================

Εισαγωγή.

Η αφήγηση χρονικά αναφέρεται στις δεκαετίες του '50 και του '60. Παρακολουθεί τον Θεμιστοκλή στην διαδρομή του δίπλα στον δικηγόρο Βύρωνα Ραγκή και την οικογένειά του. Τα γεγονότα εξελίσσονται σε μία μικρή επαρχιακή πόλη.

 --------------============================----------
Η κορνίζα.
----------------------------------------------------------------------
Έχει προηγηθεί ο αιφνίδιος θάνατος του Βύρωνα Ραγκή. Η κηδεία του έγινε στην μικρή επαρχιακή πόλη όπου έζησε τα τελευταία χρόνια. Είναι Μάρτιος του 1967.
Πρώτη ημέρα στο γραφείο μετά την κηδεία του Ραγκή. Ο Θεμιστοκλής είναι στον προθάλαμο. Η Ειρήνη κάθεται μπροστά από την γραφομηχανή της. Ο Πέτρος είναι στο γραφείο του. Είναι όλοι τους θλιμένοι. Μπαίνει στον προθάλαμο ένας πιτσιρίκος.


 "Καλημέρα, έφερα την κορνίζα."

"Καλά, άφησέ την πάνω στον καναπέ." Του δίνει λίγα χρήματα.

"Φχαριστώ." Λέει ο πιτσιρίκος και φεύγει τρέχοντας.


Ο Θεμιστοκλής ανοίγει με προσοχή το περιτύλιγμα, αντικρίζει την φωτογραφία του Ραγκή, συγκινείται. Ο Πέτρος τον φωνάζει δύο φορές αλλά ο Θεμιστοκλής δεν τον ακούει, είναι απορροφημένος, κοιτάζει δακρυσμένος την φωτογραφία. Ο Πέτρος βγαίνει από το γραφείο.


"Κ. Θεμιστοκλή, δεν ακούτε; Σας μιλάω τόσην ώρα."


Ο Θεμιστοκλής σαν να ξυπνάει, του απαντάει.


"Συγνώμη κ. Πέτρο, δεν σας άκουσα, ήμουνα αφηρημένος, κοίταζα την φωτογραφία."

"Α, την έφεραν, καλά κ. Θεμιστοκλή δεν πειράζει, ελάτε τώρα να την κρεμάσουμε στον τοίχο του γραφείου."

"Έρχομαι κ. Πέτρο."


Μπαίνουν στο γραφείο, κρεμάνε την φωτογραφία πάνω από την πολυθρόνα. Ο Θεμιστοκλής δακρύζει ξανά.

"Κ. Θεμιστοκλή, συγκινηθήκατε πάλι;"

"Ναι, κ. Πέτρο και σας παρακαλώ να μου δώσετε σήμερα άδεια, δεν έχω μυαλό για εργασία."

"Ούτε εγώ κ. Θεμιστοκλή, πηγαίνετε, εγώ θα ανέβω λίγο στο σπίτι. Η Μυρτώ είναι πολύ στεναχωρημένη, θα της κάνω λίγη συντροφιά. Πείτε και στην δεσποινίδα Ειρήνη να φύγει. Θα τα ξαναπούμε αύριο."

"Χαίρεται κ. Πέτρο και ευχαριστώ."
 --------------------------------------------------------------------------

Ο Θεμιστοκλής φεύγει από το γραφείο, βαδίζει αργά, σε λίγη ώρα φτάνει στην παραλία, κάθεται στο μαντράκι σκεφτικός. Τον Ραγκή τον σεβόταν και τον εκτιμούσε αφάνταστα. Ήταν πολύ ζωντανός και δραστήριος άνθρωπος. Συμμετείχε σε όλες σχεδόν τις κοινωνικές εκδηλώσεις της πόλης. Συχνά παρακολουθούσε τα δημοτικά συμβούλια, πήγαινε στις συνελεύσεις των συλλόγων της πόλης. Είχε φίλους παντού. Ο Ραγκής του είχε φερθεί με τον καλύτερο τρόπο, τον αντιμετώπιζε σαν συνεργάτη του και όχι σαν υπάλληλο.
Ήταν πολύ μορφωμένος, ήρεμος, πολύ καλός συζητητής, ήταν ένας καλός άνθρωπος. Δεν έβριζε ποτέ, ήταν ευγενικός, σοβαρός και μετρημένος, σπάνια γελούσε και ποτέ δεν χαχάνιζε. Έμαθε τόσα πολλά και χρήσιμα κοντά του.
Θυμάται το "και λοιπόν;" που έλεγε όταν διαφωνούσε πολύ με κάποιον. Περνάνε μέσα από το μυαλό του με την σειρά όλα όσα έζησε κοντά στον Ραγκή, σαν αριθμημένες σελίδες βιβλίου.
============================================


Μάιος του 1950 σε μία μικρή επαρχιακή πόλη.

Η πόλη είναι μικρή, είναι όμως πρωτεύουσα του νομού. Έχει δικαστήρια, εδώ βρίσκεται η νομαρχία και πολλές δημόσιες υπηρεσίες. Έχει έντονη κοινωνική και πολιτιστική ζωή.

Κεντρικό ξενοδοχείο.

Ο Ραγκής κατεβαίνει αργά-αργά την σκάλα. Στηρίζεται σε ένα μπαστούνι μαύρο με ασημένια λαβή. Είναι ψηλός, αδύνατος, καλοντυμένος, φοράει ένα μαύρο καπέλο. Έχει όμορφα χαρακτηριστικά, γκρίζους κροτάφους, καθαρό βλέμμα και γαλήνιο.

Ξενοδόχος, "καλημέρα σας κ. Ραγκή"

"Καλημέρα σας. Θα ήθελα μία χάρη από εσάς."

"Ότι θέλετε κ. Ραγκή."

"Επειδή θα εγκατασταθώ μόνιμα στην πόλη σας, είμαι δικηγόρος ξέρετε. Θα χρειαστώ ένα σοβαρό νέο, μορφωμένο για γραμματέα. Θα αμείβεται αναλόγως. Γνωρίζετε κάποιον;"

"Να σκεφτώ λίγο. Ναι, ναι, ξέρω κάποιον, έχει τελειώσει και το στρατιωτικό του, ήταν αριστούχος μαθητής, σοβαρός και πολύ καλός νέος. Σας τον συνιστώ ανεπιφύλακτα. Θέλετε να σας τον γνωρίσω;"

"Αν έχετε την καλοσύνη."

"Καθίστε στο σαλόνι κ. Ραγκή και εγώ θα στείλω να τον φωνάξουν, μένει εδώ κοντά. Να σας παραγγείλω κάτι;"

"Ναι, σας παρακαλώ έναν καφέ."

"Αληθεύει ότι αγοράσατε το μεγάλο δίπατο σπίτι απέναντι από τα δικαστήρια;"

"Βλέπω τα νέα ταξιδεύουν γρήγορα, ναι στον επάνω όροφο θα μείνουμε οικογενειακώς και τον κάτω θα τον διαμορφώσω σε δικηγορικό γραφείο."


Ο ξενοδόχος φωνάζει έναν υπάλληλο.

"Τάκη, παράγγειλε έναν καφέ για τον κ. Ραγκή και πήγαινε μέχρι το σπίτι του Δαρούση. Πες στον Θεμιστοκλή, να έρθει αμέσως εδώ, είναι ανάγκη."


Μετά από λίγη ώρα εμφανίζεται ο Θεμιστοκλής στο ξενοδοχείο. "Καλημέρα" λέει στον ξενοδόχο. "Με ζητήσατε;."


"Καλημέρα Θεμιστοκλή, ο κύριος που κάθεται στο σαλόνι είναι δικηγόρος. Θα μείνει στην πόλη μας και χρειάζεται γραμματέα. Έλα να σε συστήσω."


Πηγαίνουν προς τον Ραγκή. Ο Ραγκής σηκώνεται, στηρίζεται στο μπαστούνι του.


Ξενοδόχος. "Κ. Ραγκή, ο Θεμιστοκλής που σας έλεγα."

Ραγκής, "καλημέρα σας κ. Θεμιστοκλή, το επώνυμό σας;"

"Δαρούσης κ. Ραγκή."

Ο Ραγκής, του δίνει το χέρι για χειραψία λέγοντας.

"Χαίρω πολύ κ. Δαρούση, όπως ακούσατε είμαι ο Βύρων Ραγκής."

"Τιμή μου που σας γνωρίζω κ. Ραγκή, τι μπορώ να κάνω για εσάς;."

"Καθίστε κ. Δαρούση, θα πάρετε έναν καφέ;"

"Όχι, ευχαριστώ."

Κάθονται.

"Ο ξενοδόχος μου είπε ότι ήσασταν πολύ καλός μαθητής, πως και δεν προχωρήσατε δεν θέλατε να πάτε σε κάποιο πανεπιστήμιο;"

"Κ. Ραγκή, ήθελα να γίνω δάσκαλος αλλά πέθανε ο πατέρας μου, η μάνα μου και ο μικρότερος αδελφός μου τι θα γίνονταν; Έπρεπε να δουλέψω. Μετά υπηρέτησα την θητεία μου στο ναυτικό, ευτυχώς μας βοήθησε ο θείος μου, περάσαμε φτωχικά αλλά περάσαμε."

"Ειλικρινά λυπάμαι, τώρα εργάζεστε;"

"Μάλιστα κ. Ραγκή, ψαρεύω με τον αδελφό μου με την βάρκα του πατέρα μου."

"Έχετε άλλες ασχολίες;"

"Ασχολούμαι με την τοπική εφημερίδα."

"Μπράβο σας, χαίρομαι που δεν αφήνεται τον ελεύθερο χρόνο σας να πάει χαμένος. Εσείς εκδίδετε την εφημερίδα;"

"Όχι, την εκδίδει ένας φίλος, εγώ απλά γράφω κάποια νέα και μερικά σχόλια."

"Ξέρετε θα ανοίξω δικηγορικό γραφείο. Θα χρειαστώ έναν γραμματέα συνεργάτη, εσείς μπορείτε να αναλάβετε την θέση;"

"Κ. Ραγκή, πριν λίγους μήνες απολύθηκα από το ναυτικό, ψάχνω για εργασία. Υπάρχουν νομίζετε πολλές ευκαιρίες, η πόλη μας είναι μικρή. Μετά χαράς δέχομαι. Λένε, "του ψαρά το πιάτο εννιά φορές είν' αδειανό και μιά φορά γεμάτο." Ο αδελφός μου μεγάλωσε πια, μπορεί να ψαρεύει μόνος του. Θα είναι καλύτερα και για εκείνον. Θα τον βοηθάω και εγώ όποτε μπορώ."

"Θα χρειαστώ επίσης μία δακτυλογράφο, να γνωρίζει Αγγλικά, θα επιμεληθείτε για αυτό;"

"Γνωρίζω κάποιαν κ. Ραγκή, νομίζω είναι ότι χρειάζεστε."

"Καλώς, η πρώτη σας εργασία θα είναι η παρακολούθηση των επισκευών που θα γίνουν στο σπίτι, ξέρετε, στο διώροφο απέναντι από τα δικαστήρια, καθώς και η διαρρύθμιση του γραφείου όπου θα εργαζόμαστε. Έχω συνεννοηθεί με τους τεχνίτες."

Συνεχίζει, "Χρήματα θα παίρνετε για την πληρωμή των τεχνιτών, την αμοιβή σας και για άλλα έξοδα από το γραφείο του συμβολαιογράφου, που βρίσκεται δίπλα από το σπίτι, έχω συνεννοηθεί σχετικά. Να πάρετε επιπλέον χρήματα, για να κάνετε δύο κοστούμια. Στο γραφείο δεν μπορείτε να είστε ντυμένος έτσι."

Συνεχίζει, "Από αύριο λοιπόν αναλαμβάνετε τα νέα σας καθήκοντα. Εγώ θα λείψω λίγο καιρό για να τελειώσω κάποιες εκκρεμότητες. Πιστεύω να επιστρέψω περί τα τέλη Ιουνίου. Θα φύγω αύριο το πρωί, θα τα ξαναπούμε όταν επιστρέψω."

"Να πάτε στο καλό κ. Ραγκή και να μείνετε ήσυχος, όλα θα γίνουν όπως διατάξατε."

"Κ Δαρούση δεν βρίσκεστε στον στρατό, θα είμαστε συνεργάτες ποτέ δεν δίνω διαταγές."

"Με συγχωρείτε κ Ραγκή, όπως επιθυμείτε λοιπόν."

"Καλώς, στο επανιδείν."


Ο Θεμιστοκλής σκέφτεται, τι τυχερό ήταν αυτό σήμερα; Βρήκε δουλειά και μάλιστα από ότι προβλέπει θα έχει έναν πολύ καλό εργοδότη.


Πηγαίνει προς τον ξενοδόχο.


"Σας ευχαριστώ πολύ."

"Τι απέγινε τελικά,"

"Με προσέλαβε για γραμματέα του, σας ευχαριστώ και πάλι."


Φεύγει σχεδόν τρέχοντας για να αναγγείλει τα νέα στους δικούς του. Μονολογεί. "Τι χαρά θα κάνει η μάνα μου όταν μάθει τα ευχάριστα, αμ ο αδελφός μου; Να περάσω και από το σπίτι της Ειρήνης, είναι ότι πρέπει για δακτυλογράφος, γνωρίζει πολύ καλά τα Αγγλικά και γραφομηχανή. Μακάρι ο Ραγκής να την προσλάβει, είναι τόσο καλή, μία σίγουρη δουλειά σίγουρα την χρειάζεται. Ο θεός τον έστειλε." Η συζήτηση με τον Ραγκή του έφερε στο νου την παλιά του επιθυμία να γίνει δάσκαλος. Θυμήθηκε και πως είχε αποφασίσει να γίνει δάσκαλος, του το είχε προτείνει ο Βασίλης, ο γιγαντοβασίλης όπως τον έλεγαν.
------------------------------------------------------------------------

 Ήμουν απορροφημένος στο διάβασμα, ξάφνου το δωμάτιο σκοτείνιασε, όχι πως ήταν καλοφωτισμένο, πόσο φως μπορούσε να μπει απ' το παράθυρο; που έβλεπε στο σοκάκι.
 
"Διαβάζεις;" Με ρώτησε ο γίγαντας πού κάλυπτε όλο το παράθυρο με το τεράστιο σώμα του.
 
"Ναι."
 
"Καλά, όταν τελειώσεις να 'ρθεις να φάμε."
 
"Μα, έχω φάει."
 
"Δεν πειράζει θα ξαναφάς, θα σε περιμένω."
 
"Καλά θα 'ρθω"
 
Η αλήθεια ήταν ότι οι μυρωδιές από τη κουζίνα της γειτόνισσας, πατάτες τηγανισμένες με λίπα και τσιγαρίδες, ήταν πειρασμός, με είχαν αναγκάσει να ανασαίνω από το στόμα, να μη μυρίζω, να συγκεντρωθώ στο διάβασμα.
Ο Βασίλης ή γιγαντοβασίλης όπως τον φώναζε όλη η γειτονιά. Γιγαντόκορμος και καλόκαρδος σαν μωρό, φορτοεκφορτωτής στο λιμάνι, δουλευταράς. Πάντα πρόθυμος, να αλλάξει το σπασμένο κεραμίδι από το χαμόσπιτο της κυρά Λένης, να ασπρίσει το δωμάτιο της γιαγιούλας, όπως την έλεγε, χωρίς να καταδεχτεί να πάρει ποτέ λεφτά. Ποτέ δεν ενόχλησε, πήγαινε κι ερχόταν αθόρυβα παρ' όλο το τεράστιο κορμί του.
 
Δύο επί δέκα είκοσι και εξήντα από εδώ ογδόντα." Αυτό ήταν τελείωσα. Με ένα σάλτο από το παράθυρο και λίγα γρήγορα βήματα πατάω το τσεμπερέκι ανοίγω την πόρτα και να 'μαι καθισμένος στο τραπέζι της κουζινίτσας.
 
"Μάνα, ο μικρός ήρθε, βάλε να φάμε."
 
 Δυο πιάτα, δυο πιρούνια και στη μέση η πιατέλα με τις τραγανοψημένες πατάτες και τις ροδοκόκκινες τσιγαρίδες. Με χέρια σαν κουπιά κόβει το καρβέλι και με τη βροντερή φωνή του, λέει.
 
"Μάνα, φέρε και λίγο τυρί, ο μικρός είναι αδύνατος πρέπει να παχύνει. Τρώγε πριν κρυώσει, μετά θα μου διαβάσεις απ' το βιβλίο, εκείνο που μ' αρέσει."
 
"Μα, το έχω διαβάσει εκατό φορές."
 
"Δεν πειράζει και μια, εκατόν μια."
 
Ήθελε να του διαβάσω την ιστορία της γοργόνας, της αδελφής του Μεγαλέξανδρου. Ποτέ δεν μπόρεσα να καταλάβω γιατί του άρεσε τόσο πολύ.
Με το στομάχι γεμάτο και το στόμα ταγγιστό από τη λίπα και τις τσιγαρίδες αρχίζω το διάβασμα. Σε λίγο με διακόπτει,
 
"Τι θα γένεις άμα μεγαλώσεις;"
 
"Δεν ξέρω, ο πατέρας μου με φαντάζεται δικηγόρο και η μάνα μου θέλει να γίνω γιατρός."
 
"Κι εγώ σου λέω να γένεις δάσκαλος." Χτυπάει το χέρι στο τραπέζι, υψώνει τη φωνή, "ναι ορέ, δάσκαλος να γένεις, δάσκαλος."
 
"Δάσκαλος; Γιατί;"
 
Χαμηλώνει τη φωνή σα να ζητάει συγνώμη που φώναξε, "Μα, για να μαθαίνεις τα παιδιά γράμματα, να μη γενούν στουρνάρια σαν και 'μένα."
 
Σηκώνεται ξαφνικά όρθιος, "Πατέρα, άστο, θα το φέρω εγώ" φωνάζει.
 
"Μα, παιδί μου, είσαι κουρασμένος απ' τη δουλειά."
 
"Τι λες πατέρα, εγώ δούλεψα λίγες ώρες, εσύ δούλευες μια ζωή."
 
Ο γιγαντοβασίλης μπορεί να ήταν αγράμματος αλλά όχι στουρνάρι. Αυτό το περιστατικό με είχε κάνει να θέλω να γίνω δάσκαλος, να μαθαίνω τα παιδιά γράμματα. Τελικά δεν τα κατάφερα, τουλάχιστον βρήκα καλή δουλειά, νομίζω ότι ο Ραγκής θα είναι πολύ καλός εργοδότης. Είναι λίγο παράξενος αλλά είναι ευγενικός.


==========================================

Το σπίτι του Ραγκή είναι ένα πέτρινο αρχοντικό, είναι πολύ μεγάλο. Ο κάτω όροφος έχει διαμορφωθεί στον προθάλαμο όπου θα εργάζεται ο Θεμιστοκλής, ο προθάλαμος επικοινωνεί με διάδρομο κάτω από μία μαρμάρινη σκάλα με το κυρίως γραφείο όπου θα εργάζεται ο Ραγκής και δύο βοηθητικά γραφεία που επικοινωνούν με τον προθάλαμο με διάδρομο. Ένα όπου θα εργάζεται η δακτυλογράφος και ένα κενό. Στο πίσω μέρος είναι μία αποθήκη και ένα μπάνιο. Ο προθάλαμος επικοινωνεί με το σπίτι του Ραγκή στον επάνω όροφο, με μια εσωτερική σκάλα.

Υπάρχουν δύο είσοδοι. Η κεντρική είσοδος στην μέση του σπιτιού που οδηγεί με μία μαρμάρινη σκάλα στον πάνω όροφο και δίπλα της μία ξεχωριστή είσοδος που οδηγεί στον προθάλαμο του γραφείου. Στην πλαϊνή πλευρά του σπιτιού υπάρχει μία ακόμη είσοδος, οδηγεί στην κουζίνα. Δίπλα στην κουζίνα υπάρχει ένα δωμάτιο, όπου θα μένουν η μαγείρισσα με την κόρη της, δίπλα του υπάρχει ένα μπάνιο. Η κουζίνα επικοινωνεί με το επάνω σπίτι με μία μικρή εσωτερική σκάλα.

Το σπίτι περιτριγυρίζεται από μία μάντρα και πάνω της υπάρχουν κάγκελα, μπροστά στον δρόμο έχει μία σιδερένια πόρτα. Στο πίσω μέρος του σπιτιού υπάρχει μία μεγάλη αυλή όπου υπάρχουν παρτέρια με λογής-λογής λουλούδια .

Ο επάνω όροφος έχει ένα μεγάλο σαλόνι, μία τραπεζαρία, τρία υπνοδωμάτια, μία βιβλιοθήκη και δύο μπάνια. Υπάρχουν και δύο μεγάλα μπαλκόνια, ένα μπροστινό που βλέπει τον κεντρικό δρόμο και ένα πίσω που βλέπει στην αυλή.

Στο κεντρικό γραφείο του Ραγκή υπάρχει το προσωπικό του ξύλινο γραφείο και η πολυθρόνα του, γύρω γύρω στους τοίχους υπάρχουν ξύλινα ντουλάπια και ξύλινα ράφια με νομικά βιβλία και άλλα, Ελληνικά και ξένα. Υπάρχουν ακόμη δύο καρέκλες, ένα μικρό σαλονάκι και μερικές γλάστρες με φυτά εσωτερικού χώρου.

Στον προθάλαμο υπάρχουν ένα γραφείο, δύο καρέκλες και ένα σαλονάκι, δύο ντουλάπες όπου θα φυλάσσονται τα δικόγραφα και άλλα έγγραφα. Στο διπλανό γραφείο υπάρχει ένα γραφειάκι με μία γραφομηχανή, δύο καρέκλες και ντουλάπες για έγγραφα και χαρτική ύλη. Το άλλο γραφείο είναι κενό.
--------------------------------------- ------------------------------

Ο Θεμιστοκλής γνωρίζει τη Μυρτώ.
-------------------------------------------------------------------

Ο Ραγκής έχει έρθει οικογενειακώς, το σπίτι και το γραφείο είναι έτοιμα, έχουν εγκατασταθεί. Ο Θεμιστοκλής κάθεται στον προθάλαμο. Κατεβαίνει από την εσωτερική σκάλα η Μυρτώ.
 
"Καλημέρα σας, είστε ο κ. Θεμιστοκλής;"
 
"Καλημέρα, ναι είμαι ο Θεμιστοκλής Δαρούσης, εσύ;"
 
"Εγώ είμαι η δεσποινίς Μυρτώ κ. Θεμιστοκλή. Θα μένουμε επάνω, με τον θείο μου, την θεία μου, τον ξάδελφό μου τον Ιάσονα, την κα. Ευγενία και την δεσποινίδα Καλλιόπη"
 
"Η δεσποινίς Μυρτώ λοιπόν, χάρηκα πολύ δεσποινίς Μυρτώ."
 
"Κ. Θεμιστοκλή, θα χαιρόμουν και εγώ αλλά είμαι λυπημένη."
 
"Για ποιο λόγο είσαι λυπημένη;"
 
"Φύγαμε από την Αθήνα και έχασα όλους τους φίλους μου."
 
"Θα κάνεις εδώ νέους φίλους, αν θέλεις, εγώ μπορώ να είμαι φίλος σου, τι λες;"
 
"Είστε μεγάλος κ. Θεμιστοκλή, μπορώ να έχω φίλο ένα μεγάλο;"
 
"Φυσικά και μπορείς, η φιλία δεν ξεχωρίζει ηλικίες."
 
"Για να γίνουμε φίλοι πρέπει να γίνετε φίλος και με τον Ιάσονά μου, τον ξάδελφό μου."
 
"Φυσικά και θα γίνω φίλος με τον Ιάσονα."
 
"Τώρα που θα γίνουμε φίλοι, θα έχουμε μερικά μικρά μυστικά;"
 
"Τι είδους μυστικά;"
 
"Να, όταν κάνουμε κάτι, μην πάει ο νους σας στο κακό,  δεν θα το λέτε στον θείο μου ούτε στην θεία μου, θα είναι μυστικό, φοβάμαι μη με μαλώσουν, καταλάβατε;"
 
"Κατάλαβα, σύμφωνοι λοιπόν."
 
"Τώρα που θα είμαστε φίλοι κ. Θεμιστοκλή, θα μου κάνετε και λίγες χάρες;"
 
"Σαν τι χάρες δεσποινίς Μυρτώ;"
 
"Να όταν χρειάζομαι μερικά πραγματάκια θα μου τα φέρνετε; Δεν θέλω να απασχολώ τον θείο μου συνέχεια."
 
"Σύμφωνοι, κάτι άλλο;"
 
"Όχι κ. Θεμιστοκλή."
 
Φεύγει από τον προθάλαμο, ανεβαίνει την σκάλα τρέχοντας. Είναι ενθουσιασμένη, απέκτησε τον πρώτο της φίλο στην πόλη.
Ο Θεμιστοκλής σκέπτεται, χαριτωμένο κοριτσάκι, φαίνεται πολύ έξυπνο.
 
Σε λίγο κατεβαίνει πάλι, είναι μαζί της και ο Ιάσονας, ο γιος του Βύρωνα και ξάδελφός της, τον τραβάει από το χέρι.

"Ιάσονά μου, ο κ. Θεμιστοκλής, γίναμε φίλοι, θέλω να γίνει και δικός σου φίλος."

"Καλημέρα κ. Θεμιστοκλή"

"Καλημέρα Ιάσονα, θα γίνουμε φίλοι; Το ζήτησε η Δεσποινίς Μυρτώ."

"Ευχαρίστως κ. Θεμιστοκλή, χάσαμε βλέπετε όλους τους φίλους μας στην Αθήνα. Θα κάνουμε νέους, θα γνωρίσουμε πολλούς όταν αρχίσουν τα σχολεία. Με συγχωρείτε τώρα, άφησα στη μέση ένα βιβλίο που διάβαζα. Δεν μπορεί κάποιος να αποφύγει τη Μυρτώ μας."

"Πηγαίνετε, Θα τα λέμε."

Φεύγουν, ανεβαίνουν τρέχοντας την σκάλα. Ο Ιάσονας, σοβαρό και μετρημένο παιδί. Πάντα ήταν με ένα βιβλίο στο χέρι. Ήταν λιγομίλητος αλλά πολύ ευγενικός.


 --------------------------------------------------------------

Η δακτυλογράφος.
--------------------------------------------------------------------------
Στον προθάλαμο βρίσκονται ο Θεμιστοκλής και η δακτυλογράφος Ειρήνη Ρανέρη. Κατεβαίνει στον προθάλαμο ο Ραγκής.


"Καλημέρα σας κ. Δαρούση."

"Καλημέρα σας κ. Ραγκή, από εδώ η δεσποινίς Ειρήνη Ρανέρη, δακτυλογράφος, γνωρίζει πολύ καλά τα Αγγλικά και γραφομηχανή, όπως ζητήσατε."

"Χαίρω πολύ δεσποινίς Ρανέρη, ελάτε λίγο στο γραφείο."

Μπαίνουν στο γραφείο, συζητούν, σε λίγο βγαίνουν από το γραφείο.

"Δεσποινίς Ρανέρη, θα συνεργάζεστε με τον κ. Δαρούση, αυτό θα είναι το γραφείο σας, κ. Δαρούση, βοηθήστε την δεσποινίδα Ρανέρη να τακτοποιηθεί."

"Ευχαρίστως κ. Ραγκή."

Ο Θεμιστοκλής και η Ειρήνη τακτοποιούν το γραφείο και συνομιλούν.

"Σε ευχαριστώ πολύ Θεμιστοκλή, είχα τόση ανάγκη να δουλέψω."

"Τι λες Ειρήνη, εγώ χαίρομαι που σε προσέλαβε ο Ραγκής, θα τα πάμε πολύ καλά μαζί του, φαίνεται καλός άνθρωπος."

"Μακάρι."

Ο Θεμιστοκλής μπαίνει στο γραφείο του Ραγκή, η πόρτα του γραφείου είναι πάντοτε ανοιχτή. Ο Ραγκής δεν την θέλει κλειστή. Πάντοτε όμως όποιος θέλει να μπει στο γραφείο χτυπάει διακριτικά την ανοιχτή πόρτα.

"Κ. Ραγκή, έχετε κάποια εργασία για εμάς;"

"Προς το παρόν όχι κ. Δαρούση."

Σηκώνεται από το γραφείο του και παίρνει δύο βιβλία από τα ράφια. Τα δίνει στον Θεμιστοκλή λέγοντας.

"Πάρτε αυτά τα βιβλία κ. Δαρούση, δώστε το ένα στην δεσποινίδα Ρανέρη. Το διάβασμα είναι χρήσιμη και ευχάριστη απασχόληση."

Ο Θεμιστοκλής μένει άναυδος, τους έδωσε βιβλία να διαβάσουν, θα τους πληρώνει να διαβάζουν βιβλία;

Μετά από λίγες ημέρες ο Ραγκής αναλαμβάνει δύο υποθέσεις, έχει κυκλοφορήσει στην πόλη ότι ένας δικηγόρος από την Αθήνα άνοιξε γραφείο. Αρχίζουν πλέον να εργάζονται κανονικά. Η Ειρήνη κρατάει σημειώσεις, τις ερωτήσεις του Ραγκή και τις απαντήσεις των πελατών και των μαρτύρων. Ο Θεμιστοκλής έχει αναλάβει τις εξωτερικές δουλειές, την αλληλογραφία, και τους φακέλους των υποθέσεων. Ο Ραγκής είναι ευγενέστατος, η παραμονή στο γραφείο γίνεται ημέρα με την ημέρα πιο ευχάριστη.
 -------------------------------------------------------------------------

Για την εφημερίδα.
------------------------------------------------------------------------
Ο Ραγκής κατεβαίνει στον προθάλαμο.


"Καλημέρα σας κ. Δαρούση."

"Καλημέρα σας κ. Ραγκή. Επάνω στο γραφείο σας είναι η τοπική μας εφημερίδα, όταν έχετε χρόνο διαβάστε την."

Μετά από κάμποση ώρα.

"Κ Δαρούση ελάτε παρακαλώ στο γραφείο."

"Έρχομαι αμέσως κ. Ραγκή."

Μπαίνει στο γραφείο.

"Κ. Δαρούση, πρόκειται για μια εξαιρετική εφημερίδα, μπορεί να είναι τοπική αλλά δεν έχει να ζηλέψει τίποτε από πολλές γνωστές εφημερίδες. Κρατάει αποστάσεις και κάνει εποικοδομητική κριτική στην δημοτική αρχή. Διάβασα και τα δικά σας άρθρα, υπέροχα κείμενα. Θέλω, αν γίνεται, να μου γνωρίσετε τον εκδότη."

"Ευχαρίστως κ. Ραγκή, αύριο το πρωί θα φροντίσω να είναι εδώ."

"Καλώς."
 --------------------------------------------------------------------------

Την άλλη ημέρα.

Ο Μιλτιάδης φίλος του Θεμιστοκλή και εκδότης της τοπικής εφημερίδας μπαίνει στον προθάλαμο.


"Καλημέρα Θεμιστοκλή."

"Καλημέρα Μιλτιάδη, περίμενε λίγο να ειδοποιήσω τον κ. Ραγκή ότι ήρθες. Μόνο πρόσεχε, να του μιλάς στον πληθυντικό."

"Ε ναι Θεμιστοκλή, τι με πέρασες."

Ο Θεμιστοκλής χτυπάει την πόρτα του γραφείου.

"Κ. Ραγκή είναι εδώ ο εκδότης, να περάσει;"

"Μα φυσικά, ελάτε και εσείς."

Μπαίνουν στο γραφείο.

"Κ. Ραγκή να σας συστήσω, ο κ. Αγγέλου, Μιλτιάδης Αγγέλου, ο κ. Ραγκής."

Ο Ραγκής δίνει το χέρι του.

"Χάρηκα πολύ κ. Αγγέλου, Μιλτιάδης εσείς, Θεμιστοκλής ο φίλος σας, πολέμαρχοι σαν τους αρχαίους."

"Και εγώ χάρηκα πολύ κ. Ραγκή, το πολέμαρχοι είναι κάπως υπερβολικό, δεν νομίζετε;"

"Καθόλου, διάβασα την εφημερίδα σας, μου έκανε πολύ καλή εντύπωση, η αλήθεια είναι ότι δεν περίμενα ένα τοπικό φύλο να είναι τόσο άρτιο."

"Χαίρομαι πολύ που σας άρεσε κ. Ραγκή. Ο Θεμιστοκλής και εγώ δίνουμε ότι καλύτερο διαθέτουμε. Προέχει η ενημέρωση των δημοτών. Προσωρινά κυκλοφορεί κάθε μήνα, σκοπεύουμε σε λίγο καιρό να την εκδίδουμε κάθε εβδομάδα."

"Κ. Αγγέλου, αν χρειαστείτε βοήθεια στην έκδοση, είμαι πρόθυμος να σας βοηθήσω. Μένω μόνιμα πλέον στην πόλη, θα με ενδιαφέρουν λοιπόν τα νέα της."

"Μία σημαντική βοήθεια θα ήταν να γράφατε κάποιο άρθρο για δημοσίευση κ. Ραγκή."

"Ξέρετε κ. Αγγέλου, ήρθα πρόσφατα στην πόλη δεν γνωρίζω πολλά."

"Κ. Ραγκή, στην εφημερίδα εκτός των νέων υπάρχουν σχόλια και άρθρα γενικότερου ενδιαφέροντος. Ο Θεμιστοκλής γράφει μερικά από αυτά. Η εφημερίδα μας θα αποκτήσει μεγαλύτερη σοβαρότητα αν αρθρογραφούσατε και εσείς."

"Δεν σας υπόσχομαι κ. Αγγέλου, θα προσπαθήσω. Χάρηκα πολύ για την γνωριμία και πάλι μπράβο για την αξιόλογη ύλη της εφημερίδας σας."

"Η χαρά είναι όλη δική μου κ. Ραγκή. Μου επιτρέπετε τώρα να φύγω γιατί έχω αφήσει το μαγαζί μου στο έλεος του θεού."

"Την Κυριακή το πρωί κ. Αγγέλου, αν μπορείτε, ελάτε στο κεντρικό καφενείο της πλατείας να πάρουμε ένα καφέ, να συζητήσουμε για την εφημερίδα σας. Πιθανόν να σας βοηθήσουν μερικές παρατηρήσεις μου."

"Τιμή μου κ. Ραγκή να καθίσω μαζί σας στο καφενείο. Θα τα πούμε εκτενέστερα την Κυριακή, καλημέρα σας."

Βγαίνει από το γραφείο.

"Κ Δαρούση, την Κυριακή αν μπορείτε ελάτε και εσείς. Πηγαίνετε μήπως στην εκκλησία; Γιατί εγώ έχω αφήσει τα οικογενειακά θρησκευτικά καθήκοντα στην Αιμιλία και τη Μυρτώ."

"Α, και εγώ κ. Ραγκή, τα δικά μας τα αναλαμβάνει η μητέρα μου, είναι πολύ της εκκλησίας ξέρετε."
--------------------------------------------------------------------------

Κυριακή πρωί στο κεντρικό καφενείο. Είναι γωνιακό και έχει πολλά και μεγάλα παράθυρα. Τα καλοκαίρια έχει μερικά τραπεζάκια πάνω στην πλατεία. Ο ιδιοκτήτης του φροντίζει με τρόπο να έχει για πελάτες την αφρόκρεμα της πόλης.

Ο Θεμιστοκλής και ο Μιλτιάδης κάθονται σε ένα τραπεζάκι του κεντρικού καφενείου πάνω στην πλατεία και περιμένουν τον Ραγκή.

Σε λίγο ο Ραγκής έρχεται βαδίζοντας αργά, στηρίζεται στο μπαστούνι του. Φοράει ένα ζαχαρί ψάθινο καπέλο.


"Καλημέρα σας κύριοι."

"Καλημέρα σας κ. Ραγκή." Λένε και οι δύο.

Αγγέλου, "κ. Ραγκή θα μου επιτρέψετε να σας κεράσω το καφεδάκι σας."

"Δεν δέχομαι κεράσματα κ. Αγγέλου αλλά θα κάνω για εσάς, μόνο για σήμερα μία εξαίρεση, περιμένατε πολύ ώρα;"

"Έχουμε ήδη πάρει το καφεδάκι μας κ. Ραγκή."

"Πως τα πάτε με την εφημερίδα σας κύριοι. Ετοιμάζετε το φύλλο του μήνα;"

"Σιγά-σιγά συγκεντρώνουμε την ύλη κ. Ραγκή. Είπατε πως θα μας δώσετε κάποιες συμβουλές, σας ακούμε."

"Κ. Αγγέλου, δεν είμαι εκδότης, μόνο μερικές παρατηρήσεις μπορώ να κάνω."

"Σας ακούμε."

"Μελέτησα προσεκτικά την εφημερίδα σας. Η πρώτη μου παρατήρηση είναι ότι ο κ. Δαρούσης γράφει καταπληκτικά, πολύ ωραία κείμενα, μοιάζουν λογοτεχνικά έργα. Εσείς κ. Αγγέλου, γράφετε περισσότερο πολιτικοποιημένα. Τα κείμενά σας φαίνονται απλά και ανώδυνα. Αν όμως κάποιος εμβαθύνει σε αυτά θα διαπιστώσει ότι υπάρχουν μηνύματα επικίνδυνα για την άρχουσα τάξη. Έχετε τελειώσει κάποιο πανεπιστήμιο κ. Αγγέλου;"

"Μάλιστα κ. Ραγκή, έχω τελειώσει την φιλοσοφική."

"Με τι ασχολείστε τώρα;"

"Έχω το κεντρικό βιβλιοπωλείο της πόλης, αυτό εκεί."

"Διαβάζετε βιβλία κ. Αγγέλου."

"Φυσικά."

"Με ποιο περιεχόμενο είναι τα βιβλία που σας αρέσουν;"

"Διαβάζω τα πάντα κ. Ραγκή."

"Εσείς κ. Δαρούση;"

"Διαβάζω ότι βρω κ. Ραγκή. Μερικές φορές δανείζομαι από τον Μιλτιάδη. Μερικά από τα βιβλία που μου δανείζει δεν τα πολυκαταλαβαίνω. Διαβάζω όμως πολύ."

"Πολύ χαίρομαι και για τους δυο σας, η μελέτη προάγει την πνευματική καλλιέργεια των ανθρώπων. Κ. Αγγέλου, μου ζητήσατε να αρθρογραφήσω για την εφημερίδα σας. Ξέρετε, οι δικές μου απόψεις διαφέρουν κατά πολύ από τις δικές σας και του κ. Δαρούση."

"Κ. Ραγκή, η εφημερίδα μας δημοσιεύει όλες τις απόψεις. Ο Θεμιστοκλής επιμελείται της έκδοσης. Ποτέ δεν αρνηθήκαμε να δημοσιεύσουμε κάτι εκτός αν είναι υβριστικό, συκοφαντικό ή κακογραμμένο."

"Μπράβο σας κύριοι."

"Να σας κάνω μια προσωπική ερώτηση κ. Ραγκή; φυσικά στα όρια του επιτρεπτού."

"Παρακαλώ κ. Αγγέλου."

"Τι ακριβώς πρόβλημα έχει το πόδι σας και κουτσαίνετε ελαφρά; χρησιμοποιείτε και μπαστούνι."

"Είναι ζημιά από τραυματισμό. Τραυματίστηκα στην Αλβανία κ. Αγγέλου."


"Πολεμήσαμε τους Ιταλούς φασίστες κ. Ραγκή. Μετά πολεμήσαμε τους Γερμανούς ναζί. Ποιο ήταν για εσάς το αποτέλεσμα;"

"Κ. Αγγέλου, ο πόλεμος δεν φέρνει καλά αποτελέσματα. Η χώρα καταστράφηκε, είχαμε μετά τον εμφύλιο, η καταστροφή ολοκληρώθηκε."

"Ποια ήταν η θέση σας στον εμφύλιο, στηρίξατε την κομμουνιστική αριστερά ή τους γερμανοτσολιάδες;"

"Ούτε τους μεν ούτε τους δε, εγώ κ. Αγγέλου είμαι αστός, όχι όμως φασίστας ή ναζιστής, ούτε συμφωνώ με την κομμουνιστική αριστερά. Το θέμα κύριοι είναι πολύ δύσκολο για να δοθούν οι απαντήσεις και οι θέσεις του καθενός μας σε μία συζήτηση στο καφενείο. Προτείνω να διακόψουμε αυτήν την συζήτηση, να πάμε σε άλλο θέμα."

"Κ. Ραγκή, συμφωνείτε με το πολίτευμα, συμφωνείτε με την Βασιλεία;"

"Κατηγορηματικά όχι, πιστεύω ότι πέρασε ανεπιστρεπτί η εποχή των αριστοκρατών και των βασιλέων."

"Επιτρέψατέ μου κ. Ραγκή μόνο μία τελευταία ερώτηση. Τι σημαίνει είστε αστός;"

"Πολιτικά, κοινωνικά ή οικονομικά κ. Αγγέλου; Ξέρετε κάθε μία απάντηση έχει ανάγκη πολυσέλιδου κειμένου. Ελπίζω αν γνωριστούμε καλύτερα να έχουμε την ευκαιρία για τέτοιες συζητήσεις."

"Δεν επιμένω κ. Ραγκή, ας αλλάξουμε θέμα, είπατε ότι έχετε μερικές παρατηρήσεις για την εφημερίδα μας, σας ακούμε."


Συζητούν κάμποση ώρα, οι Μιλτιάδης και Θεμιστοκλής μένουν έκπληκτοι από τις παρατηρήσεις του Ραγκή, τις βρίσκουν πολύ θετικές, δεν περίμεναν ότι ο Ραγκής έχει τέτοιες γνώσεις. Σε λίγη ώρα ο Ραγκής φεύγει. Ο Θεμιστοκλής με τον Μιλτιάδη συζητούν και αποδέχονται πολλές από τις προτάσεις του Ραγκή. Ελπίζουν και εύχονται να αρθρογραφήσει τελικά στην εφημερίδα τους.
---------------------------------------------------------------------------


Κεντρική πλατεία, καλοκαίρι.

Ο Ραγκής έχει πλέον αποκτήσει πολλές γνωριμίες. Πολλοί θεωρούν τιμή τους να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι με τον Ραγκή. Το καλοκαίρι κάθε Κυριακή απόγευμα ο Ραγκής κάθεται οικογενειακώς στην κεντρική πλατεία της πόλης σε ένα τραπεζάκι του κεντρικού καφενείου. Ο ίδιος και η Αιμιλία πίνουν συνήθως αναψυκτικό, τα παιδιά τρώνε παγωτό.

Η υδροφόρα του δήμου έχει ρίξει μπόλικο νερό στους δρόμους γύρω από την πλατεία, η μυρωδιά του νερού καθώς εξατμίζεται είναι έντονη. Η κεντρική πλατεία είναι τεράστια, γύρω της υπάρχει δρόμος. Στην πλατεία καταλήγουν τέσσερις δρόμοι. Ο κεντρικός δρόμος οδηγεί στην θάλασσα, δεξιά του και αριστερά υπάρχουν όμορφα διώροφα κτίρια, τα ισόγειά τους είναι καταστήματα ή γραφεία. Γύρω από την πλατεία βρίσκονται, ανατολικά το δημαρχείο, ένα πολύ όμορφο διώροφο κτίριο με κήπο ολόγυρά του. Βόρεια και νότια αρχοντικά πέτρινα διώροφα σπίτια με αυλές γεμάτες με λουλούδια, δυτικά στην μία πλευρά του κεντρικού δρόμου το κεντρικό καφενείο της πόλης και στην άλλη ένα βιβλιοπωλείο. Στο κέντρο της πλατείας υπάρχει ένα συντριβάνι, τα παιδιά παίζουν με το νερό που σε μικρές σταγόνες παρασύρεται από το αεράκι.

Επάνω στην πλατεία βρίσκονται πλανόδιοι μικροπωλητές με τα καροτσάκια τους, έχουν ανάψει και φωτιστικά με ασετυλίνη. Άλλος πουλάει ξηρούς καρπούς, πασατέμπο, μύγδαλα καβουρδισμένα, φυστίκια αράπικα. Άλλος πουλάει το μαλλί της γριάς, δίπλα του ο παγωτατζής πουλάει παγωτό χωνάκι, παγωτό ξυλάκι, κρέμα, κρέμα σοκολάτα, λεμόνι, πορτοκάλι.

Το καφενείο προσφέρει καφέ, αναψυκτικά, παγωτό, γλυκά του κουταλιού, ουζάκι και το περίφημο υποβρύχιο, ένα κουταλάκι με βανίλια μέσα σε ένα ποτήρι με νερό. Τα τραπεζάκια του καφενείου είναι σχεδόν όλα γεμάτα από κόσμο.

Οι πιο νέοι βολτάρουν πάνω κάτω στον κεντρικό δρόμο, είναι το λεγόμενο νυφοπάζαρο. Και πως να μην είναι, εκεί ανταλλάσσουν κρυφές ματιές τα αγόρια με τα κορίτσια. Εκεί γεννιούνται οι έρωτες και οι αγάπες.

Στην πόλη επικρατεί ηρεμία, έχουν μισοξεχαστεί τα δεινά του πολέμου, της κατοχής και του εμφύλιου.
----------------------------------------------------------------------------

Εμφανίζεται ο δήμαρχος με την σύζυγό του, πλησιάζει το τραπεζάκι του Ραγκή.


"Καλησπέρα σας κ. Ραγκή, τι κάνετε κα. Αιμιλία;"

"Καλησπέρα σας κ. δήμαρχε, καθίστε να πάρετε κάτι."

"Ευχαρίστως κ. Ραγκή." Κάθονται στο τραπεζάκι.

"Τι κάνετε παιδιά; Εσένα νομίζω σε λένε Ιάσονα, εσένα μικρή μου;"

Ο Ιάσονας και η Μυρτώ σηκώνονται και χαιρετούν.

"Με λένε Μυρτώ κ. Δήμαρχε."

"Μυρτώ λοιπόν, υπέροχο όνομα."

Ο Ιάσονας λέει.

"Πατέρα μου, να πάρω τη Μυρτώ μας να κάνουμε μία βόλτα, να συζητήσετε εσείς οι μεγάλοι;"

"Πηγαίνετε Ιάσονά μου, να προσέχεις τη Μυρτώ μας."

Τα παιδιά φεύγουν. Η παρέα αρχίζει να συζητάει.
Μετά από λίγο εμφανίζεται ο Θεμιστοκλής, βαδίζει αργά και ανέμελα. Ο Ραγκής τον φωνάζει.

"Κ. Δαρούση, ελάτε να καθίσετε μαζί μας."

"Κ. Ραγκή, δεν το πιστεύω, καλέσατε τον υπάλληλό σας να καθίσει μαζί μας."

"Γιατί όχι κ. δήμαρχε; Άλλωστε δεν είναι υπάλληλός μου, είναι συνεργάτης μου, έχετε αντίρρηση;"

"Ξέρετε ότι ο κ. Δαρούσης γράφει στην τοπική εφημερίδα, κάνει κριτική σε πολλές αποφάσεις μου, είναι σωστό να μας βλέπουν οι δημότες να καθόμαστε μαζί;"

"Κ. δήμαρχε, διαβάζω την τοπική εφημερίδα, η κριτική του κ. Δαρούση δεν είναι κακόπιστη, είναι εποικοδομητική. Καλό είναι να συζητάτε με όλους."

"Ας είναι."

Ο Θεμιστοκλής πλησιάζει στο τραπεζάκι λέγοντας.

"Καλησπέρα σας κ.Ραγκή, καλησπέρα σας κ. δήμαρχε, τι κάνετε κυρίες μου;"

"Καλησπέρα κ. Δαρούση, καθίστε, να σας παραγγείλω κάτι; Τον κ. δήμαρχο διαπιστώνω ότι τον γνωρίζετε;"

"Τον γνωρίζω κ. Ραγκή. Ευχαριστώ δεν θα πάρω τίποτε."

Κάθεται.

"Ελπίζω να μπορείτε να συνομιλήσετε με τον κ. δήμαρχο."

"Γιατί όχι κ. Ραγκή, ενδιαφέρομαι για την πόλη μας, θα μου ήταν πολύ χρήσιμο να μάθω από πρώτο χέρι τα μελλοντικά σχέδια του πρώτου πολίτη της πόλης μας."

"Κ. Δαρούση, στην τοπική εφημερίδα σχολιάζετε αρνητικά πολλές από τις πράξεις και τις αποφάσεις μου, όλα για εσάς είναι αρνητικά; Δεν βρίσκετε κάτι που θα πρέπει να το σχολιάσετε θετικά;"

"Κ. δήμαρχε, τα μπράβο και τα ζήτω πρέπει να τα αναμένετε από τους δημότες, όχι από την εφημερίδα. Πιστεύετε ότι η εφημερίδα μας σας αδικεί, νομίζετε ότι έχουμε κάτι προσωπικό μαζί σας;"

"Εσείς κ. Δαρούση, κάνετε κριτική, ελάτε στην θέση μου, τι νομίζετε ότι όλα είναι ρόδινα;"

"Κ. δήμαρχε, η κριτική μας πιστεύω βοηθάει μην την φοβάστε, τους κόλακες να φοβάστε που σας περιτριγυρίζουν."

"Ας αλλάξουμε θέμα κύριοι, αυτά μπορείτε να τα συζητήσετε μεταξύ σας."


Οι τρεις τους συζητούν. Η Αιμιλία συζητάει χαμηλόφωνα με την σύζυγο του δημάρχου. Μετά από λίγη ώρα.


"Εμάς θα μας επιτρέψετε, πέρασε η ώρα. Πηγαίνουμε αγαπητή μου;"

"Πηγαίνουμε Βύρωνά μου, στον δρόμο παίρνουμε και τα παιδιά."


Σηκώνονται από το τραπεζάκι. Λέγονται τα απαραίτητα καληνυχτίσματα. Ο δήμαρχος με τον Θεμιστοκλή παραμένουν και συζητούν ήρεμα για κάμποση ώρα.
 ---------------------------------------------------------------------------




--------------------------------------------------------------------------
Στη θάλασσα.
 
---------------------------------------------------
Είναι Κυριακή πρωί, ο Ραγκής με την Αιμιλία, τον Ιάσονα και τη Μυρτώ έχουν πάει στη θάλασσα. Η παραλία έχει ψιλή ξανθιά άμμο. Η θάλασσα είναι ρηχή, πρέπει να περπατήσει πολύ κάποιος για να φτάσει στα βαθιά. Τα νερά είναι καταγάλανα και πεντακάθαρα. Ο Ραγκής έχει κάνει το μπάνιο του και πίνει καφεδάκι στο παραθαλάσσιο καφενεδάκι. Τα τραπεζάκια είναι σχεδόν μέσα στο νερό. Δίπλα στο καφενεδάκι υψώνονται τεράστια ευκάλυπτα και μία τεράστια καλαμωτή σκιάζει όλα τα τραπεζάκια. Η Αιμιλία με τα παιδιά κολυμπούν.


Σε λίγο έρχεται η Μυρτώ στο καφενεδάκι. Είναι ενθουσιασμένη.

"Θείε μου, ο Ιάσονάς μας με έμαθε να κολυμπάω πολύ καλά, η θεία φοβάται, μου λέει συνέχεια μην πηγαίνω στα βαθιά."

"Μυρτώ μου, να προσέχεις, να είσαι πάντα δίπλα στον Ιάσονά μας, έτσι;"

"Μάλιστα θείε μου, θα προσέχω."

Φεύγει τρέχοντας. Μετά από λίγη ώρα ξανάρχεται.

"Θείε μου, είναι εδώ ο κ. Θεμιστοκλής, έχει και την βάρκα του, μπορούμε να πάμε βόλτα με την βάρκα;"

"Μυρτώ μου, φώναξε τον κ. Δαρούση να έρθει εδώ στο καφενεδάκι."

"Τρέχω θείε μου." Φεύγει τρέχοντας.

Σε λίγο έρχεται ο Θεμιστοκλής.

"Καλημέρα σας κ. Ραγκή. Η δεσποινίς Μυρτώ μου είπε πως με ζητήσατε."

"Καλημέρα σας κ. Δαρούση, θέλετε ένα καφεδάκι;"

"Ευχαρίστως θα το έπινα. Καθάρισα λίγο την βάρκα μας και κουράστηκα, ευκαιρία για διάλειμμα."

Κάνει νόημα στον σερβιτόρο.

"Παρακαλώ ένα καφέ για τον κ. Δαρούση."

"Αμέσως κ. Ραγκή."

Σε λίγο ο Θεμιστοκλής πίνει το καφεδάκι.

"Κ. Δαρούση, θα σας ήταν δύσκολο να μας πηγαίνατε μία βαρκάδα;"

"Κάθε άλλο, θα χαρούν πολύ η κα. Αιμιλία και τα παιδιά. Πηγαίνω να τους φωνάξω."

Σε λίγο όλοι έχουν μπει στη βάρκα.

"Θέλετε να σας πάω απέναντι στο νησάκι; Είναι πολύ ωραία."

Η Μυρτώ ενθουσιάζεται.

"Ναι κ. Θεμιστοκλή, εσείς τι λέτε θείε μου;"

"Ας πάμε, έχουμε ακόμη αρκετή ώρα."

"Θείε μου, αν στο νησάκι έχει κοχύλια, θα μπορούσαμε εγώ και ο Ιάσονάς μας να μαζέψουμε μερικά;"

"Κ. Δαρούση, υπάρχει η δυνατότητα να ανεβούμε στο νησάκι;"

"Φυσικά κ. Ραγκή, Υπάρχει ένα μικρό λιμανάκι και μία καλύβα ψαράδικη, θα μπορέσουν και τα παιδιά να παίξουν."

"Καλώς, Μυρτώ μου, θέλω να είσαι διαρκώς μαζί με τον Ιάσονά μας , έτσι;"

"Μάλιστα θείε μου."

Φτάνουν στο νησάκι και αποβιβάζονται. Στην σκιά της καλύβας δυο ψαράδες ετοιμάζουν τα παραγάδια τους. Ο Θεμιστοκλής, προτρέπει τον Ιάσονα και τη Μυρτώ να πάνε στην καλύβα να δουν τι κάνουν οι ψαράδες. 
 Οι δυο ψαράδες έφτιαχναν τα παραγάδια καθισμένοι στον ίσκιο. Φορούσανε πουκάμισα με τα μανίκια τριπλοδιπλωμένα μέχρι το μπράτσο, παντελόνια με τα μπαντζάκια τριπλοδιπλωμένα μέχρι τα γόνατα κι αυτά και ένα κομμάτι σκοινί για ζωνάρι στη μέση. Πρώτη φτάνει η Μυρτώ. 

"Καλώς την, πως σε λένε;"
 
"Μυρτώ,  από εδώ ο εξάδελφός μου ο Ιάσονας."

Πέρασε έτσι κάμποση ώρα όταν ο ένας ψαράς  λέει, "Μυρτώ θες να γίνεις ψαράς";
 
"Αμέ".
 
"Τότε πρέπει να μάθεις να δένεις τ’ αγκίστρια, να! έτσι, «πιάνεις τ’ αγκίστρι με τόνα χέρι, με τ’ άλλο γυρνάς την πετονιά και στο τέλος περνάς την άκρη μέσα απ’ την θηλιά,  την σφίγγεις και είναι έτοιμο."

Μια και δυο η Μυρτώ αρχίζει να δοκιμάζει. Τρύπησε μια  δυο φορές τα δάκτυλά της αλλά τελικά τα κατάφερε, έδειξε όλο καμάρι το αποτέλεσμα.
 
"Μπράβο Μυρτώ" είπε ο ένας ψαράς, "ξέρεις όμως η θάλασσα έχει πολλά κινδύνια. Ξέρεις τι έπαθα τις προάλλες; Πήδηξε μες στην βάρκα μου ένα μεγάλο ψάρι με μεγάλο στόμα και κοφτερά δόντια, ήθελε να με φάει. Τι να ‘κανα;"

Σηκώνεται όρθια η Μυρτώ  και με ένα θεατρικό τρόπο παράστασης του λέει, "να έπαιρνες το καμάκι και να το σκότωνες."
 
"Μπράβο Μυρτώ αυτό έκανα και μετά επειδή δεν ήταν καλό ψάρι το πέταξα στην θάλασσα."

Πετάγεται ο άλλος ψαράς και  λέει, "μην τον πιστεύεις Μυρτώ, τα φαντάζεται, είναι ψεύτικα."

Συνεχίζει, "εγώ να δεις τι έπαθα, έπεσε μια μπουμπούνα, μια ‘στραπή πάνω στο κατάρτι και έπιασε φωτιά το πανί της βάρκας, τι να ‘κανα;"
 
"Να έπαιρνες με τον κουβά νερό απ’ τη θάλασσα και να την έσβηνες", του απαντάει η Μυρτώ, κάνοντας την σχετική αναπαράσταση.
 
"Μπράβο Μυρτώ, αυτό έκανα."

Με την σειρά του ο άλλος ψαράς λέει, “αυτός κι αν λέει ψέμματα, τα ‘δε στον ύπνο του."

Σε λίγο φεύγουν αφήνοντας τους ψαράδες να ετοιμάζουν τα παραγάδια.

"Ιάσονά μου, αλήθεια έλεγαν οι ψαράδες;" 

"Όχι Μυρτώ μου, σε πείραζαν. Θέλεις να κάνουμε τον γύρο του νησιού;"


 Ο Ραγκής με την Αιμιλία κάθονται σε ένα μεγάλο βράχο. Η θέα είναι υπέροχη, η θάλασσα απέραντη.
Στη μία άκρη του νησιού υπάρχουν καλαμιές, τα καλάμια τα χρησιμοποιούν οι ψαράδες για τις καλύβες και τα εργαλεία τους. Στο βάθος φαίνεται η πόλη. Ο Θεμιστοκλής αναλαμβάνει τον ρόλο του ξεναγού. Εξηγεί τι βλέπουν τριγύρω.


"Βύρωνά μου, είναι υπέροχα, συμφωνείς;"

"Φυσικά αγαπητή μου, χαίρομαι που σου αρέσει."

Τους πλησιάζουν ο Ιάσονας με τη Μυρτώ.

"Πατέρα μου, να κάνουμε τον γύρω του νησιού με τη Μυρτώ μας; Θα την προσέχω, να είστε σίγουρος."

"Καλώς Ιάσονά μου, μην αργήσετε, σε λίγο θα πρέπει να φύγουμε."

"Σας ευχαριστώ, πάμε Μυρτώ μου;"

"Πάμε, πάμε."

Φεύγουν τρέχοντας.

"Αιμιλία μου, πιστεύω πως δεν μετάνιωσες που φύγαμε από την Αθήνα, εδώ είναι πολύ όμορφα."

"Βύρωνά μου, μαζί το αποφασίσαμε, εξάλλου συχνά κάνουμε ταξίδια στην Αθήνα. Δεν μου λείπουν πολύ οι γονείς μου, ο αδελφός μου και τα ανίψια μου."

"Χαίρομαι Αιμιλία μου που σου αρέσει εδώ, αν και είναι μικρή η πόλη, διαθέτει πολλές ομορφιές, έχει κοινωνική και πολιτιστική ζωή δεν πλήττουμε"

"Βύρωνά μου, ο Ιάσονάς μας θέλει να πάει στο νησί μας, να μείνει λίγες ημέρες στου Θεόκλητου, τι λες;"

"Αγαπητή μου, κάθε χρόνο πηγαίνει, ο Θεόκλητος τον αγαπάει πολύ, ας πάει αν και η Μυρτώ μας θα στεναχωρηθεί που θα μείνει μόνη της."

"Τι καλά θα ήτανε αν ο Θεόκλητος άλλαζε γνώμη για τη Μυρτώ μας."

"Ο Θεόκλητος αγαπητή μου είναι αγκυλωμένος στις σκουριασμένες ιδέες του παρελθόντος. Και εγώ θα ήθελα να είχε αναγνωρίσει τη Μυρτώ μας αλλά του στοίχισε πολύ που η συγχωρεμένη αδελφή μας η Βιολέτα κλέφτηκε με τον Δαρέντη. Η Μυρτώ μας δεν έφταιξε σε τίποτε, ελπίζω κάποτε να καταλάβει το λάθος του."

"Μακάρι, Βύρωνά μου."

"Αιμιλία μου, μήπως επιθυμείς να πάμε όλοι μαζί στο νησί μας λίγες ημέρες; Να μείνουμε στο πατρικό σου, να δει και η Μυρτώ μας τον παππού και την γιαγιά της;"

"Αλήθεια, Βύρωνά μου, θέλεις να πάμε στο νησί μας; Πολύ θα το ήθελα και το γραφείο;"

"Θα μείνει ο κ. Δαρούσης Αιμιλία μου, είναι άξιος θα τα καταφέρει, θα τον βοηθήσει και η δεσποινίς Ρανέρη."

"Δεν έχεις κάποια υπόθεση σε εκκρεμότητα Βύρωνά μου;"

"Θα ασχοληθώ όταν γυρίσουμε, θέλεις σίγουρα να πάμε Αιμιλία μου;"

"Ναι πολύ, θα περάσουμε υπέροχα. Σε ευχαριστώ Βύρωνά μου."


Σε λίγο φεύγουν από το νησάκι. Τα παιδιά δείχνουν πολύ ευχαριστημένα. Όταν μαθαίνουν ότι όλοι μαζί θα πάνε στο νησί τους ενθουσιάζονται.
 ---------------------------------------------------------------------------


Μετά από λίγες ημέρες.

Ο Ραγκής και η οικογένειά του έχουν έρθει στο νησί τους. Είναι πρωί, βρίσκονται στο σπίτι του παππού και της γιαγιάς της Μυρτώς.

Μετά τα καλωσορίσματα η Μυρτώ γυρνάει μέσα στο κτήμα. Πηγαίνει να δει πρώτα-πρώτα το Ντόγκο, ένα πολύ άγριο σκυλί του παππού της, είναι ο φόβος και ο τρόμος όλων, είναι πάντοτε δεμένο με αλυσίδα στη ρίζα ενός δέντρου κοντά στο σπίτι. Αφήνει να το πλησιάσουν μόνο ο παππούς και η γιαγιά της Μυρτώς, είναι περίεργο αλλά επιτρέπει και στη Μυρτώ να το πλησιάσει. Ο Ιάσονας το φοβάται πολύ. Η Μυρτώ πλησιάζει το σκυλί. Αυτό κάνει σαν τρελό από την χαρά του, κουνάει διαρκώς την ουρά του, σηκώνεται στα πισινά του πόδια και προσπαθεί να αγκαλιάσει τη Μυρτώ.


"Ντόγκο ήσυχα, κάτω Ντόγκο, κάτω."


Το σκυλί υπακούει στη Μυρτώ και κάθεται στο χώμα. Η Μυρτώ το αγκαλιάζει και αρχίζει να το χαϊδεύει. Το αγριόσκυλο, ο φόβος και ο τρόμος όλων ξαπλώνει και παραδίδεται στα χάδια της Μυρτώς σαν να είναι χαδιάρικη γατούλα.

Σε λίγο η Μυρτώ πηγαίνει στον στάβλο, εκεί υπάρχει ένα γερασμένο γαϊδουράκι, είναι ανήμπορο για να κάνει δουλειές αλλά ο παππούς της Μυρτώς το λυπάται και το κρατάει στον στάβλο, "όσο ζήσει."λέει συνήθως. Η Μυρτώ χαϊδεύει το γαϊδουράκι. Το αγαπάει πολύ, πόσες φορές δεν έκανε βόλτες στην ράχη του.

Πιο κάτω στο χορτάρι βόσκει η κατσίκα του παππού, πόσα παιγνίδια έχει κάνει η Μυρτώ με την κατσίκα και τα κατσικάκια της. Την πλησιάζει, την αγκαλιάζει, η κατσίκα παραμένει ήρεμη, δείχνει να αναγνωρίζει τη Μυρτώ. Σε λίγο ο Βύρωνας την φωνάζει. Η Μυρτώ γυρνάει στο σπίτι.


"Μυρτώ μου θα καθίσεις εδώ με τον παππού και την γιαγιά, εμείς θα πάμε στου Θεόκλητου, μας περιμένει για φαγητό."

"Ναι θείε μου."

"Πατέρα μου, εγώ δεν θέλω να έρθω στου θείου Θεόκλητου, θέλω να καθίσω εδώ με τη Μυρτώ μας."

"Δεν γίνεται Ιάσονά μου, ο θείος Θεόκλητος σε περιμένει πως και πως."

"Αφού δεν θέλει τη Μυρτώ μας ούτε εγώ θέλω να πάω."

Αιμιλία, "Ιάσονά μου, σε παρακαλώ, μην στεναχωρείς τον πατέρα σου."

Ραγκής, "Ιάσονα μου, ξέρεις ότι πολλές φορές προσπάθησα να μεταπείσω τον Θεόκλητο για τη Μυρτώ μας. Δεν τα κατάφερα, με το να μην πάμε στο σπίτι του θείου σου δεν πρόκειται να αλλάξουν τα πράγματα. Ορισμένες καταστάσεις μας στενοχωρούν αλλά πρέπει να πάμε. Ο Θεόκλητος σε αγαπάει πάρα πολύ, θα στεναχωρηθεί πολύ αν δεν έρθεις."

"Εντάξει πατέρα μου, με συγχωρείτε."

"Πηγαίνουμε; Μυρτώ μου θα μείνεις με τον παππού και την γιαγιά.

"Υπόσχομαι θείε μου, θα είμαι φρόνιμη."
 --------------------------------------------------------------------------
Πέρασε το καλοκαίρι, ήρθε το φθινόπωρο.
--------------------------------------------------------------------

Για την ατίθαση Μυρτώ.
 
------------------------------------------------------------------
Ο Ραγκής, η Αιμιλία και η Μυρτώ στο γραφείο.Πρώτη μπαίνει η Μυρτώ στον προθάλαμο του γραφείου.


"Καλημέρα σας κ. Θεμιστοκλή."

"Καλημέρα δεσποινίς Μυρτώ."

"Ο θείος μου είναι απασχολημένος;"

"Μόνος του είναι στο γραφείο."

Η Μυρτώ μπαίνει στο γραφείο του Ραγκή.

"Χαίρετε θείε μου."

"Καλώς την δεσποσύνη, γιατί τέτοια ώρα βρίσκεσαι εδώ, δεν έπρεπε να είσαι στο σχολείο;"

"Σχολάσαμε νωρίτερα σήμερα. Θείε μου, ήθελα να σας παρακαλέσω να πάμε το βράδυ στο θέατρο, έχει παράσταση, το έμαθα στο σχολείο."

"Το έχω ήδη φροντίσει."

"Σας ευχαριστώ θείε μου."

Κατεβαίνει στον προθάλαμο του γραφείου η Αιμιλία.

"Καλημέρα σας κ. Θεμιστοκλή."

"Καλημέρα σας κα. Αιμιλία."

"Ο Βύρων είναι απασχολημένος;"

"Δεν νομίζω, είναι μέσα η ανιψιά σας."

"Α, εδώ είναι;"

Χτυπάει την πόρτα. Μπαίνει στο γραφείο του Ραγκή.

"Γεια σου Βύρωνά μου."

"Καλώς την, αγαπητή μου έχουμε οικογενειακή συγκέντρωση;"

"Βύρωνά μου, οφείλω να σε ενημερώσω, η Μυρτώ προκαλεί προβλήματα."

"Προβλήματα; Τι είδους προβλήματα;"

"Στον κήπο μας γέννησε μία γάτα, η Μυρτώ μας κάθε λίγο είναι στον κήπο και ασχολείται με την γάτα και τα γατάκια της, παίρνει μάλιστα λουκάνικα από την κουζίνα και τα ταΐζει. Χθες το βράδυ , άκουσον-άκουσον, πήρε ένα γατάκι στο κρεβάτι της και κοιμήθηκε μαζί του."

Ο Ραγκής απευθύνεται προς τη Μυρτώ, "Μυρτώ μου, τι ακούω;"

"Να σας πω θείε μου, Η γάτα διάλεξε τον δικό μας κήπο για να γεννήσει, μπορούμε να την διώξουμε; Μπορούμε; Η θεία είναι υπερβολική, δεν είμαι όλη την ώρα με τα γατάκια, μόνο όταν κάνω διάλειμμα από τα μαθήματά μου. Πείτε ότι τα λουκάνικα τα έφαγα εγώ εξάλλου τα ζήτησα δεν τα πήρα κρυφά. Όσο για το γατάκι, είναι το πιο μικροκαμωμένο, φοβήθηκα μήπως πεθάνει από το κρύο, γιαυτό το πήρα στο κρεβάτι μου, να το ζεσταίνω."

"Οι γάτες Μυρτώ μου έχουν ζωύφια, δεν πρέπει να κοιμόμαστε μαζί τους."

"Θείε μου, δεν έχουν, η δεσποινίς Καλλιόπη που ξέρει, τους έβαλε φάρμακο."

"Μυρτώ μου, αν μου υποσχεθείς ότι δεν θα ξαναφέρεις γάτες στο σπίτι, θα παραμείνει η γάτα με τα γατάκια της στον κήπο και θα αποκτήσουν και ένα σπιτάκι για να μην κρυώνουν αν και η γάτα ζεσταίνει μια χαρά τα γατάκια της. Μπορείς να τα ταΐζεις αλλά θα σου δίνει η κα. Ευγενία το φαγητό τους. Υπόσχεσαι;"

Η Μυρτώ σηκώνει το δεξί της χέρι, "Υπόσχομαι θείε μου, σας ευχαριστώ."

"Ύψωσες το χέρι, αυτό σημαίνει όρκο, πρόσεξε, τους όρκους μας δεν τους παραβαίνουμε. Κ. Δαρούση, έρχεστε λίγο."

"Μάλιστα κ. Ραγκή."

"Αναλάβετε να βρείτε κάποιον ξυλουργό, να φτιάξει ένα ξύλινο σπιτάκι για την γάτα και τα γατάκια της που έχουμε στον κήπο μας."

"Θα πάω το απόγευμα κ. Ραγκή, μείνετε ήσυχος."

Ο Θεμιστοκλής και η Μυρτώ βγαίνουν από το γραφείο του Ραγκή και πάνε στο προθάλαμο.

Μυρτώ, "κ. Θεμιστοκλή, θα μου κάνετε μία χάρη; Δεν θέλω να απασχολώ τον θείο μου συνέχεια και δεν χρειάζεται να του το πείτε."

"Συνωμοσία δηλαδή; Και αν το μάθει ο θείος σας;"

"Εσάς δεν πρόκειται να σας μαλώσει."

Ο Θεμιστοκλής γελώντας, "Τι ακριβώς πρέπει να κάνω;"

"Να, μαζί με το σπιτάκι να φέρετε και λίγα κεραμίδια να το σκεπάσουμε να μην βρέχονται τα γατάκια."

"Εντάξει, αυτό θα είναι το μικρό μας μυστικό."

"Θέλω ακόμη μία χάρη κ. Θεμιστοκλή."

"Και άλλη συνωμοσία;"

Η Μυρτώ γελάει, "Θα ήθελα να μου αγοράσετε μία μπάλα, θα σας δώσω εγώ τα χρήματα."

"Μία μπάλα; Τι θα την κάνεις;"

"Κ. Θεμιστοκλή, τα αγόρια παίζουν μπάλα στην αλάνα αλλά εμένα δεν με παίζουν επειδή είμαι κορίτσι."

"Γιατί δεν παίζεις με τα κορίτσια; Αν παίξεις μπάλα με τα αγόρια, θα χτυπήσεις και μετά ο θείος σου θα σε μαλώσει."

"Τα κορίτσια κ. Θεμιστοκλή παίζουν βαρετά παιγνίδια ενώ τα αγόρια παίζουν μπάλα, φωνάζουν, γελάνε, τρέχουν. Σας υπόσχομαι ότι θα προσέχω να μην χτυπήσω."

"Την μπάλα τι την θέλεις; Τα αγόρια δεν έχουν μπάλα;"

"Έχουν κ. Θεμιστοκλή αλλά αν έχω μία δική μου ολοκαίνουρια μπάλα τότε τα αγόρια θα δεχτούν να παίξω μαζί τους, καταλάβατε;"

"Αυτό που μου ζητάς δεν μπορώ να το κάνω, τι θα πει ο κ. Ραγκής;"

"Καλά, θα ζητήσω από τον Ιάσονά μου να μου αγοράσει τη μπάλα, ο θείος δεν θα τον μαλώσει. Εσείς θα μου φέρετε τα κεραμίδια, έτσι δεν είναι;"

"Είπαμε εντάξει, θα τα φέρω."

Η Μυρτώ φεύγει από τον προθάλαμο . Στο γραφείο συνεχίζεται η συζήτηση για την Μυρτώ.

"Βύρωνά μου, τι θα κάνουμε με αυτό το κορίτσι, είναι πολύ ατίθασο, ούτε o Ιάσονάς μας που είναι αγόρι δεν ήταν τόσο ζωηρός. Προχθές μάλωσε με ένα αγόρι της γειτονιάς, μου είπε ότι πετούσε πέτρες στα γατάκια της. Ήρθε στο σπίτι με λασπωμένο φόρεμα. Θέλει να παίξει ποδόσφαιρο με τα αγόρια. Τι θα κάνουμε με αυτό το παιδί;"

"Αγαπητή μου, άδικα ανησυχείς, θα μεγαλώσει, έτσι ατίθαση ήταν και η συγχωρεμένη η μητέρα της, δεν έπαιζε με κούκλες ανέβαινε στα δέντρα, έσκαβε μαζί με τον κηπουρό μας στον κήπο, πριν αρρωστήσει, πρέπει να χαιρόμαστε που η Μυρτώ μας έχει τόση ζωντάνια."

"Βύρωνά μου, Χρησιμοποιεί άσχημες λέξεις και εκφράσεις; Αναρωτιέμαι που τις μαθαίνει."

"Φοβάσαι ότι θα τις χρησιμοποιεί όταν θα μεγαλώσει; Και εγώ και εσύ, αγαπητή μου γνωρίζουμε παρόμοιες λέξεις και φράσεις, τις χρησιμοποιούμε;"

"Προς θεού, όχι. Προχθές το βράδυ διάβαζε έως αργά ένα από τα βιβλία που της χάρισες σχεδόν ξενύχτησε. Άργησε να ξυπνήσει το πρωί και πήγα στο δωμάτιό της να την ξυπνήσω. Είχε το φωτιστικό κάτω από τα σκεπάσματα η πονηρή, για να μην φαίνεται το φως και διάβαζε ώσπου την πήρε ο ύπνος αγκαλιά με το βιβλίο και το φωτιστικό αναμμένο. Ευτυχώς δεν πήραν φωτιά τα σκεπάσματα. Είναι πολύ μικρή δεν κάνει να ξενυχτάει, θα αρρωστήσει."

"Αγαπητή μου, η περιέργεια και η έφεση για μάθηση είναι βαθιά ριζωμένες στην ψυχοσύνθεση του ανθρώπου, έτσι κατέβηκε από τα δέντρα προόδευσε και δημιούργησε πολιτισμό και επιστήμες. Όλοι όταν αρχίσουμε να διαβάζουμε ένα ενδιαφέρον βιβλίο, δύσκολα διακόπτουμε την ανάγνωση. Φυσικά δεν συμφωνώ να ξενυχτάει, θα της μιλήσω το βράδυ."

"Την κακομαθαίνεις Βύρωνά μου, ελπίζω να μην βγει σε κακό." Αναστενάζει. "Από τότε που χάσαμε την Αλεξία μας, εγώ δεν μπορώ να μαλώσω ούτε τον Ιάσονά μας ούτε την Μυρτώ μας."

"Να συνεχίσουμε αγαπητή μου αργότερα αυτή την συζήτηση; Έχω αφήσει στη μέση μία δικογραφία."

"Θα το ξανασυζητήσουμε το θέμα, έτσι Βύρωνά μου;"

"Σίγουρα ναι."
 --------------------------------------------------------------------------


Το ίδιο απόγευμα.

Η Μυρτώ είναι στο σπίτι με τον Ιάσονα.
----------------------------------------------------------------

"Ιάσονά μου, θα έρθεις να με βοηθήσεις σε ένα μάθημα;"

"Τώρα διαβάζω Μυρτώ μου, να φωνάξω την μητέρα να σε βοηθήσει;"

"Όχι, εσύ θέλω να έρθεις."

"Καλά, σε λίγο, να τελειώσω κάτι."

Η Μυρτώ πάει στο δωμάτιό της και περιμένει τον Ιάσονα. Σε λίγο ο Ιάσονας μπαίνει στο δωμάτιο. Η Μυρτώ κάθεται στο κρεβάτι της.


"Έλα Μυρτώ μου, σε τι θέλεις να σε βοηθήσω;"

"Σου είπα ένα ψεματάκι. Να παίξουμε μαξιλαροπόλεμο σε θέλω. Χα χα χα." και του πετάει ένα μαξιλάρι στο κεφάλι.

Ο Ιάσονας της πετάει το μαξιλάρι πίσω και λέει.

"Τώρα θα δεις."

Την πλησιάζει και αρχίζει ο μαξιλαροπόλεμος επάνω στο κρεβάτι. Τα δυο παιδιά γελούν και χαχανίζουν. Σε λίγο ο Ιάσονας λέει.

"Φτάνει Μυρτώ μου, κουράστηκα."

"Ιάσονά μου, θέλω να μου κάνεις μία χάρη. θέλω να μου αγοράσεις μία μπάλα, έχω χρήματα."

Του δείχνει ένα κουτί γεμάτο κέρματα.

"Που τα βρήκες τόσα κέρματα;"

"Μου τα δίνει η θεία κάθε πρωί για το σχολείο, δεν τα ξοδεύω, τα φυλάω."

"Την μπάλα τι την θέλεις;"

"Α, δεν μπορώ να σου πω, είναι μυστικό, το ξέρουμε ήδη δύο, αν το μάθει και τρίτος δεν θά'ναι μυστικό."

"Καλά, κράτησε τα χρήματά σου, θα ζητήσω από τον πατέρα να μου δώσει να σου αγοράσω την μπάλα."

"Όχι Ιάσονά μου, μην πεις κάτι τέτοιο στον θείο, θα με μαλώσει."

"Καλά, καλά, θα του πω ότι είναι για εμένα."

"Εντάξει Ιάσονά μου." Τον αγκαλιάζει.
 --------------------------------------------------------------------------

Λίγες ημέρες μετά.

Η Μυρτώ μπαίνει στον προθάλαμο φανερά ενθουσιασμένη.
-------------------------------------------------------------------------

"Καλημέρα σας κ. Θεμιστοκλή."

"Καλώς τη δεσποινίδα Μυρτώ, προς τι αυτές οι χαρές;"

"Που να σας τα λέω, Θυμάστε που σας είπα για να μου αγοράσετε μία μπάλα;"

"Ναι, τι απέγινε;"

"Μου την αγόρασε ο Ιάσονάς μας, τα αγόρια με άφησαν να παίξω τερματοφύλακας επειδή δεν μπορούσα να τρέχω, με εμπόδιζε το μακρύ μου φόρεμα."

"Και μετά τι έγινε;"

"Γύρισα στο σπίτι και πήρα λίγο σπάγκο από την δεσποινίδα Καλλιόπη."

"Ναι, λοιπόν;"

"Έδεσα το φόρεμα λίγο πάνω από τα γόνατά μου και στη μέση μου." Δείχνει. "Έτσι μπορούσα να τρέχω, έπαιξα μέσα στο γήπεδο, όπως το λένε τα αγόρια, μην πείτε όμως τίποτε στον θείο μου, φοβάμαι ότι θα με μαλώσει. Έφαγα και μερικές κλωτσιές, είχα μελανιές στα πόδια μου."

"Εγώ στο είπα, θα χτυπήσεις, καλά η θεία σου δεν είδε τις μελανιές;"

"Όχι, μου έβαλε η δεσποινίς Καλλιόπη με ένα πινελάκι λίγη σκόνη από τα καλλυντικά της και δεν φαίνονταν, μην πείτε τίποτε στην θεία μου έτσι;"

"Είπαμε, οι δυο μας θα έχουμε κάποια μικρά μυστικά, πήγαινε τώρα, έχω εργασία να τελειώσω."

"Φεύγω αμέσως, χαίρετε κ. Θεμιστοκλή."

Φεύγει από τον προθάλαμο.
 ---------------------------------------------------------------------------

Λίγες ημέρες μετά.

Ο Θεμιστοκλής φέρνει ένα κλουβί με ένα καναρίνι δώρο στη Μυρτώ.
--------------------------------------------------------

"Δεσποινίς Μυρτώ σου έχω ένα δώρο."

Της δίνει το κλουβί με το καναρίνι.

"Ω, πολύ όμορφο είναι, τι είναι αγόρι ή κορίτσι;"

"Δεν λέμε για τα πουλιά αγόρι ή κορίτσι, λέμε αρσενικό ή θηλυκό, αυτό πάντως είναι αρσενικό, θα κελαηδάει, θα δεις."

"Ευχαριστώ πολύ κ. Θεμιστοκλή."

Παίρνει το κλουβί και φεύγει. Ο Θεμιστοκλής γελάει.
-----------------------------------------------------------------------------

Λίγες ημέρες μετά.

Μπαίνει η Μυρτώ στον προθάλαμο.
--------------------------------------------------
 
"Χαίρετε κ. Θεμιστοκλή."

"Καλώς την δεσποινίδα Μυρτώ, τι κάνει το καναρίνι; Κελαηδάει;"

"Ουου αλλά μου φαίνεται ότι κελαηδάει λυπητερά."

Ο Θεμιστοκλής γελάει.

"Πως το κατάλαβες; Στο είπε;"

"Όχι αλλά πρέπει να είναι λυπημένο, είναι μόνο του χωρίς συντροφιά."

"Καλά, εγώ θα το κάνω να κελαηδάει χαρούμενα."

"Πως κ. Θεμιστοκλή;"

"Αύριο θα δεις."

------------------------------------------------------
Την άλλη ημέρα.

Ο Θεμιστοκλής έχει φέρει στον προθάλαμο ένα μεγάλο κλουβί με ένα καναρίνι. Το έχει σκεπάσει με χαρτί.
Κατεβαίνει στον προθάλαμο ο Ραγκής.
-------------------------------------------------------

"Καλημέρα σας κ. Δαρούση."

"Καλημέρα σας κ. Ραγκή."

"Τι είναι αυτό πάνω στο γραφείο σας;"

"Ένα κλουβί με ένα καναρίνι κ. Ραγκή."

"Πάλι η Μυρτώ; Τι θα κάνω με αυτό το κορίτσι; Δεν θέλω να ξοδεύεστε κ. Δαρούση για τη Μυρτώ. Να μεταφέρετε την δαπάνη στα έξοδα του γραφείου."

"Δεν μου το ζήτησε η δεσποινίς Μυρτώ κ. Ραγκή, μόνος μου θέλησα να συμπληρώσω το δώρο που της έκανα πριν λίγες ημέρες, άλλο ένα καναρίνι και αυτό το μεγαλύτερο κλουβί. Με συγχωρείτε αλλά δεν θα μεταφέρω την δαπάνη στα έξοδα του γραφείου, πρόκειται για ένα δώρο, δεν είστε ο μόνος που αγαπάει την δεσποινίδα Μυρτώ κ. Ραγκή, την αγαπάω και εγώ και ας μην είναι συγγενής μου."

"Καλώς κ. Δαρούση αλλά δεν μου αρέσει να σας φορτώνεται."

"Σας είπα δεν μου φορτώνεται, μόνος μου το αποφάσισα, μερικές φορές μου ζητάει ευγενικά κάποια μικροαντικείμενα άνευ αξίας, τις προάλλες μου ζήτησε κοχύλια από την θάλασσα, παλιότερα μία ρίζα βασιλικό για να έχει δικό της στην γλάστρα της, δεν είναι δα και έγκλημα να μου ζητάει τέτοια μικροπράγματα."

"Απορώ πως αυτό το κορίτσι έχει καταφέρει να μας σκλαβώσει όλους, όλους."

"Είναι απλό, πρόκειται για ένα πανέξυπνο και αξιαγάπητο κορίτσι άλλωστε οι ανάγκες των παιδιών προηγούνται των αναγκών των μεγάλων, ελπίζω να συμφωνείτε κ. Ραγκή, τα μικρά παιδιά έχουν πολλά δικαιώματα και λίγες υποχρεώσεις."

"Συμφωνώ απόλυτα μαζί σας κ. Δαρούση και χαίρομαι ιδιαίτερα που αγαπάτε τη Μυρτώ, πηγαίνω τώρα στο γραφείο, έχω εργασία."

---------------------------------------------------
Το μεσημέρι.

Η Μυρτώ έρχεται στον προθάλαμο, ο Θεμιστοκλής της δίνει το κλουβί και της λέει.
-----------------------------------------------------
"Τώρα δεσποινίς Μυρτώ, το καναρίνι σου θα έχει συντροφιά, δεν θα κελαηδάει λυπημένα."


Η Μυρτώ ευχαριστεί τον Θεμιστοκλή, παίρνει το κλουβί και ανεβαίνει την σκάλα τρέχοντας. Πίσω της ανεβαίνει και ο Θεμιστοκλής για να αλλάξει τακτοποιήσει τα καναρίνια. 
------------------------------------------------------------------

Την άλλη ημέρα.

Ο Θεμιστοκλή έχει ανοίξει από νωρίς το γραφείο, ο Ραγκής κατεβαίνει στο γραφείο, η ώρα είναι οκτώ.

-------------------------------------------------------------------
"Καλημέρα σας κ. Δαρούση, πως είστε;"

"Καλημέρα σας κ. Ραγκή, πολύ καλά ευχαριστώ"

"Σε λίγο σας περιμένω μέσα, έχω μερικές εργασίες να σας αναθέσω."

"Μάλιστα κ. Ραγκή."


Αρχίζει η καθημερινή εργασία του Ραγκή με τον Θεμιστοκλή.
 Μετά την ενημέρωσή του ο Θεμιστοκλής ρωτά τον Ραγκή.


"Κ. Ραγκή, έχω μία απορία."

"Σας ακούω κ. Δαρούση."

"Γιατί αφήσατε την Αθήνα και την καριέρα σας και ήρθατε στην μικρή μας πόλη;"

"Η Αθήνα κ. Δαρούση είναι μία μεγάλη πόλη, όταν ήμουν πιο νέος μου άρεσε, είχε πολλά ενδιαφέροντα, τα χρόνια περνάνε κ. Δαρούση, η πολυκοσμία με κουράζει, όσο για την καριέρα μου δεν με ενδιέφερε ποτέ."

"Τόσον καιρό μαζί σας εδώ στο γραφείο παρακολουθώ δεν αναλαμβάνετε μερικές υποθέσεις ενώ έχετε χρόνο, αναρωτιέμαι γιατί;"

"Κ. Δαρούση, δεν ασκώ τη δικηγορία σαν βιοποριστικό επάγγελμα,αναλαμβάνω μόνο υποθέσεις με νομικό ενδιαφέρον, όπως γνωρίζετε πάντοτε στέλνω τις υπόλοιπες υποθέσεις σε άλλους συναδέλφους. Όσον αφορά τον ελεύθερο χρόνο μου, μελετώ, γράφω ένα βιβλίο, είναι ουσιαστικότερο. Παρακαλώ, δώστε αυτό το δικόγραφο στην δακτυλογράφο, θέλω τρία αντίτυπα."

"Κ. Ραγκή θα ήθελα μία χάρη."

"Σας ακούω κ. Δαρούση."

"Την Κυριακή θα μπορούσα να έρθω στο γραφείο να δακτυλογραφήσω κάτι για την εφημερίδα; Τα χειρόγραφα δυσκολεύουν τον στοιχειοθέτη."

"Κ. Δαρούση, την Κυριακή το γραφείο είναι κλειστό. Γιατί δεν δακτυλογραφείτε στο σπίτι σας;"

"Δεν έχω γραφομηχανή κ. Ραγκή."

"Πίσω στην αποθήκη κ. Δαρούση υπάρχει μία γραφομηχανή, πάρτε την, χαρτική ύλη πάρτε από το γραφείο. Κάντε την δουλειά σας, την γραφομηχανή μην την φέρετε πίσω, κρατήστε την, μένει αναξιοποίητη, σκουριάζει, ότι άλλο χρειαστείτε μην διστάσετε, ζητήστε το."

"Σας ευχαριστώ πολύ κ. Ραγκή, θα συντάξω και ένα υπόμνημα των ψαράδων της πόλης προς το υπουργείο, φτωχοί άνθρωποι που να τρέχουν, μήπως τους περισσεύουν τα χρήματα; Θα σας το φέρω να το διαβάσετε μήπως χρειάζεται κάποιες διορθώσεις, μόνο που δεν πρόκειται να πληρωθείτε, ούτε εγώ θα πληρωθώ, σας είπα φτωχοί άνθρωποι."

"Με εκπλήσσετε ευχάριστα κ. Δαρούση, όταν το ετοιμάσετε φέρτε το, αν και πιστεύω ότι δεν θα χρειάζεται διόρθωση."

"Η καλοσύνη σας με σκλαβώνει κ. Ραγκή, σας ευχαριστώ."
----------------------------------------------------------------------------


Η Μουγκολένη.
-------------------------------------------------------------------------
 
Ένα τσιγγανάκι κοιτάζει με το πρόσωπο κολλημένο στο παράθυρο του γραφείου του Ραγκή με τις παλάμες στους κροτάφους σαν κάλυπτρα. Ο Ραγκής το βλέπει.
----------------------------------------------------------

"Κ. Δαρούση, ελάτε λίγο παρακαλώ."

"Έρχομαι αμέσως κ. Ραγκή"

Μπαίνει στο γραφείο του Ραγκή.

"Βλέπετε αυτό το κοριτσάκι έξω από το παράθυρο; Μπορείτε να το φέρετε στο γραφείο;"

"Ένα γυφτάκι είναι κ. Ραγκή."

Ο Ραγκής σε έντονο ύφος, "Και λοιπόν;"

"Να, έλεγα μην σας ενοχλήσει, θα ζητιανεύει σίγουρα, Μουγκολένη το φωνάζουνε, είναι μουγκό."

"Κ. Δαρούση, κάντε παρακαλώ αυτό που σας είπα."

"Αμέσως κ. Ραγκή"


Ο Θεμιστοκλής βγαίνει από το γραφείο και σε λίγο επιστρέφει μαζί με το τσιγγανάκι. Είναι αναμαλλιασμένο, ξυπόλυτο, με σπινθηροβόλα μάτια και πανέμορφα χαρακτηριστικά. Δείχνει φοβισμένο.

Ο Ραγκής σηκώνεται από το γραφείο του και ζητά από το τσιγγανάκι να καθίσει στον καναπέ.
Το τσιγγανάκι κάθεται, περιεργάζεται το γραφείο. Μετά κοιτάει στα μάτια τον Ραγκή.


"Μην φοβάσαι,πεινάς;"

Το τσιγγανάκι απαντά αρνητικά με κούνημα του κεφαλιού προς τα πάνω.

"Ωραία δεν πεινάς, να σου δώσω λίγα χρήματα;"

Το τσιγγανάκι πάλι αρνείται με κούνημα του κεφαλιού .

"Να σου φέρω ένα σοκολατάκι;"

Το τσιγγανάκι κουνάει καταφατικά το κεφάλι του.

Ο Ραγκής παίρνει το κουτί με τα σοκολατάκια και τα βάζει στο τραπεζάκι μπροστά στο τσιγγανάκι.


"Έλα πάρε."


Το τσιγγανάκι παίρνει μόνο ένα σοκολατάκι, το βάζει στο στόμα, δείχνει να το απολαμβάνει, σίγουρα δεν έχει ξαναφάει.
Ο Ραγκής καθισμένος στην πολυθρόνα του γραφείου του το παρακολουθεί. Σε λίγο σηκώνεται και πλησιάζει το τσιγγανάκι.


"Έμαθα σε φωνάζουν Μουγκολένη"

Το τσιγγανάκι κουνάει καταφατικά το κεφάλι του.

"Σε βάφτισαν όμως Ελένη."

Το τσιγγανάκι ξανακουνάει καταφατικά το κεφάλι του.

"Εγώ θα σε φωνάζω δεσποινίς Ελένη."

Το τσιγγανάκι του χαμογελάει και κουνάει πάλι καταφατικά το κεφάλι του.

"Δεν φοράς όμως παπούτσια, γίνεται μία δεσποινίδα να είναι ξυπόλυτη;"

Το τσιγγανάκι κοιτάζει απορημένο.

"Θα σου φέρω ένα ζευγάρι παπούτσια, μόνο έτσι θα γίνεις δεσποινίς Ελένη."

Το τσιγγανάκι τον κοιτάζει στα μάτια.

"Κ. Δαρούση, έρχεστε λίγο;"

"Ορίστε κ. Ραγκή."

"Ανεβείτε παρακαλώ επάνω στο σπίτι και ζητήστε από την κα. Αιμιλία ένα ζευγάρι παπούτσια της Μυρτώς."

"Αμέσως κ. Ραγκή."

Ο Θεμιστοκλής ανεβαίνει από την εσωτερική σκάλα στο σπίτι και σε λίγο επιστρέφει με ένα ζευγάρι κοριτσίστικα παπούτσια.

Ο Ραγκής τα παίρνει και μονολογεί. "Ελπίζω να σου κάνουν."

Λέει στο τσιγγανάκι.

"Φόρεσέ τα να γίνεις δεσποινίδα."

Το τσιγγανάκι τα παίρνει και τα φοράει, του χαρίζει ένα πλατύ χαμόγελο. Κάθεται στον καναπέ κοιτάζοντας με καμάρι τα παπούτσια. Σε λίγη ώρα σηκώνεται, βγάζει τα παπούτσια και τα βάζει πίσω από μία γλάστρα που υπάρχει στο γραφείο.
Ξαναχαμογελάει στον Ραγκή και φεύγει ξυπόλυτο τρέχοντας.

"Είδατε κ. Δαρούση, ένα σοκολατάκι, ένα ζευγάρι παπούτσια και λίγα καλά λόγια έκαναν το γυφτάκι, όπως το λέτε, για λίγο χαρούμενο, ευτυχισμένο."

"Έχετε δίκιο κ. Ραγκή, ψάχνουμε την ευτυχία στα μεγάλα και όμως αυτή βρίσκεται σ' αυτά που θεωρούμε επουσιώδη."

"Θα σας παρακαλούσα όταν έρχεται να το φέρνετε στο γραφείο μου και να το αποκαλείτε δεσποινίς Ελένη."

"Δεν έχω αντίρρηση κ. Ραγκή."
------------------------------------------------------------------------

Οι επισκέψεις της Μουγκολένης δεν είναι συχνές. Χάνεται για μεγάλα χρονικά διαστήματα.

Όταν έρχεται στο γραφείο, παίρνει τα παπούτσια πίσω από τη γλάστρα, τα φοράει καμαρώνοντας, τρώει μόνο ένα σοκολατάκι και μετά από λίγο ξαναβάζει τα παπούτσια πίσω από τη γλάστρα και φεύγει γελώντας ξυπόλυτο. Μετά από καιρό το τσιγγανάκι είναι πάλι στο παράθυρο, ο Ραγκής του κάνει νόημα να έρθει στο γραφείο.

Το τσιγγανάκι μπαίνει, πηγαίνει στην γλάστρα του γραφείου, παίρνει τα παπούτσια και τα φοράει, κάθεται στον καναπέ. Ο Ραγκής φέρνει τα σοκολατάκια για το τσιγγανάκι. Το τσιγγανάκι τρώει πάλι μόνο ένα σοκολατάκι. Ο Ραγκής του κάνει δώρο ένα ντέφι που είχε αγοράσει. Το τσιγγανάκι ξετρελαίνεται.

Κοιτάζει το ντέφι, το αχνίζει με την ανάσα του, το καθαρίζει με την άκρη του φουστανιού. Μετά από λίγο ξαναβγάζει τα παπούτσια, τα βάζει πίσω από την γλάστρα, χαρίζει ένα χαμόγελο στον Ραγκή και φεύγει με το ντέφι αγκαλιά ξυπόλυτο.
------------------------------------------------------------------------------

Το αυγουλάκι.
---------------------------------------------------------------------------
Ο Θεμιστοκλής είναι στον προθάλαμο, ο Ραγκής λείπει. Η Μυρτώ κατεβαίνει τρέχοντας την εσωτερική σκάλα, μπαίνει στον προθάλαμο.
---------------------------------------------------------------

"Κ. Θεμιστοκλή, κ. Θεμιστοκλή."

"Τι συμβαίνει δεσποινίς Μυρτώ; Πάθατε κάτι;"

"Όχι κ. Θεμιστοκλή, είναι ανάγκη να έρθετε αμέσως τώρα επάνω στο σπίτι."

"Γιατί τι έγινε; Ανησυχώ."

"Ελάτε και θα σας δείξω."


Τον πιάνει από το χέρι και τον τραβάει προς την εσωτερική σκάλα. Ανεβαίνουν στο σπίτι, πηγαίνουν στο μπαλκόνι του κήπου. Η Μυρτώ του δείχνει το κλουβί με τα καναρίνια και του λέει.


"Κ. Θεμιστοκλή, δείτε, ένα αυγουλάκι μέσα στην ταΐστρα."

Ο Θεμιστοκλής παίρνει το κλουβί και το πηγαίνει στην τραπεζαρία. Εκεί βρίσκεται η Αιμιλία.

"Καλησπέρα σας κα. Αιμιλία."

"Καλησπέρα κ. Θεμιστοκλή, γιατί φέρατε το κλουβί εδώ, Μυρτώ μου σε έχω παρακαλέσει πολλές φορές να μην ενοχλείς τον κ. Θεμιστοκλή."

"Η κανάρα έκανε ένα αυγό κα. Αιμιλία, θα το φροντίσω, η δεσποινίς Μυρτώ δεν με ενοχλεί. Θα χρειαστώ ένα κουταλάκι του γλυκού, λίγο πανί και λίγο σύρμα."

"Θα σπάσετε το αυγό κ. Θεμιστοκλή;"

"Όχι προς θεού δεσποινίς Μυρτώ, θα δεις."

"Πάω κάτω, η δεσποινίς Καλλιόπη θα έχει πανί και σύρμα. Και ένα κουταλάκι είπατε."

Φεύγει τρέχοντας. Σε λίγο έρχεται με όσα ζήτησε ο Θεμιστοκλής. Η Αιμιλία και η Μυρτώ παρακολουθούν.

"Πρώτα θα φτιάξουμε μία φωλίτσα."

Χρησιμοποιεί το σύρμα και μια λουρίδα από το πανί, ετοιμάζει μία φωλιά. Στερεώνει την φωλιά στο κλουβί.

"Τώρα θα πάρουμε το αυγουλάκι με το κουταλάκι και θα το βάλουμε στην φωλίτσα, προσεκτικά μην σπάσει. Αυτό ήτανε. Τώρα δεσποινίς Μυρτώ θα κρεμάσουμε το κλουβί στο δωμάτιό σου και θα το σκεπάσουμε με το υπόλοιπο πανί. Πρόσεξε, το κλουβί δεν θα το βγάλεις στο μπαλκόνι ούτε θα ενοχλείς τα πουλάκια, θέλουν ησυχία για να κλωσήσει η κανάρα."

"Μόνο ένα αυγουλάκι θα έχει κ. Θεμιστοκλή."

"Πιστεύω θα γεννήσει μερικά ακόμη Δεσποινίς Μυρτώ. Θα φύγω τώρα και όπως είπαμε. Χαίρεται κα. Αιμιλία."

Ο Θεμιστοκλής κατεβαίνει από την εσωτερική σκάλα στον προθάλαμο.

 ----------------------------------------------------------------------------


Μετά από λίγες ημέρες.

Μέσα στην φωλιά έχουν βγει από τα αυγά δύο μικρά καναρινάκια. Η Μυρτώ είναι στο σαλόνι με τον Ραγκή.
---------------------------------------------------------------

"Θείε μου, να σας απασχολήσω λίγο."

"Σε ακούω Μυρτώ μου."

"Όπως ξέρετε τα καναρίνια που μου έφερε ο κ. Θεμιστοκλής έχουν δύο παιδάκια."

"Δύο πουλάκια λέμε Μυρτώ μου."

"Εντάξει θείε μου, έχω παρατηρήσει κάτι περίεργο, το θηλυκό αλλά και το αρσενικό τα ταΐζουν."

"Έτσι κάνουν τα πουλιά, που είναι το περίεργο;"

"Να θείε μου, δεν έχω δει ποτέ κάποιον πατέρα να ταΐζει τα παιδιά του, μόνο η μητέρα τους τα ταΐζει. Γιατί;"

Ο Ραγκής χαμογελάει.

"Έλα εδώ στην αγκαλιά μου Μυρτώ μου."

Η Μυρτώ χώνεται μέσα στην αγκαλιά του Ραγκή.

"Μυρτώ μου, είδες ποτέ τον αρσενικό να ξυπνάει το πρωί και να πηγαίνει στην δουλειά του; Είδες μήπως το θηλυκό να μαγειρεύει στην κουζίνα τους;"

"Όχι θείε μου, τα πουλάκια δεν δουλεύουν ούτε έχουν κουζίνα."

"Οι άνθρωποι Μυρτώ μου έχουν μοιράσει τις εργασίες ώστε να μην κουράζεται μόνο ο ένας. Τα πουλιά ταΐζουν και τα δύο για να μην κουράζεται μόνο το ένα. Εντάξει Μυρτώ μου."

"Ναι θείε μου, πάω τώρα να συνεχίσω το διάβασμα. Ο Ιάσονάς μας με βοηθάει πολύ θείε μου, για αυτό και εγώ πολύ τον αγαπάω."

"Χαίρομαι που ο Ιάσονάς μας σε βοηθάει στα μαθήματα και χαίρομαι ιδιαίτερα που τον αγαπάς."

Η Μυρτώ φεύγει από το σαλόνι.
-----------------------------------------------------------------------------

Ο Θεμιστοκλής αρραβωνιάζεται.
--------------------------------------------------------------------------
Η Ουρανία είναι ανιψιά του συμβολαιογράφου που έχει γραφείο δίπλα από το σπίτι του Ραγκή. Είναι από ένα χωριό λίγο μακριά από την πόλη. Είχε έρθει για να τελειώσει το λύκειο και παρέμεινε. Βοηθάει τον θείο της συμβολαιογράφο στο γραφείο. Ο συμβολαιογράφος δεν έχει παιδιά. Ο Θεμιστοκλής γνωρίζει την Ουρανία και ερωτεύονται.

------------------------------------------------------------------------------

Είναι Δευτέρα πρωί, ο Θεμιστοκλής μόλις άνοιξε το γραφείο, κατεβαίνει στον προθάλαμο ο Ραγκής.


"Καλημέρα σας κ. Δαρούση."

"Καλημέρα σας κ. Ραγκή. Θα ήθελα να σας απασχολήσω για λίγο."

"Σας ακούω."

"Αρχικά να σας ενημερώσω ότι το ερχόμενο Σάββατο το βράδυ αρραβωνιάζομαι."

"Τα συγχαρητήριά μου κ. Δαρούση."

"Θα μπορούσα να λείψω το Σάββατο κ. Ραγκή; Ξέρετε, προετοιμασίες για τον αρραβώνα."

"Φυσικά μπορείτε κ. Δαρούση, μια φορά αρραβωνιάζεστε, ποια είναι η εκλεκτή σας, την γνωρίζω;"

"Την γνωρίζετε κ. Ραγκή, είναι η ανιψιά του συμβολαιογράφου από δίπλα."

"Η δεσποινίς Ουρανία; Έκτακτη επιλογή κ. Δαρούση."

"Ο αρραβώνας θα γίνει στο σπίτι του συμβολαιογράφου, έχουν έρθει και οι γονείς της από το χωριό. Θα φροντίσω να μην αφήσω εκκρεμότητες κ. Ραγκή. Το απόγευμα της Παρασκευής θα τα έχω όλα έτοιμα."

"Καλώς κ. Δαρούση και πάλι τα συγχαρητήριά μου, η δεσποινίς Ουρανία είναι πολύ σοβαρή και μορφωμένη, σας ταιριάζει απόλυτα."

"Σας ευχαριστώ κ. Ραγκή."

"Αν επιτρέπετε, έχετε ορίσει ημερομηνία του γάμου; Έχετε κουμπάρο;"

"Ο γάμος κ. Ραγκή θα γίνει σε λίγους μήνες, θα μας στεφανώσει ο θείος της Ουρανίας, ο συμβολαιογράφος, της το έχει υποσχεθεί."

"Το είπατε στην κα. Αιμιλία; Θα χαρεί πολύ, σας συμπαθεί ιδιαίτερα."

"Καλοσύνη της κ. Ραγκή, όχι θα της το πω όταν την δω."

"Μου επιτρέπετε τώρα να πάω μέσα, έχω εργασία."

"Φυσικά κ. Ραγκή και σας ευχαριστώ."
 ------------------------------------------------------------------------


Την μεθεπόμενη Κυριακή το απόγευμα.

Ο Ραγκής με την Αιμιλία και τη Μυρτώ κάθονται στην πλατεία όπως κάθε Κυριακή. Βλέπουν τον Θεμιστοκλή με την αρραβωνιαστικιά του που περπατούν πάνω στην πλατεία. Ο Ραγκής τον φωνάζει.


"Κ. Δαρούση, ελάτε."

Ο Θεμιστοκλής και η Ουρανία πλησιάζουν το τραπέζι.

"Καθίστε να πάρετε κάτι."

"Κ. Ραγκή, ο θείος της Ουρανίας κάνει σήμερα γιορτή στο σπίτι του, βγήκαμε για λίγο, για μια βόλτα, πρέπει να επιστρέψουμε."

"Καλώς κ. Δαρούση, και πάλι συγχαρητήρια για τους αρραβώνες σας."

Αιμιλία. "Κ. Θεμιστοκλή, κανονίστε με τον Βύρωνά μου μία Κυριακή απόγευμα να έρθετε με την αρραβωνιαστικιά σας επίσκεψη στο σπίτι μας. Θα χαρώ πολύ."

"Ευχαρίστως κα. Αιμιλία."

Φεύγουν.

"Αγαπητή μου, όμορφο ζευγάρι, συμφωνείς."

"Ναι Βύρωνά μου, όντως πολύ ταιριαστό, η δεσποινίς Ουρανία είναι πολύ όμορφη."

Η Μυρτώ που κάθεται δίπλα τους μονολογεί. "Σιγά μην είναι όμορφη."

"Είπες κάτι Μυρτώ μου;"

"Ναι θείε μου. Είπα σιγά μην είναι όμορφη."

"Δεν έχεις δίκιο Μυρτώ μου, είναι και μάλιστα πολύ όμορφη."


Την άλλη ημέρα.

Ο Θεμιστοκλής είναι στον προθάλαμο και γράφει στο γραφείο του. Κατεβαίνει η Μυρτώ, φαίνεται λυπημένη.


"Καλημέρα σας κ. Θεμιστοκλή."

"Καλημέρα."


Ο Θεμιστοκλής εξακολουθεί να γράφει και δεν δίνει σημασία στη Μυρτώ. Η Μυρτώ κάθεται στον καναπέ αμίλητη και τον κοιτάζει.
 Σε λίγο ο Θεμιστοκλής αντιλαμβάνεται ότι η Μυρτώ δεν έφυγε από τον προθάλαμο, του φαίνεται περίεργο που η Μυρτώ κάθεται τόσην ώρα αμίλητη. Την ρωτάει.


"Έχεις κάτι δεσποινίς Μυρτώ;"

"Ναι κ. Θεμιστοκλή, είμαι λυπημένη."

Ο Θεμιστοκλής δεν παίρνει στα σοβαρά αυτό που του είπε η Μυρτώ και αστειεύεται.

"Πέσανε έξω τα καράβια σου;"

"Κ. Θεμιστοκλή εγώ σας είπα πως είμαι λυπημένη κι εσείς αστειεύεστε;"

Ο Θεμιστοκλής αρχίζει να ανησυχεί.

"Γιατί είσαι λυπημένη; Ποιος σε πείραξε;"

"Κανείς, κάτι σκέφτομαι."

"Σαν τι;"

"Να σας ρωτήσω κάτι κ. Θεμιστοκλή;"

"Ρώτα με ότι θέλεις."

"Την δεσποινίδα Ουρανία την αγαπάτε;"

"Φυσικά και την αγαπάω, άλλωστε είμαστε πλέον αρραβωνιασμένοι, σε λίγους μήνες θα παντρευτούμε."

"Και τώρα εμένα δεν θα με αγαπάτε καθόλου;"

"Ποιος το είπε αυτό;"

"Τώρα δεν θα μου δίνετε πια σημασία. Δεν θα είμαστε φίλοι. Δεν θα έχουμε τα μικρά μας μυστικά. Δεν θα μου κάνετε χάρες."

"Γιατί θα συμβούν αυτά;"

"Να, αφού θα αγαπάτε την δεσποινίδα Ουρανία."

"Να σε ρωτήσω και εγώ κάτι; Ο θείος σου αγαπάει την θεία σου;"

"Ναι, πολύ"

"Εσένα σε αγαπάει ο θείος σου;"

"Ναι, πολύ."

"Τον Ιάσονα;"

"Ναι, πολύ."

"Άρα;"

"Άρα;" Επαναλαμβάνει την ερώτηση με αγωνία η Μυρτώ.

"Κάθε άνθρωπος δεσποινίς Μυρτώ, μπορεί ταυτόχρονα να αγαπάει πολλούς άλλους ανθρώπους. Εγώ μπορώ να αγαπάω την Ουρανία και εσένα."

"Αλήθεια μου λέτε κ. Θεμιστοκλή; Δηλαδή θα είμαστε φίλοι; Θα έχουμε τα μικρά μας μυστικά; Θα μου κάνετε μερικές χάρες;"

"Μα φυσικά, μην ανησυχείς."

"Σας ευχαριστώ πολύ κ. Θεμιστοκλή, τελικά η δεσποινίς Ουρανία είναι πολύ όμορφη."

Φεύγει από τον προθάλαμο με ένα πλατύ χαμόγελο.

 --------------------------------------------------------------------------

Τον επόμενο χρόνο.

Ο Θεμιστοκλής παντρεύεται την Ουρανία. Εξακολουθούν και οι δύο να εργάζονται, ο Θεμιστοκλής στο γραφείο του Ραγκή και η Ουρανία στο γραφείο του θείου της συμβολαιογράφου.
 ---------------------------------------------------------------------------


Ο Ιάσονας θα πάει για σπουδές στην Ιταλία.

----------------------------------------------------------------
Ο Ιάσονας μπαίνει στο γραφείο του Ραγκή.


"Χαίρετε πατέρα μου."

"Καλώς τον Ιάσονά μου, κάθισε."

"Πατέρα μου, θέλω να με αφήσετε να πάω στην Ιταλία, θέλω να σπουδάσω ιατρική."

"Και γιατί στην Ιταλία Ιάσονά μου;"

"Εκεί θα πάει ένας ο φίλος μου από το νησί, να είμαστε παρέα."

"Δεν έχω αντίρρηση άλλωστε και εγώ θέλω να σπουδάσεις, σε ποια πόλη της Ιταλίας θα πάτε; Τι χρειάζεται; Γνωρίζεις; Γιατί τα πράγματα έχουν αλλάξει από όταν σπούδαζα εγώ."

"Ο φίλος μου που σας είπα, γνωρίζει όλες τις λεπτομέρειες, πρέπει όμως να πάω στο νησί να συνεννοηθούμε."

"Στην μητέρα σου το είπες;"

"Όχι, θέλησα να ρωτήσω πρώτα σε εσάς."

"Καλά, πήγαινε να ενημερώσεις την μητέρα σου και το βράδυ θα συζητήσουμε τις λεπτομέρειες."

"Σας ευχαριστώ , πηγαίνω να ενημερώσω τη μητέρα, θα τα πούμε το βράδυ."


Ο Βύρωνας σκέπτεται. Μεγάλωσε και ο Ιάσονας, θα φύγει μακριά μας, σίγουρα η Αιμιλία θα στεναχωρηθεί δεν έχει ξαναφύγει για τόσο πολύ, μόνο για διακοπές στο νησί τους. Τι να κάνουμε όμως, πρέπει να σπουδάσει, μετά έχει και το στρατιωτικό, πάει θα τον χάσουμε τον Ιάσονα. Ευτυχώς έχουμε τη Μυρτώ μας.
----------------------------------------------------------------------------

Επίσκεψη στο σπίτι του Θεμιστοκλή.
-----------------------------------------------------------------------
Είναι Σάββατο πρωί, ο Ραγκής βγαίνει από το γραφείο του στον προθάλαμο.


"Κ. Δαρούση δεν έχω διάθεση για εργασία σήμερα, έχει έξω μία υπέροχη λιακάδα. Θα πάω μία βόλτα στο λιμάνι, στο καφενεδάκι, θέλετε να μου κάνετε παρέα;"

"Ευχαρίστως κ. Ραγκή, να τελειώσω με το φάκελο για το συμβολαιογραφείο, έχετε συνάντηση την Δευτέρα, θέλω να είναι όλα έτοιμα."

"Η συνάντηση είναι στις δώδεκα το μεσημέρι κ. Δαρούση, μπορείτε να τον ετοιμάσετε το πρωί."

"Και το γραφείο;"

"Δεσποινίς Ρανέρη, ελάτε λίγο."

"Ορίστε κ. Ραγκή."

"Προσέχετε το γραφείο όσο θα λείπουμε, αν δείτε ότι πέρασε η ώρα και δεν έχουμε γυρίσει, κλείστε το γραφείο και πηγαίνετε στο σπίτι σας."

"Εντάξει κ. Ραγκή."

"Τι λέτε κ. Δαρούση, πηγαίνουμε;"

"Είμαι έτοιμος, κ. Ραγκή."
 -------------------------------------------------------------------------


Περπατούν αργά, Ο Ραγκής στηρίζεται και στο μπαστούνι του. Παίρνουν τον παραλιακό δρόμο, στην άκρη του δρόμου υπάρχουν τεράστιοι ευκάλυπτοι, ένα τοιχάκι και μετά η θάλασσα. Ο Θεμιστοκλής του εξηγεί μερικά για το ψάρεμα. Όσοι τους συναντούν χαιρετούν με σεβασμό τον Ραγκή. Ο Ραγκής ανταποκρίνεται. Σε λίγο φτάνουν στο λιμάνι. Το λιμάνι είναι μικρό, μερικά ψαροκάικα είναι δεμένα στην προκυμαία. Που και που κάποιο καραβάκι δένει στο λιμάνι. Η προκυμαία είναι τεράστια, εκεί υπάρχουν μεγάλες αποθήκες του τελωνείου, και ο λιμενικός σταθμός. Φτάνουν στο καφενεδάκι, κάθονται σε ένα τραπέζι.

============================================

"Τι θα λέγατε κ. Δαρούση να πάρουμε από ένα ουζάκι;"

"Είναι ότι πρέπει κ. Ραγκή. Πηγαίνω μέσα να δω τι έχει για μεζέ, εδώ μόνο θαλασσινά έχει. Σας αρέσουν τα θαλασσινά;"

"Βεβαίως κ. Δαρούση."


Ο Θεμιστοκλής μπαίνει μέσα στο καφενεδάκι, συνεννοείται με τον καφετζή, σε λίγο βγαίνει και κάθεται δίπλα στον Ραγκή. Μένουν για κάμποση ώρα σιωπηλοί, απολαμβάνουν την θέα. Ο Ραγκής δίνει την εντύπωση ότι είναι σκεπτικός.


"Σκεπτικό σας βλέπω κ. Ραγκή, σας συμβαίνει κάτι;"

"Όχι, όχι, απλά με συνεπήρε η υπέροχη θέα. Θέλετε να συζητήσουμε κάτι;"

"Όχι κάτι συγκεκριμένο, εσείς;"

"Με προβληματίζουν οι εξελίξεις, η κοινωνία βράζει, που θα οδηγηθεί η κατάσταση δεν μπορώ να προβλέψω. Ο εμφύλιος τελείωσε αλλά μερικοί δεν εννοούν να το καταλάβουν."

"Κ. Ραγκή, η κοινωνία αντιδρά, η μετεμφυλιακή κατάσταση δεν έδωσε λύσεις, ανεργία, φτώχεια και εξαθλίωση επικρατούν."

"Η κοινωνία αντιδρά κ. Δαρούση όταν χάνει μεγάλο μέρος της ελευθερίας της. Όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται ελεύθεροι αλλά για να υπάρξει πρόοδος και κοινωνική ειρήνη πρέπει όλα τα μέλη της να παραιτηθούν από μέρος της ελευθερίας τους."

"Γίνετε πιο συγκεκριμένος κ. Ραγκή."

"Ο άνθρωπος κ. Δαρούση, από την φύση του, δύσκολα δέχεται να υπακούει σε κάποιον άλλο. Είναι ταυτόχρονα και αγελαίο ζώο, χρειάζεται κάποιον να τον οδηγεί. Σε αυτόν που του εμπνέει εμπιστοσύνη δέχεται να υπακούσει."

Συνεχίζει, "Η εκάστοτε εξουσία πολλές φορές δεν έχει την εμπιστοσύνη των πολιτών. Προσπαθεί λοιπόν να μειώσει τις ελευθερίες των πολιτών έτσι ώστε να μην μπορούν να αντιδρούν στις πράξεις της, που μερικές φορές είναι αυθαίρετες."

Συνεχίζει, "Πολλοί άνθρωποι αν και αποδέχονται να στερηθούν μέρος της ελευθερίας τους χάριν της κοινωνικής γαλήνης, όταν αισθανθούν ότι παραβιάζονται πολλά δικαιώματά τους αντιδρούν, πολλές φορές βίαια. Πολλοί όμως δεν αποδέχονται καμία στέρηση της ελευθερίας τους. Αυτοί είτε προκαλούν συνεχώς κοινωνικές και πολιτικές ρήξεις είτε καταφεύγουν στο περιθώριο."

"Όταν λέτε περιθώριο εννοείτε τον υπόκοσμο;"

"Ένα μόνο κομμάτι του περιθωρίου είναι ο υπόκοσμος, υπάρχουν πολλοί που περιθωριοποιούνται είτε μην αντέχοντας την μερική έστω στέρηση κάποιων ελευθεριών είτε είναι απογοητευμένοι από την ίδια την κοινωνία."

"Η περιθωριοποίηση δεν είναι παραίτηση κ. Ραγκή;"

"Για πολλούς είναι, για άλλους αποτελεί διέξοδο μπροστά στα οικονομικά, κοινωνικά και υπαρξιακά τους αδιέξοδα."

"Αντιπαθείτε όσους είναι στο περιθώριο κ. Ραγκή;"

"Όχι κατ' ανάγκη όλους, φυσικά αντιπαθώ τον υπόκοσμο και τους εγκληματίες, υπάρχουν όμως και πολλοί οι οποίοι έχουν επιλέξει συνειδητά το περιθώριο, δεν ενοχλούν, πολλοί μάλιστα είναι πολύ μορφωμένοι, διανοητές. Υπάρχουν πολλά είδη περιθωρίου."

"Τι εννοείτε;"

"Υπάρχουν, ειδικά στις μεγάλες πόλεις, περιθωριακοί με κοινά γνωρίσματα. Έχουν ακόμη και δική τους γλώσσα. Αυτές οι περιθωριακές ομάδες δεν έχουν κατ' ανάγκη σχέση μεταξύ τους."

Συνεχίζει, "Για παράδειγμα μία περιθωριακή ομάδα είναι αυτή των ομοφυλοφίλων. Άλλη είναι η ομάδα των μικροαπατεώνων, άλλοι με το προσωνύμιο "μάγκες" έχουν την δική τους ομάδα. Κάθε ομάδα έχει και μερικούς δικούς της κανόνες. Δεν δέχονται εύκολα οποιονδήποτε στην ομάδα τους. Η υπόλοιπη κοινωνία αυτές τις περιθωριακές ομάδες τις αποστρέφεται. Πολλές φορές τα μέλη αυτών των ομάδων εγκληματούν."

"Η πείρα σας μπορεί να εξηγήσει γιατί οι άνθρωποι οδηγούνται στο έγκλημα; Όλοι οι άνθρωποι μπορούν να εγκληματήσουν;"

"Κ. Δαρούση, η διαχωριστική γραμμή που χωρίζει την νομιμότητα από την παρανομία είναι σχεδόν αόρατη. Οι κοινωνιολόγοι ισχυρίζονται ότι το έγκλημα είναι κοινωνικό φαινόμενο δηλαδή η ίδια η κοινωνία γεννάει το έγκλημα."

"Η κοινωνία γεννάει ακόμη και τους σκληρούς εγκληματίες;"

"Σίγουρα εννοείτε τους δολοφόνους, τους ληστές, τους βιαστές."

"Σίγουρα αυτούς, ίσως και κάποιους άλλους."

"Κ. Δαρούση, έχω υπερασπίσει στα δικαστήρια πολλούς που έχουν διαπράξει φόνο, ληστεία ή άλλα ειδεχθή εγκλήματα. Η πείρα μου με οδηγεί στο συμπέρασμα ότι και για αυτούς υπάρχουν ευθύνες της κοινωνίας."

"Κ. Ραγκή με εκπλήσσετε, η κοινωνία οπλίζει ένα δολοφόνο; Ένα ληστή;"

"Μην εκπλήσσεσται κ. Δαρούση, για παράδειγμα, πολλοί φόνοι γίνονται για λόγους τιμής, εσείς τι πιστεύετε, η κοινωνία δεν έχει ευθύνη για αυτούς τους φόνους; Πολλοί γίνονται ληστές επειδή είναι πολύ φτωχοί, εξαθλιωμένοι. Πολύ μεγάλο ποσοστό της κοινωνίας είναι αγράμματο. Το έγκλημα κ. Δαρούση είναι κοινωνικό φαινόμενο και δεν πρόκειται να εξαλειφθεί ποτέ."

"Κ. Ραγκή, παρατηρώ ότι η τιμωρία των εγκληματιών όπως η φυλάκιση δεν τους αποτρέπει από το να εγκληματίσουν ξανά και ξανά. Γιατί;"

"Το θέμα που θίγετε είναι σοβαρό, η φυλάκιση όπως γίνεται σήμερα δεν αποδίδει, στις φυλακές οι φυλακισμένοι έρχονται σε επαφή μεταξύ τους με αποτέλεσμα οι μικροπαραβάτες του νόμου να "προβιβάζονται" σε εγκληματίες και οι ήδη εγκληματίες να γίνονται περισσότερο στυγνοί και απάνθρωποι."

Συνεχίζει, " Όταν ένας άνθρωπός βρίσκεται στην φυλακή, κάτω από άθλιες συνθήκες, στον περιορισμένο χώρο ενός κελιού, χωρίς ενδιαφέροντα, χωρίς απασχόληση, καταπιέζεται τόσο ώστε όταν αποφυλακίζεται είναι χειρότερος."

Συνεχίζει, "Μόνο αν η φυλάκιση σχετίζεται με την επιμόρφωση των κρατουμένων, την απασχόλησή τους σε εργασιακές δραστηριότητες και την λιγότερη δυνατή παραμονή τους στα κελιά μπορεί, ίσως, να τους μεταπείσει έτσι ώστε να μην εγκληματίσουν ξανά στο μέλλον."

Συνεχίζει, "Την δευτέρα κ. Δαρούση, όταν θα είμαστε στο γραφείο, θυμίστε μου να σας αφηγηθώ δύο χαρακτηριστικές περιπτώσεις. Στο αρχείο μου έχω δύο πολύ ενδιαφέρουσες, πιστεύω να σας λύσουν μερικές απορίες για τους περιθωριακούς και το έγκλημα."

Παραμένουν σιωπηλοί για κάμποση ώρα.

"Επιστρέφουμε κ. Δαρούση; Θα μας περιμένουν για φαγητό. Μόνο φωνάξτε τον καφετζή να πληρώσουμε."


Στην επιστροφή αλλάζουν διαδρομή. Βαδίζουν αργά μέσα στα στενά δρομάκια της πόλης, χαμηλά σπιτάκια με κεραμοσκεπές,  ασπρισμένα με ασβέστη, με αυλές και πολλά λουλούδια.


"Κ. Ραγκή, λίγο πιο κάτω είναι το σπίτι μου, θέλετε να περάσουμε να γνωρίσετε και την μητέρα μου;"

"Αν είναι για λίγο ας περάσουμε."

Φτάνουν στο σπίτι. Είναι ένα φτωχικό σπίτι με κεραμοσκεπή, οι τοίχοι του είναι ασπρισμένοι με ασβέστη καθώς και η μάντρα γύρω από το σπίτι. Η πόρτα, τα παράθυρα και τα παντζούρια είναι βαμμένα με μπλε χρώμα. Στον μπροστινό τοίχο υπάρχουν κλουβιά με καναρίνια. Γύρω γύρω στην μάντρα υπάρχουν τενεκέδες ασπρισμένοι, με λουλούδια, τριανταφυλλιές, γαρυφαλιές, βασιλικούς, κρίνα και γιασεμιά. Η μητέρα του Θεμιστοκλή κάθεται στην αυλή, είναι στρωμένη με επίπεδες πέτρες και είναι καλυμμένη από μία κληματαριά. Τους βλέπει που έρχονται και σηκώνεται να τους προϋπαντήσει. Μπαίνουν από το πορτάκι της μάντρας.


"Καλώς τους, καλώς τους, ελάτε να καθίσετε, εδώ κάτω από την κληματαριά που κάνει δροσιά."

"Καλημέρα σας κα Δαρούση, τι κάνετε."

"Από εδώ μητέρα ο κ. Ραγκής."

"Καλημέρα κ. Ραγκή." Του δείχνει μία καρέκλα.

"Τι να σας τρατάρω; Ένα ουζάκι είναι ότι πρέπει."

"Όχι κα. Δαρούση, έχουμε ήδη πάρει το ουζάκι μας."

"Τότε ένα γλυκό του κουταλιού ή μάλλον όχι, θα σας στύψω από μία πορτοκαλάδα."

Μπαίνει μέσα στο σπίτι και σε λίγο γυρνάει με δύο ποτήρια.

"Πιείτε την τώρα που είναι φρέσκια."

"Στην υγειά σας κα. Δαρούση."

"Κ. Ραγκή, σε 'φχαριστώ που πήρες τον Θεμιστοκλή μου στο γραφείο σου, να σ' έχει καλά ο θεός."

"Κα. Δαρούση ο γιος σας είναι πολύ άξιος και εργατικός."

"Είσαι πολύ καλός άνθρωπος κ. Ραγκή."

"Μα κυρία μου μόλις τώρα με γνωρίσατε, πότε σχηματίσατε γνώμη;"

"Εγώ δεν ξέρω γράμματα κ. Ραγκή αλλά ξεχωρίζω τους καλούς ανθρώπους. Ο Θεμιστοκλής μου, κάθε 'μέρα μου μιλάει για 'σένα. Κάθε πρωί έφευγε από το σπίτι πριν παντρευτεί όλο χαμόγελο και ποτές του δεν μου παραπονέθηκε για τη δουλειά του. Ξέρω 'γω. Αν είχα μια φωτογραφία σου θα την έβαζα στα εικονίσματα."

"Υπερβάλλετε κα. Δαρούση."

"Ξέρω 'γω, μου τα λέει όλα ο Θεμιστοκλής μου, για την δουλειά, για την ανιψούλα σου, όλα."

Μετά από λίγη ώρα.

"Εμένα θα μου επιτρέψετε, θα με περιμένουν στο σπίτι για φαγητό, εσείς κ. Δαρούση μείνετε δεν χρειάζεται να πάτε στο γραφείο. Σας χαιρετώ."

"Καλό μεσημέρι κα. Δαρούση."

"Να πας στο καλό κ. Ραγκή μου"


Η μητέρα του Θεμιστοκλή τον σταυρώνει καθώς ο Ραγκής φεύγει περπατώντας αργά, στηριζόμενος στο μπαστούνι του.
 ------------------------------------------------------------------------

Το φονικό.
-----------------------------------------------------------------------
Την Δευτέρα το πρωί ο Θεμιστοκλής μπαίνει στο γραφείο του Ραγκή.

"Κ. Ραγκή, ο φάκελος για το συμβολαιογραφείο είναι έτοιμος, μου είπατε να σας θυμίσω να μου διηγηθείτε κάποιες περιπτώσεις  από το αρχείο σας."

"Καθίστε κ. Δαρούση."

Ανοίγει ένα ντουλάπι και ψάχνει ανάμεσα σε πολλούς φακέλους. Βρίσκει δύο και τους βάζει πάνω στο γραφείο του. Κάθεται.

"Κ. Δαρούση θα ήθελα πρώτα να μου απαντήσετε σε μία ερώτηση."

"Σας ακούω κ. Ραγκή."

"Είσαστε ευχαριστημένος από την εργασία σας εδώ στο γραφείο;"

"Να πέσει φωτιά να με κάψει κ. Ραγκή αν πω όχι."

"Αφήστε τις υπερβολές κ. Δαρούση και απαντήστε μου στο ερώτημα."

"Ναι, κ. Ραγκή είμαι πολύ ευχαριστημένος."

"Μπορείτε να μου εξηγήσετε το γιατί;"

"Ο μισθός μου και οι συνθήκες εργασίας μου στο γραφείο είναι πολύ ικανοποιητικές."

"Αναρωτηθήκατε γιατί κ. Δαρούση;"

"Σχημάτισα την γνώμη ότι είσαστε ένας πολύ καλός άνθρωπος, μου φέρεστε σαν να είμαστε συνεργάτες και όχι υπάλληλό σας."

"Αφήστε να σας εξηγήσω εγώ το γιατί. Είχα την τύχη να έχω γονείς πολύ πλούσιους που μου άφησαν μεγάλη περιουσία τα έσοδα της οποίας μου επιτρέπουν να ζω με μεγάλη άνεση. Γιαυτό δεν δικηγορώ για τα προς το ζειν. Τι θα γινόταν όμως αν ήμουν ένας απλός δικηγόρος και προσπαθούσα να επιζήσω από τα έσοδα του δικηγορικού γραφείου;"

"Δεν καταλαβαίνω τι εννοείτε κ. Ραγκή."

"Θα ήταν πιστεύετε ίδια η συμπεριφορά μου απέναντί σας;"

"Πιστεύω ναι, σας είπα είστε ένας πολύ καλός άνθρωπος."

"Κάνετε λάθος κ. Δαρούση, θα ήμουν πολύ διαφορετικός. Η μόρφωση και η πνευματική καλλιέργεια επιδρούν σε έναν άνθρωπο, τον κάνουν σαφώς καλύτερο αλλά η εν γένει συμπεριφορά του εξαρτάται και από πολλούς άλλους παράγοντες."

"Δηλαδή κ. Ραγκή;"

"Όταν ένας άνθρωπος αντιμετωπίζει πρόβλημα διαβίωσης γίνεται σκληρός, αντιμετωπίζει διαφορετικά τους ανθρώπους πολλές φορές ενάντια στην μόρφωσή του και την καλλιέργειά του. Αν μάλιστα δεν διαθέτει μόρφωση και πνευματική καλλιέργεια γίνεται απάνθρωπος μερικές φορές."

"Επιτρέψτε μου να παρατηρήσω κάτι κ. Ραγκή."

"Σας ακούω κ. Δαρούση."

"Πολλοί έχουν μεγάλες περιουσίες αλλά προσπαθούν με κάθε τρόπο, ακόμη και αθέμιτο, να αυξήσουν τα πλούτη τους. Δεν συμπεριφέρονται όπως εσείς, γιαυτό σας λέω ότι είστε ένας πολύ καλός άνθρωπος."

"Συμφωνώ κ. Δαρούση στο ότι πράγματι δεν επιδιώκω περισσότερο πλουτισμό, μάλλον πηγαίνω κόντρα στο ρεύμα. Αυτό όμως δεν αλλάζει όσα προείπα."

"Δεν καταλαβαίνω κ. Ραγκή, γίνετε πιο συγκεκριμένος."

"Ίσως καταλάβετε από τις υποθέσεις που θα σας διαβάσω."

Ανοίγει τον ένα φάκελο, ψάχνει ανάμεσα στα έγγραφα, παίρνει μερικά και τα διαβάζει στα γρήγορα και σιωπηλά. 


"Αυτή η υπόθεση κ. Δαρούση αφορούσε έναν επιπλοποιό που ζούσε στον Πειραιά. Είχε μία κόρη, μοναχοκόρη. Την πάντρεψε με συνοικέσιο. Της είχε αγοράσει ένα σπίτι στην Καλλιθέα."

Συνεχίζει, "Δέχομαι στο γραφείο μου μία κυρία, ήθελε να αναλάβω την υπόθεση του συζύγου της, επρόκειτο για την σύζυγο του επιπλοποιού. Μου είπε ότι ο σύζυγός της ήταν στην φυλακή, προφυλακισμένος, είχε σκοτώσει τον γαμπρό του και έκαψε το σπίτι της κόρης του. Αυτό που της είχε δώσει προικώο."

Συνεχίζει, "Ανέλαβα την υπόθεση και επισκέφτηκα τον προφυλακισμένο επιπλοποιό. Δεν απαντούσε σε καμία ερώτησή μου. Ασχολήθηκα με την υπόθεση, άκουσα τους μάρτυρες που θα κατέθεταν στην δίκη."

Συνεχίζει, "Σε λίγους μήνες έγινε η δίκη. Όλοι οι μάρτυρες κατέθεσαν ότι ο κατηγορούμενος επιπλοποιός για φόνο και εμπρησμό ήταν ένας ήσυχος οικογενειάρχης. Η σύζυγός του κατέθεσε τα εξής."

Βρίσκει ένα άλλο έγγραφο. Το συμβουλεύεται για λίγο.

"Στην κατάθεσή της είπε, θα σας τα πω περιληπτικά, ότι η κόρη της λίγο καιρό μετά τον γάμο άρχισε να απομονώνεται από την ίδια και τον πατέρα της. Όταν την ρώτησε πότε θα κάνουν κάποιο παιδί της απάντησε. "Ωχ ρε μάνα, για παιδιά είμαι εγώ τώρα." Σε κάποια άλλη επίσκεψη της κόρης της μετά από λίγο καιρό της φάνηκε ότι ήταν κλαμμένη και δαρμένη. Η κόρη της τα αρνήθηκε."

Συνεχίζει, "Ενημέρωσε τον σύζυγό της ο οποίος ανησύχησε. Πήγε την άλλη ημέρα στην Καλλιθέα για να εξακριβώσει αν υπήρχε κάποιο πρόβλημα. Όταν πλησίασε το σπίτι βλέπει τον γαμπρό του με κάποιον άλλο. Μπήκαν στο σπίτι, σε λίγο ο γαμπρός του βγήκε μόνος του και κάθισε στα σκαλοπάτια. Μετά από περίπου μισή ώρα, βγήκε ο επισκέπτης και έφυγε. Πονηρεύτηκε και περίμενε να διαπιστώσει αν οι υπόνοιές του αλήθευαν. Μετά από κάμποση ώρα είδε έναν άλλον να συνομιλεί για λίγο με τον γαμπρό του, του έδωσε χρήματα και μπήκε στο σπίτι, μετά από λίγη ώρα βγήκε. Ο γαμπρός του περίμενε στα σκαλοπάτια.

Συνεχίζει, "Κατάλαβε περί τίνος επρόκειτο, έφυγε, γύρισε στον Πειραιά και δεν είπε τίποτε σε κανένα. Την άλλη ημέρα πήγε ξανά στην Καλλιθέα, παραφύλαξε, όταν είδε τον γαμπρό του να έρχεται, τον πλησίασε και άδειασε ένα πιστόλι που κρατούσε πάνω του. Έξη σφαίρες βρήκε ο ιατροδικαστής.

Συνεχίζει, "Μετά μπήκε στο σπίτι, πήρε την κόρη του με το ζόρι, την έβαλε σε ένα αυτοκίνητο, αγοραίο από αυτά που σε πηγαίνουν όπου χρειάζεσαι με πληρωμή. Την πήγε σε ένα μοναστήρι κάπου στην Αττική, την έβαλε μέσα με το ζόρι και της είπε, μην ξαναβγείς από εδώ γιατί θα σε σκοτώσω και εσένα."

Συνεχίζει, "Ύστερα γύρισε με το ίδιο αυτοκίνητο, πήγε στην Καλλιθέα, έβαλε φωτιά στο σπίτι της κόρης του και μετά παραδόθηκε στην Αστυνομία. Στην δίκη του δεν απήντησε σε καμία ερώτηση, όταν ο πρόεδρος του ζήτησε να απολογηθεί είπε. Κ. πρόεδρε, εγώ έκανα το χρέος μου, θα με δικάσει ο θεός. Όταν τον ρώτησε ο πρόεδρος γιατί έβαλε φωτιά στο σπίτι είπε, να ξεπλυθεί η ντροπή και η βρωμιά κ πρόεδρε. Έκτοτε δεν ξαναμίλησε. Τα υπόλοιπα δεν έχουν ιδιαίτερη σημασία κ. Δαρούση."

"Συγκλονιστική ιστορία κ. Ραγκή."

"Καθημερινές ιστορίες κ. Δαρούση, στα δικαστήρια εξελίσσονται μεγάλα δράματα. Ένας φιλήσυχος οικογενειάρχης έγινε από την μία στιγμή στην άλλη, δολοφόνος και εμπρηστής."

--------------------------------------------------------------------------

Ο ανώνυμος.
-----------------------------------------------------------------------
Παίρνει έναν άλλο φάκελο, τον ανοίγει και εξιστορεί.

"Ακούστε και αυτήν την περίπτωση κ. Δαρούση, έχει ενδιαφέρον. Ένα πρωί ήμουν στο αυτόφωρο, είχα μία υπόθεση. Μπαίνουν στην αίθουσα ένας αστυφύλακας και ένας άλλος με ένα ακορντεόν, το φορούσε στο στήθος του."

Πρόεδρος, "Αστυφύλαξ τι έχουμε εδώ; Του επιτρέψατε να εισέλθει στην αίθουσα με το ακορντεόν;"
 
"Τον συνέλαβα να επαιτεί, κ. Πρόεδρε, το ακορντεόν δεν το αποχωρίζεται, το έχει κλειδωμένο στην μέση του, για να το βγάλω πρέπει να κόψω τα λουριά."
 
Πρόεδρος, "Καλώς, κατηγορούμενε για πλησίασε, γνωρίζεις που βρίσκεσαι;"
 
"Ξέρω κ. πρόεδρε, στο δικαστήριο."
 
"Το γνωρίζεις ότι είναι ασέβεια να έχεις το ακορντεόν μέσα στην αίθουσα;"
 
"Να το βγάλω κ. Πρόεδρε."
 
Βγάζει από την τσέπη του ένα κλειδί, ξεκλειδώνει την κλειδαριά που είχε στα λουριά, βγάζει το ακορντεόν και το βάζει μπροστά του, στα πόδια του.
 
"Πως λέγεσαι; έχεις ταυτότητα;"
 
"Έχω. Να στα πω όλα να μην κουράζεσαι να με ρωτάς. Είμαι ο ανώνυμος, έτσι με φωνάζουν όλοι, στου Ψειρή, στο Μοναστηράκι, στο Μεταξουργείο, είμαι αγράμματος, αστράτευτος, άστεγος, άνεργος, άγαμος, άτεκνος και αδίκαστος."
 
Ο πρόεδρος τα χάνει, κρατάει σημειώσεις. Είναι πολύ νέος δικαστής.
 
"Να τα πάρουμε ένα-ένα. Γιατί ανώνυμος; Εδώ στην ταυτότητά σου γράφει όνομα και επίθετο."
 
"Οι γονείς μου με παράτησαν μικρό στο ίδρυμα, μου φόρτωσαν όνομα και επώνυμο, δύο άχρηστα πράγματα και μου στέρησαν τα χρήσιμα, αγάπη, στοργή και φροντίδα. Πέταξα τα άχρηστα και κράτησα το ανώνυμος, όσο για αγάπη, στοργή και φροντίδα; τα έχω ξεγράψει."
 
Ο πρόεδρος αντιλαμβάνεται ότι ο κατηγορούμενος δεν είναι κάποιος συνηθισμένος επαίτης, αποφασίζει να μάθει περισσότερα.
 
"Γιατί αγράμματος; Στο ίδρυμα δεν πήγες σχολείο;"
 
"Είχαμε μια δασκάλα με κότσο τα μαλλιά και μουστάκι, μου 'λεγε να διαβάσω και της έλεγα “ουστ σκύλα”, με ξυλοφόρτωνε μέχρι που την κοπάνησα από το ίδρυμα και ζω μόνος μου εδώ κι εκεί. Ποτέ δεν μπόρεσα να καταλάβω πως χωρούσε τόση κακία σε μια δασκάλα."
 
Ο πρόεδρος βλέπει το σκηνικό σαν διάλειμμα και συνεχίζει.
 
"Γιατί αστράτευτος;"
 
"Μου έδωσαν τρελλόχαρτο, από άρνηση σε άρνηση ήμουνα, ξέρεις τώρα εσύ."
 
Ο πρόεδρος συμβουλεύεται τις σημειώσεις του. Είναι περίεργο δεν τον ενοχλεί που ο "ανώνυμος" του μιλάει στον ενικό.
 
"Είσαι άστεγος, που μένεις; Που κοιμάσαι;"
 
"Οπου βρω, παγκάκι το καλοκαίρι, στοά τον χειμώνα."
 
"Άνεργος; Καλά πως ζεις; Τι τρως;"
 
"'Οικονομάω χαρτζιλίκι παίζοντας ακορντεόν. Ποτέ δεν ζητάω, οι περαστικοί μου ρίχνουν κέρματα στα πόδια μου."
 
Στην αίθουσα επικρατεί νεκρική σιγή.
 
"Άγαμος, δεν θέλησες ποτέ να κάνεις οικογένεια; Να βρεις μία εργασία να νοικοκυρευτείς;"
 
"Να έχω μόνιμα βάσανα; Όχι να μου λείπει."
 
Η διαδικασία αποκτά ενδιαφέρον και αυξάνει την περιέργεια του προέδρου.
 
"Αφού είσαι άγαμος και άτεκνος τι θα απογίνεις όταν γεράσεις;"
 
"Όσο αντέχω θα ζω, μετά θα πεθάνω όπως όλοι."
 
"Καλά είναι ζωή αυτή που ζεις;"
 
"Αυτή που ζω εγώ είναι ζωή, δεν είμαι σίγουρος αν αυτη που ζεις εσύ είναι ζωή."
 
"Δηλαδή;"
 
"Να, ζεσταίνομαι όταν κάνει ζέστη, κρυώνω όταν κάνει κρύο, βρέχομαι όταν βρέχει, πίνω όταν διψάσω, τρώω όταν πεινάσω. Ο κόσμος μου είναι λίγο σκληρός αλλά είναι γνήσιος και αληθινός."
 
Ο πρόεδρος ξεχνάει ότι βρίσκεται στην έδρα και συνεχίζει την πρωτόγνωρη διαδικασία.
 
"Δηλαδή;"
 
"Να οι άνθρωποι στον δικό μου κόσμο δεν υποκρινόμαστε δεν λέμε μεταξύ μας ψέμματα. Η πουτάνα ποτέ της δεν θα κάνει την παρθένα, ο πρεζάκιας ποτές του δεν θα παριστάνει το παπαδάκι στην εκκλησία, ο παπατζής δεν θα πει πως είναι άγιος. Κατάλαβες;"
 
"Μα όλοι όσους ανέφερες δεν είναι και οι καλύτεροι, είναι αποβράσματα."
 
"Για εσένα και τους όμοιούς σου. Για εμένα είναι οι κολλητοί μου, οι φίλοι μου, οι άνθρωποί μου."
 
"Αυτοί σου φέρονται καλά;"
 
"Καλύτερα από τους άλλους, τους σωστούς, του δικού σας κόσμου."
 
"Δηλαδή;"
 
"Να, αν μου κλέψει κάποιος από τους δικούς μου κάτι, το κάνει από ανάγκη ενώ οι άλλοι οι δικοί σου κλέβουν χωρίς να τους λείπει τίποτε. Αν χρειαστώ κάτι και το έχουν θα μου το δώσουν. Κατάλαβες;"
 
"Είπες αδίκαστος, πως γίνεται όταν κάνεις παρέα με αποβράσματα;"
 
"Δεν ενόχλησα ποτέ κανένα, με ενοχλούν δεν ενοχλώ."
 
Η ώρα περνάει και ο πρόεδρος επιμένει να ρωτάει.
 
"Όσα μας είπες ότι είσαι, αρχίζουν από στερητικό άλφα, είσαι και κάτι άλλο από άλφα;"
 
"Ναι, είμαι αυτοδίδακτος ακορντεονίστας."
 
"Υπάρχει κάτι άλλο από άλφα που δεν είσαι;"
 
"Αμέ! Δεν είμαι αχάριστος, απατεώνας, άδικος."
 
Ο πρόεδρος επιμένει να ρωτάει αν και η ώρα έχει περάσει, υπάρχουν και άλλες υποθέσεις. Οι δικηγόροι κοιτάζουν κάθε λίγο το ρολόι τους.
 
"Είσαι κάτι άλλο που δεν αρχίζει από άλφα;"
 
"Είμαι, 'λεύτερος."
 
"'Λεύτερος; Αστυφύλαξ, τι ακριβώς έκανε ο κατηγορούμενος;"
 
"Κάθονταν στα σκαλοπάτια, έπαιζε ακορντεόν και οι περαστικοί έριχναν κέρματα στα πόδια του κ. πρόεδρε."
 
"Παρίστανε τον τυφλό; Τον κουτσό; Εξαπατούσε; "
 
"Όχι κ. Πρόεδρε."
 
"Επαιτούσε χρήματα από τους περαστικούς; Τους έβριζε; Τους απειλούσε;"
 
"Όχι, κ. Πρόεδρε."
 
"Καλώς, πήγαινε. Κατηγορούμενε, είσαι όπως είπες "λεύτερος, τώρα και από εμένα είσαι ελεύθερος."
--------------------------------------------------------------------------
 
"Αυτό το περιθώριο κ. Δαρούση η κοινωνία το απεχθάνεται, το αποστρέφεται, εσείς τι λέτε;"
 
"Τι να πω κ. Ραγκή, περίεργη ιστορία, πως όμως θυμάστε τόσες λεπτομέρειες;"
 
"Έχω κρατήσει τις σημειώσεις που έκανε η γραμματέας μου, μου τις έδωσε αργότερα στο γραφείο. Δεν γνώριζα ότι κρατούσε σημειώσεις ούτε εκείνη μου δικαιολόγησε γιατί τις κράτησε, μάλλον για να ασχολείται με κάτι, ξέρετε κ. Δαρούση η παραμονή στα δικαστήρια είναι πολλές φορές βαρετή."
 
Συνεχίζει, "Πολύ πιθανό η γραμματέας μου να μη μετέφερε αυτούσια τα όσα έγιναν και ειπώθηκαν, στην καθαρογράφηση να τα ωραιοποίησε κάπως. Εγώ δεν πολυέδωσα σημασία στην παράξενη αυτή διαδικασία, ήμουν απασχολημένος με δικόγραφα."
 
Συνεχίζει, "Οι σημειώσεις αυτές παρέμειναν στο γραφείο. Σε λίγες ημέρες, είχα εργασία στα δικαστήρια. Στον δρόμο συναντώ τον ανώνυμο, τον επαίτη. Ήταν καθισμένος στα σκαλοπάτια ενός σπιτιού, έπαιζε ακορντεόν. Κοντοστάθηκα, έβγαλα ένα χαρτονόμισμα και το άφησα στα πόδια του."
 
Συνεχίζει, "φεύγοντας ακούω μία φωνή, ε, ψιτ, κύριος, γυρίζω, ήταν ο ανώνυμος. Ορίστε τι θέλετε; Είναι πολλά τα λεφτά που μου άφησες, πάρτα πίσω, αν έχεις λίγα ψιλά θα τα δεχτώ. Μα, εγώ σας τα έδωσα, δεν μου τα ζητήσατε. Είναι πολλά μου είπε, θες να με βάλεις σε μπελάδες, να μη ξέρω τι να τα κάνω."
 
Συνεχίζει, "Μου έκανε μεγάλη εντύπωση, κρατήστε τα του λέω, σας παρακαλώ. Τότε να καθίσεις να σου παίξω ένα τραγούδι στο ακορντεόν μου είπε. Βιάζομαι, έχω εργασία, μια άλλη φορά. Τότε να σου πουλήσω κάτι. Ανοίγει ένα τετράδιο, ψάχνει τις σελίδες, σκίζει μία από αυτές και την διπλώνει, πάρτο μου είπε."
 
Συνεχίζει, "Τι γράφει; τον ρώτησα, είναι στιχάκια, εγώ τα γράφω, όταν έχω διάθεση. Ακριβά τα πληρώνεις αλλά δεν έχω κάτι άλλο."
 
Ο Ραγκής μου δίνει ένα φύλο από τετράδιο.
 
"Διαβάστε κ. Δαρούση."
 
Το παίρνω και αρχίζω την ανάγνωση.

Είμαι ρεμάλι κλασσικό, πάντα ταπί και ρέστος,
καθημερ'νά στη ζητιανιά, γλυκομιλιάς μαέστρος.

Ζητιάνος δεν κατάντησα, είναι επιλογή μου
γιατί 'ναι όλα στη ζωή, κόντρα στη λογική μου.

Στην κοινωνία χρήσιμος μα παραπεταμένος,
ολημερίς κι ολονυχτίς, είμ' απασχολημένος.

Εμένα σπρώχνει ο βιαστικός, χρόνο για να κερδίσει.
Εμένα βρίζει ο νευρικός, μέχρι να ηρεμήσει.

Εμένα δείχνει ο γονιός, τον γιο να νουθετήσει,
Σ' εμένα δίνει η γριά, παράδεισο να κλείσει.

Σ' εμέ η διαμαντοστόλιστη, την κουβαρντού θα κάνει,
Σ' εμένα ο μπάτσος τακτικά, το άχτι του θα βγάλει.

Οι κήρυκες στον άμβωνα, για 'μένα θα μιλήσουν,
ας μου 'κοβαν κι ένα μισθό, να μ' αποκαταστήσουν.

Ο ταχυδρόμος να 'ρχεται, δεν πάω στα ταμεία,
να μου τα φέρνει το πρωί, χαζού-τρελού γωνία.

"Ήταν και ποιητής ο ανώνυμος κ. Ραγκή."
 
"Δεν γνωρίζω κ. Δαρούση αν αυτό έχει καλλιτεχνική αξία, έχει όμως νόημα. Αυτοί οι φάκελοι και οι άλλοι που υπάρχουν στο ντουλάπι είναι πηγές που αφορούν το βιβλίο που γράφω. Για να κρίνει κάποιος δίκαια κ. Δαρούση πρέπει να έρθει έστω και για λίγο στην θέση αυτών που καλείται να κρίνει. Η νομοθέτηση που γίνεται μέσα σε πολυτελή γραφεία, μακριά από την κοινωνία και τα προβλήματά της δεν μπορεί να είναι σωστή και προπάντων δίκαιη. Ας ετοιμαστούμε τώρα κ. Δαρούση, σε λίγο πρέπει να είμαστε στου συμβολαιογράφου."
 
Ο Θεμιστοκλής φεύγει από το γραφείο του Ραγκή, κάθεται στο δικό του στον προθάλαμο. Ετοιμάζει τον φάκελο για το συμβολαιογραφείο. Περίεργες ιστορίες, σκέφτεται. Τι σου είναι η ζωή. Αναρωτιέται, τι σόι βιβλίο γράφει ο Ραγκής, του έχει κάνει εντύπωση το ότι πηγές για το βιβλίο θα είναι ιστορίες εγκλημάτων και περιθωρίου. Ίσως μια ημέρα του το εξηγήσει ο Ραγκής.
--------------------------------------------------------------------------
Η επίσκεψη του Θεόκλητου Ραγκή.
-------------------------------------------------------------------------
Τα δύο αδέλφια συχνά αντιδικούν, συχνά έρχονται σε ρήξη. Ο Θεόκλητος πιστεύει ότι θα ξαναγίνουν αριστοκράτες, θα ξαναπάρουν πάλι τους τίτλους τους και συμπεριφέρεται σαν αριστοκράτης. Ο Βύρωνας έχει αποδεχτεί τις αλλαγές και συνυπάρχει με όλους, από τον πιο φτωχό μέχρι τον πιο πλούσιο. Έχουν έρθει επίσης σε ρήξη για την συγχωρεμένη την αδελφή τους Βιολέτα και για την Μυρτώ.

---------------------------------------------------------------------------

Ο Θεόκλητος, μπαίνει στον προθάλαμο.

"Καλημέρα."

Θεμιστοκλής, "Καλημέρα σας."

"Είναι στο γραφείο του ο Βύρωνας;"

"Μάλιστα, περάστε."

"Θα προτιμούσα να με αναγγείλετε."

"Ευχαρίστως, ποιον να αναγγείλω;"

"Είμαι ο Θεόκλητος Ραγκής, αδελφός του Βύρωνα."

Ο Θεμιστοκλής χτυπάει την πόρτα του γραφείου, και λέει.

"Κ. Ραγκή, έξω είναι ο αδελφός σας ο κ. Θεόκλητος, να περάσει;"

"Φυσικά να περάσει κ. Δαρούση."

Ο Θεόκλητος μπαίνει στο γραφείο.

 "Ω, καλημέρα Θεόκλητε, τι κάνεις;"

"Καλημέρα Βύρωνα, είμαι πολύ καλά."

Ο Βύρωνας του προτείνει το χέρι για χειραψία, ο Θεόκλητος ανταποκρίνεται,προσπαθεί να τον αγκαλιάσει, ο Θεόκλητος αποφεύγει. Ο Βύρωνας κάθεται στο γραφείο του και κάνει νόημα στον Θεόκλητο να καθίσει.

"Θα μείνεις το μεσημέρι για φαγητό, η Αιμιλία θα χαρεί πολύ, να δεις και τη Μυρτώ πως μεγάλωσε."

"Βύρωνα, γνωρίζεις πολύ καλά ότι δεν αναγνωρίζω το νόθο σαν μέλος της οικογένειας Ραγκή."

Ο Ραγκής φανερά ενοχλημένος του λέει σε έντονο ύφος. "Σου έχω απαγορεύσει μπροστά μου να αποκαλείς τη Μυρτώ νόθο, πότε θα το σεβαστείς επιτέλους, είναι αίμα μας, κόρη της αείμνηστης αδελφής μας."

"Η αείμνηστη αδελφή μας πρόδωσε την οικογένεια, κλέφτηκε με έναν ξεβράκωτο και πήγε να ζήσει στην χαμοκέλα του, γιαυτό και πέθανε."

"Γνωρίζεις πολύ καλά ότι η αείμνηστη ήταν ασθενική από πολύ μικρή, έφυγε στην γέννα, όσον αφορά την χαμοκέλα όπως λες, ήταν και είναι ένα άνετο αγροτικό σπίτι."

"Βύρωνα, κλέφτηκε, όλο το νησί περιγελούσε για πολύ καιρό την οικογένειά μας, μας σχολίαζαν αρνητικά, ο πατέρας μας παρά λίγο να πεθάνει από την στενοχώρια."

"Ας αλλάξουμε θέμα Θεόκλητε, αυτή η συζήτηση δεν οδηγεί πουθενά."

"Καλά, καλά, ας μιλήσουμε για τον Ιάσονά μας."

"Σε ακούω."

"Τον έστειλες στην Ιταλία να σπουδάσει γιατρός, ένας γόνος της οικογένειας Ραγκή με τόσο μεγάλη περιουσία και ιστορία γιατρός, να γιατρεύει τον κάθε τυχόντα, έλεος."

"Θεόκλητε δεν τον έστειλα εγώ, ήθελε πολύ να σπουδάσει, ήθελε να γίνει γιατρός. Τι εννοείς όταν λες τον κάθε τυχόντα; Ας αλλάξουμε θέμα ούτε αυτή η συζήτηση δεν οδηγεί πουθενά."

"Διαφωνώ αλλά τι να κάνω; Ας συζητήσουμε τουλάχιστον αυτό για το οποίο ήρθα. Βύρωνα, θέλω από εσένα μία χάρη, έχεις ένα αγρό δίπλα στον δημόσιο δρόμο που οδηγεί στην πόλη. Θέλω να τον αγοράσω."

"Ναι, αν εννοείς τον αγρό που ανήκει στην Αιμιλία, είναι προίκα της, ξέρεις ότι στην περιουσία της Αιμιλίας έχω μόνο συμβουλευτικό λόγο, την διαχειρίζεται εκείνη."

"Και αυτό μία από τις παραξενιές σου, εν πάσει περιπτώσει, χρειάζομαι αυτόν τον αγρό για να εγκαταστήσω ένα ελαιοτριβείο, θα μπορούσα να τον αγοράσω;"

"Θα προτείνω στην Αιμιλία να σου τον δωρίσει αλλά έχε υπ' όψη σου ότι μέσα στον αγρό ο κ. Περικλής έχει κτίσει με δικά του έξοδα μία αποθήκη, θα πρέπει να τον αποζημιώσεις."

"Άλλο και τούτο, θα πρέπει να αποζημιώσω τον άκληρο αγρότη που εγκατέστησες στα κτήματα της οικογένειας και τα διαφεντεύει σαν να είναι δικά του. Τι άλλο τρελό θα ακούσω θεέ μου;"

"Ξεχνάς Θεόκλητε ότι ο κ. Περικλής είναι συνεταίρος μου στα κτήματα τόσο τα δικά μου όσο και της Αιμιλίας."

"Δεν το ξεχνώ, αναρωτιέμαι τι σε έπιασε και έκανες συνεταίρο σου έναν αγροίκο που δεν είχε στον ήλιο μοίρα, τον έκανες ίσο σου. Θα μπορούσα εγώ να διαχειρίζομαι τα κτήματά σου Βύρωνα, εγώ ο αδελφός σου. Ο αγροίκος δεν είναι ίσος με εμάς, μην το ξεχνάς; Ο συνεταίρος σου, όπως τον αποκαλείς, δεν καλλιεργεί όλα τα κτήματα, αυτό δεν σε προβληματίζει; Χάνεις έσοδα Βύρωνα."

"Θεόκλητε, είμαι νομικός, μην το ξεχνάς, έκανα μία έντιμη συμφωνία με τον κ. Περικλή την οποία τιμά μέχρι κεραίας. Όσον αφορά τα κτήματα, πρέπει να ξεκουράζονται, η γη πρέπει να δίνει όσα μπορεί, όχι περισσότερα, υπάρχουν όρια, η υπέρβασή τους δίνει προσωρινά περισσότερα έσοδα αλλά καταστρέφει τους αγρούς."

"Τελικά βρίσκεις σωστό να εξισωθούμε εμείς με τους αμόρφωτους αγροίκους; Εμείς;"

"Θεόκλητε, αυτά ανήκουν στο παρελθόν, πολλά έχουν αλλάξει, δεν υπάρχουν σήμερα αριστοκράτες, οι τίτλοι ευγενείας έχουν καταργηθεί. Ο κ. Περικλής είναι ένας εργατικός και τίμιος συνεταίρος. Έχω γνωρίσει και την οικογένειά του, έχει ένα λαμπρό παιδί, εργατικό. Τον βοηθά στα κτήματα, έμαθα θέλει να σπουδάσει γεωπόνος. Ο κόσμος προοδεύει Θεόκλητε."

"Λέγε ότι θες Βύρωνα, εγώ ποτέ δεν παραιτήθηκα των τίτλων της οικογένειας Ραγκή. Γιαυτό εξάλλου δεν έκανα οικογένεια δεν υπήρχε κάποια αντάξιά μου για σύζυγος."

"Θεόκλητε, αρνείσαι να δεις την πραγματικότητα, το παλιό πέθανε, στην θέση του γεννήθηκε το καινούριο, επειδή κλείνεις τα μάτια για να μην το βλέπεις δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Υπήρξαν πολλές αξιόλογες γυναίκες στην ζωή μας, θα μπορούσες να έχεις κάποια από αυτές για σύζυγο."

"Ενστερνίζεσαι ιδέες των αναρχικών Βύρωνα, εμείς υπάρχουμε και είμαστε οι άρχοντες του τόπου είτε το θέλεις είτε όχι."

"Σας έχει ξεπεράσει η κοινωνία Θεόκλητε, είστε απλά πλούσιοι, τίποτε περισσότερο."

"Δεν μπορεί να συζητήσει σοβαρά κάποιος μαζί σου Βύρωνα, λυπάμαι. Σε χαιρετώ."

Φεύγει από το γραφείο φανερά εκνευρισμένος.
 ----------------------------------------------------------------------------


Συνάντηση με τον Κωνσταντίνο Καρίζη, σιδερά.

------------------------------------------------------------------------------
Κυριακή πρωί στο κεντρικό καφενείο της πλατείας. Ο Ραγκής κάθεται στο κεντρικό καφενείο όπως κάνει κάθε Κυριακή πρωί. Βλέπει τον Κωνσταντίνο Καρίζη, σιδερά, του κάνει νόημα να έρθει κοντά του λέγοντας.

"Κ. Καρίζη, ελάτε να πάρετε έναν καφέ."

Ο Καρίζης φανερά ενθουσιασμένος δέχεται.

"Μετά χαράς κ. Ραγκή, τιμή μου να καθίσω μαζί σας."

Ο Ραγκής κάνει νόημα στον σερβιτόρο λέγοντας.

"Έναν καφέ για τον κ. Καρίζη παρακαλώ."

"Αμέσως κ. Ραγκή."
 
"Αν δεν κάνω λάθος ονομάζεστε Κωνσταντίνος κ. Καρίζη."

"Μάλιστα, με φωνάζουν Κωστή. Υπάρχει κάποιο πρόβλημα με τα κάγκελα κ. Ραγκή;"

"Όχι, όχι, έμεινα απόλυτα ικανοποιημένος από την εργασία σας στο σπίτι. Ο κ. Δαρούσης μου είπε ότι έχετε έναν γιο, σπουδάζει νομική, είναι αριστούχος."

"Ο Θεμιστοκλής;"

"Ναι, τον γνωρίζετε;"

"Είναι γείτονάς μου, ήμουν πολύ φίλος με τον πατέρα του. Έχω πράγματι ένα γιο, τον Πέτρο, σπουδάζει νομική στην Αθήνα."

"Είναι εδώ στην πόλη τώρα;"

"Ναι, έχει έρθει για διακοπές."

"Θα ήθελα να τον γνωρίσω, πείτε του όποτε μπορεί να με επισκεφτεί στο γραφείο."

"Θα τον στείλω οπωσδήποτε, τιμή μου που θέλετε να γνωρίσετε τον γιο μου κ. Ραγκή."

"Καλώς, καθίστε να απολαύσετε το καφεδάκι σας κ. Καρίζη, εμένα θα μου επιτρέψετε, με περιμένουν στο σπίτι, καλημέρα σας."

"Καλημέρα σας κ. Ραγκή."
 -----------------------------------------------------------------------------


Την άλλη ημέρα.

Έρχεται στο γραφείο ο Πέτρος Καρίζης, είναι στο γραφείο με τον Ραγκή και συζητούν.
Η Μυρτώ μπαίνει στον προθάλαμο του γραφείου.
-----------------------------------------------------------------
 
"Καλημέρα σας κ. Θεμιστοκλή, ο θείος είναι απασχολημένος;"

"Καλημέρα δεσποινίς Μυρτώ, συζητά με κάποιον."

"Λέτε να με μαλώσει αν διακόψω την συζήτηση;"

"Δε νομίζω, χτυπήστε την πόρτα."

Η Μυρτώ χτυπάει την πόρτα του γραφείου.
Μπαίνει στο γραφείο και λέει.

"Χαίρετε θείε μου, με συγχωρείτε που σας διακόπτω."

"Καλημέρα δεσποσύνη, συζητώ με τον κύριο, να σας συστήσω, ο κύριος Πέτρος Καρίζης σπουδάζει νομικά, η ανιψιά μου δεσποινίς Μυρτώ."

"Χάρηκα κ. Καρίζη."

"Και εγώ δεσποινίς Μυρτώ."

"Θείε μου, η κα. Ευγενία μου είπε να σας ρωτήσω, το ψάρι που έφερε ο αδελφός του κ. Θεμιστοκλή το πρωί, πως θέλετε να το μαγειρέψει;"

"Σε λίγο θα συνεννοηθώ μαζί της Μυρτώ μου."

"Καλώς θείε μου, σας αφήνω τώρα, καλημέρα σας κ. Καρίζη."

"Καλημέρα σας δεσποινίς Μυρτώ."

Οι δύο νέοι ανταλλάσσουν χειραψία, κοιτάζονται για λίγη ώρα, φανερά ευχαριστημένοι για την γνωριμία τους.
 ---------------------------------------------------------------------------

Το τηλεγράφημα.
---------------------------------------------------------------------------
Μπαίνει στον προθάλαμο του γραφείου ο ταχυδρόμος, έχει ένα τηλεγράφημα για τον Ραγκή, το δίνει στον Θεμιστοκλή.
Ο Θεμιστοκλής το πηγαίνει στο γραφείο του Ραγκή. Το έχει στείλει η γιαγιά της Μυρτώς . Του γράφει ότι ο παππούς της Μυρτώς είναι άρρωστος και θέλει να δει την Μυρτώ πριν πεθάνει. Τον παρακαλεί να στείλει τη Μυρτώ στο νησί.


"Κ. Δαρούση έρχεστε λίγο;"

Ο Θεμιστοκλής μπαίνει στο γραφείο.

"Τι θα θέλατε κ. Ραγκή;"

"Κ. Δαρούση, θέλω από εσάς μία μεγάλη χάρη."

"Πείτε μου κ. Ραγκή."

"Θέλω να συνοδεύσετε την δεσποινίδα Μυρτώ στο νησί, να δει τον παππού της που την αναζητά, είναι άρρωστος. Δυστυχώς εγώ δεν μπορώ να πάω, έχω σε εξέλιξη δίκη. Μπορείτε να το κάνετε; Όσον αφορά την δαπάνη είναι δική μου, μην υπολογίσετε τα έξοδα."

"Ξέρετε κ. Ραγκή ότι δεν μπορώ να σας αρνηθώ, εξάλλου θα είναι μεγάλη μου χαρά να συνοδεύσω την δεσποινίδα Μυρτώ. Της έχω αδυναμία, είναι πολύ καλό παιδί."

"Καλώς, επιμεληθείτε για τα εισιτήρια, θα μείνετε δύο ημέρες στο νησί."

Δίνει στον Θεμιστοκλή χρήματα.

"Πηγαίνω τώρα κ. Ραγκή, θα γυρίσω να τελειώσω μία εργασία για να είμαι έτοιμος για αύριο το πρωί."

"Αφήστε την εργασία για όταν γυρίσετε κ. Δαρούση, πηγαίνετε στο σπίτι σας να ετοιμαστείτε, αύριο θα έχετε ταξίδι, να είστε ξεκούραστος."

"Ευχαριστώ κ. Ραγκή, χαίρετε."

Ο Θεμιστοκλής με τη Μυρτώ πηγαίνουν στο νησί. Η Μυρτώ βλέπει τον παππού της και την γιαγιά της.
Λίγους μήνες αργότερα πεθαίνει ο παππούς της Μυρτώς.
----------------------------------------------------------------------------


Στο γραφείο του διοικητή.
----------------------------------------------------------------------------

Μπαίνει στον προθάλαμο του γραφείου ένας χωροφύλακας.

"Καλημέρα."

Θεμιστοκλής, "Καλημέρα, τι θέλετε;"

"Τον κ. Ραγκή."

"Περάστε στο γραφείο του."

Ο χωροφύλακας χτυπά την πόρτα του γραφείου. Μπαίνει στο γραφείο. Χαιρετάει στρατιωτικά.

"Καλημέρα σας κ. Ραγκή, ο κ. Διοικητής, μου είπε να ρωτήξω αν δυνάστε να υπαγείστε την έξη μεσήμβρια στο τμήμα."

Ο Ραγκής χαμογελάει. "Πείτε μου με δικά σας λόγια, τι θέλετε;"

"Να κ. Ραγκή, ο κ. διοικητής, θέλει να πάτε στο γραφείο του στις έξη τ' απόγιομα. Σχωρνά τε με κιόλας, ο κ. διοικητής θέλει να μιλάμε σωστά Ελληνικά, που να τα μάθω 'γω τα σωστά Ελληνικά; Με το ζόρι τέλειωσα το δημοτικό , είχαμε και τα πρόβατα, ποιος θα τα κοίταζε;"

"Καλώς, πείτε στον διοικητή σας ότι θα είμαι εκεί στις έξη."

"Ευχαριστώ, καλημέρα."

Χαιρετάει πάλι στρατιωτικά και φεύγει.
-----------------------------------------------------------------------------


Το ίδιο απόγευμα.
---------------------------------------------
Στο γραφείο του διοικητή είναι ο νομάρχης. Ο διοικητής του τμήματος χωροφυλακής της πόλης είναι ένας πανέξυπνος αξιωματικός καριέρας, δεν πολυσυμπαθεί τον νομάρχη ενώ απεναντίας συμπαθεί και σέβεται τον Ραγκή.

Ο Ραγκής με τον Θεμιστοκλή μπαίνουν στο γραφείο του διοικητή της χωροφυλακής.
-------------------------------------------------------------------
"Χαίρετε κ. διοικητά, με ζητήσατε."

"Χαίρετε κ. Ραγκή, τον κ. νομάρχη νομίζω τον γνωρίζετε."

Ο Ραγκής δεν απαντάει.

Νομάρχης, "Παρακαλώ κ. διοικητά, να περάσει έξω ο κύριος."
 
Δείχνει τον Θεμιστοκλή. Ο Θεμιστοκλής βγαίνει από το γραφείο, η πόρτα μένει μισόκλειστη.

"Κ. Ραγκή, ο κ. νομάρχης, μου καταγγέλλει ότι δείρατε τον γιο του με το μπαστούνι σας και τον βρίσατε, αληθεύει;"

"Όχι κ. διοικητά, είμαι κατά της βίας και δεν βρίζω ποτέ."

Νομάρχης, "Εμένα μου είπε ο γιος μου ότι τον δείρατε και μάλιστα τον βρίσατε, όταν δε σας είπε ότι είναι γιος του νομάρχη του είπατε ας είσαι και γιος του βασιλιά."

"Ο γιος σας κ. νομάρχα, σας είπε ψέμματα, τον επέπληξα απλώς."

"Δηλαδή λέτε ότι ο γιος μου είναι ψεύτης;"

"Είπα ότι σας είπε ψέμματα, χαρακτηρίστε τον εσείς όπως θέλετε."

Διοικητής. "Γιατί ακριβώς τον επιπλήξατε κ. Ραγκή;"

"Ενοχλούσε μία ηλικιωμένη κ. διοικητά."

Νομάρχης. "Εννοεί μια γριά ζητιάνα κ. διοικητά."

Διοικητής. "Καλά κ. Ραγκή επρόκειτο για μια γριά ζητιάνα..."

Ο Ραγκής τον διακόπτει και ρωτά σε έντονο ύφος. "Και λοιπόν; Η πράξη του νεαρού ήταν και παραμένει κακή, δεν απαλλάσσεται επειδή ενοχλούσε μία ηλικιωμένη ζητιάνα όπως λέτε."

Νομάρχης. "Και ποιος είστε εσείς κ. Ραγκή; Σας διόρισε κάποιος προστάτη των αδυνάτων;"

Ο Ραγκής δεν απαντά.

Ο νομάρχης συνεχίζει, "Οφείλατε κ. Ραγκή να σκεφτείτε ότι είναι γιος μου, γιος του νομάρχη."

Ραγκής, "Αυτό δεν αλλάζει τα πράγματα, επειδή είναι γιος του νομάρχη, μπορεί να συμπεριφέρεται άσχημα;"

Ο νομάρχης σε έντονο ύφος.

"Κ. Ραγκή, είμαι νομάρχης και οφείλετε τον απαιτούμενο σεβασμό, σε εμένα και στον γιο μου."

"Κ. νομάρχα, ο σεβασμός και η εκτίμηση είναι δώρα της κοινωνίας προς ανθρώπους άξιους να τα λάβουν, εσείς είστε ένας από αυτούς;"

"Κ. Ραγκή, παρεκτρέπεστε, είστε προσβλητικός, δεν το ανέχομαι."

Παρεμβαίνει ο διοικητής.

"Κύριοι, κύριοι, ας ηρεμήσουμε, είστε και οι δύο εξέχοντα πρόσωπα της πόλης. Εσείς κ. Ραγκή αφήστε την τήρηση της τάξεως στην χωροφυλακή, όσον αφορά εσάς κ. νομάρχα, έχω πολλά παράπονα για την συμπεριφορά του γιου σας, συνετίστε τον λιγάκι, ας δώσουμε τόπο στην οργή και ας θεωρήσουμε το θέμα λήξαν."

Νομάρχης, "Προς χάριν σας κ. διοικητά λήγω εδώ το θέμα."

Απευθύνεται στον Ραγκή, "Κ. Ραγκή έχετε πολύ ισχυρούς φίλους στην Αθήνα, όχι όμως για πολύ, γρήγορα θα έρθουμε πάλι εμείς στα πράγματα, να είστε προσεκτικός."

"Δεν φοβάμαι τις απειλές σας κ. νομάρχα."

Ο νομάρχης φεύγει από το γραφείο.

Διοικητής, "Παρακαλώ κ. Ραγκή μείνετε για λίγο."

"Θέλετε κάτι άλλο κ. διοικητά;"

"Να σας ρωτήσω, τι εννοούσε ο κ. νομάρχης ότι θα έρθουν αυτοί στα πράγματα, ποιοι αυτοί;"

"Δεν γνωρίζω κ. διοικητά, ρωτήστε τον ίδιο."

"Καλώς κ. Ραγκή, αν όμως μάθετε κάτι θα το θεωρούσα υποχρέωση να με ενημερώνατε."

"Χαίρετε κ. διοικητά."

Φεύγει από το γραφείο. Σίγουρα ο Ραγκής ήξερε πολλά περισσότερα, είχε πολλούς φίλους στην Αθήνα. Ήξερε ποιους εννοούσε ο νομάρχης. Δεν θέλησε όμως να πει κάτι στον διοικητή.
 ------------------------------------------------------------------


Επίσκεψη της Μουγκολένης πολύ αλλαγμένης.
 
----------------------------------------------------------------------------
Η Μουγκολένη μετά από πολύ καιρό εμφανίζεται, μπαίνει στον προθάλαμο, καθαρή και καλοντυμένη με τσιγγάνικα ρούχα. Φοράει παπούτσια και έχει τα μαλλιά της πλεγμένα σε μία υπέροχη κοτσίδα. Ο Θεμιστοκλή κάνει νόημα στην Μουγκολένη να περιμένει στον προθάλαμο. Χτυπάει την πόρτα του γραφείου του Ραγκή και μπαίνοντας του λέει.

"Κ. Ραγκή, σας έχω μία ευχάριστη έκπληξη, ήρθε κάποια που συμπαθείτε αλλά πολύ αλλαγμένη."

Καλεί την Μουγκολένη να μπει στο γραφείο.

Ο Ραγκής ενθουσιάζεται και λέει, "καλώς την δεσποινίδα Ελένη, είσαι μια πολύ όμορφη δεσποινίς. Γιατί χάθηκες τόσον καιρό;"

Θεμιστοκλής, "Κ. Ραγκή έτσι ζουν οι τσιγγάνοι, λίγο εδώ, λίγο εκεί."


Η Μουγκολένη του χαμογελάει με το υπέροχο χαμόγελό της. Κάθεται στον καναπέ, δεν θέλει πια σοκολατάκι, Πηγαίνει στην γλάστρα όπου έβαζε τα παπούτσια που της χάρισε ο Ραγκής, τα παίρνει και τα δίνει στον Ραγκή, τον ευχαριστεί με νοήματα, μετά από λίγο φεύγει.

Ο Θεμιστοκλής ρωτάει τον Ραγκή.

"Πως γίνεται κ. Ραγκή ένας δικηγόρος, ένας επιστήμονας σαν εσάς να έχει φιλικές σχέσεις με μία τσιγγάνα;"

"Κ. Δαρούση, κανείς δεν έχει την δυνατότητα επιλογής των γεννητόρων του, η δεσποινίς Ελένη δεν είναι καθόλου υπεύθυνη για το ότι γεννήθηκε από τσιγγάνους γονείς. Αλίμονο αν κατηγορούμε ένα Ιταλόπουλο ή ένα Κινεζάκι επειδή γεννήθηκαν από γονείς Ιταλούς ή Κινέζους αντίστοιχα. Άλλωστε η δεσποινίς Ελένη έρχεται σπάνια στο γραφείο δεν ενοχλεί, κάθεται για λίγο ήσυχα και νοιώθει ότι βρίσκεται σε φιλικό περιβάλλον, δεν ζητά τίποτε παρά ένα γλυκό λόγο ίσως και ένα σοκολατάκι. Ομορφαίνει το γραφείο με την παρουσία της κ. Δαρούση δεν είναι αρκετό; Όσον αφορά το επιστήμονας που είπατε, η δικηγορία, με την στενή έννοια του όρου δεν είναι επιστήμη, το δίκαιο είναι επιστήμη."

"Δεν σας καταλαβαίνω κ. Ραγκή,τι εννοείτε;"

"Κ. Δαρούση, αυτοί που ασχολούνται με το δίκαιο είναι επιστήμονες. Ερευνούν την κοινωνία, διαμορφώνουν συστήματα δικαίου. Εμείς οι δικηγόροι δεν προσθέτουμε κάτι στο δίκαιο. Ελπίζω να έγινα αντιληπτός."

"Κατάλαβα κ. Ραγκή. Να σας κάνω άλλη μία ερώτηση;"

"Παρακαλώ κ. Δαρούση."

"Είναι όλες οι δικαστικές αποφάσεις δίκαιες; Οι δικαστές δεν κάνουν ποτέ λάθος;"

"Καλή ερώτηση, η απάντησή της όμως πολύ δύσκολη. Οι οργανωμένες κοινωνίες κ. Δαρούση δεν εφαρμόζουν το φυσικό δίκαιο ως έχει, δηλαδή το δίκαιο του ισχυρού. Αν το εφάρμοζαν θα ζούσαμε ακόμη πάνω στα δέντρα. Εφαρμόζουν παρέκκλιση του φυσικού δικαίου, έτσι ώστε να μπορεί η κοινωνία να προοδεύει και να υπάρχει κοινωνική ειρήνη. Σε αυτό απαντά η επιστήμη του δικαίου."

Συνεχίζει. "Οι δικαστές κ. Δαρούση είναι άνθρωποι, μέλη της κοινωνίας, εφαρμόζουν υπάρχοντες νόμους. Ο καλός δικαστής βρίσκεται πάντοτε στο δίλημμα, να αποφασίσει το εφαρμοστέο ή το εφαρμόσιμο. Πιθανόν να μην είναι δίκαιες όλες οι αποφάσεις. Αποφασίζουν άνθρωποι για ανθρώπους, μπορεί να κάνουν και λάθη. Κάτι άλλο κ. Δαρούση;"

"Κάτι ακόμη, προχθές στην δίκη έγιναν δεκτές όλες οι προτάσεις σας από τον δικαστή, ο κόσμος όμως από κάτω δυσανασχέτησε με την απόφαση. Μήπως εντυπωσιάστηκε από την αγόρευση του συνηγόρου του αντιδίκου."

"Κ. Δαρούση, το ακροατήριο δεν έχει νομικές γνώσεις, έχει πολλές προκαταλήψεις και αντιδρά περισσότερο με το συναίσθημα. Ο συνήγορος του αντιδίκου έκανε το λάθος να χειριστεί την υπόθεση περισσότερο για να γίνει αρεστός στο ακροατήριο παρά για να καταθέσει νομικά επιχειρήματα προς τον δικαστή, χειρονομούσε ανεπίτρεπτα, ειρωνευόταν τους μάρτυρες, αυτά είναι λάθη. Επί πλέον το λεγόμενο κοινό περί δικαίου αίσθημα κάνει συχνά λάθος εκτιμήσεις, δεν είναι πανάκεια."

"Υπάρχουν σήμερα δίκαιοι νόμοι κ.Ραγκή;"

"Όταν λέτε δίκαιοι νόμοι, σίγουρα εννοείτε να είναι εναρμονισμένοι με το ισχύον δίκαιο. Οι περισσότεροι νόμοι ναι, έχουν συνάφεια με το ισχύον δίκαιο. Προσέξτε, ένας νόμος για να προωθεί την κοινωνική ειρήνη και πρόοδο, πρέπει να πληροί τρεις αναγκαίες συνθήκες. Πρώτη, να δίνει τη μεγαλύτερη δυνατή ωφέλεια σε όσο το δυνατόν περισσότερους. Δεύτερη, να επιφέρει τη μικρότερη δυνατή ζημία σε όσο το δυνατόν λιγότερους και τρίτη, όσοι ωφελούνται να είναι όσο το δυνατόν περισσότεροι από όσους ζημιώνονται."

"Δηλαδή κ. Ραγκή δεν υπάρχει κοινωνία δικαίου σήμερα πουθενά στον κόσμο;"

"Όχι κ. Δαρούση, καμία κοινωνία δε κατόρθωσε μέχρι σήμερα να αφαιρέσει την δυνατότητα των ισχυρών να αδικούν. Πάντως όσο περισσότερο μία κοινωνία μειώνει την δυνατότητα των ισχυρών να αδικούν, τόσο πιο προοδευμένη είναι. Μία κοινωνία δικαίου ήταν και είναι το όραμα πολλών ανθρώπων και πολλών γενεών, ίσως στο μέλλον να γίνει πραγματικότητα. Κάτι άλλο κ. Δαρούση;"

"Όχι κ. Ραγκή, σας ευχαριστώ που μου λύσατε μερικές απορίες."
 ------------------------------------------------------------------------


Πρώτη πολιτική συζήτηση λίγο πριν τις εκλογές.
------------------------------------------------------------------------

Στο γραφείο του Ραγκή έρχονται συχνά πολλοί, άλλοι για τις νομικές τους υποθέσεις και άλλοι για πολλά άλλα θέματα. Ο Ραγκής έχει γίνει πλέον πολύ αγαπητός στην μικρή κοινωνία της πόλης. Πολλοί έρχονται να τον συμβουλευτούν, άλλοι για να ζητήσουν κάποια βοήθεια. Ο Ραγκής είναι πάντοτε πρόθυμος να συζητήσει και να δώσει συμβουλές σε όλους. Είναι πολύ μορφωμένος και ταυτόχρονα πολύ απλός στην καθημερινότητά του. Μιλάει σε όλους ανεξαιρέτως ευγενικά και στον πληθυντικό. Σχεδόν καθημερινά έρχονται στο γραφείο πολλές επιστολές. Μερικές είναι από εξέχοντα πρόσωπα της πόλης αλλά οι περισσότερες είναι από την Αθήνα, υπάρχουν και επιστολές από την Ιταλία. Ο Θεμιστοκλής διαχειρίζεται την αλληλογραφία του Ραγκή.
----------------------------------------------------------------------------

Πολιτική συζήτηση του Ραγκή με τον Θεμιστοκλή. Ο Ραγκής θέλει να υποστηρίξει στις ερχόμενες εκλογές κάποιον, που είναι νέος και άγνωστος.

Μπαίνει στον προθάλαμο του γραφείου ο νέος πολιτευτής, ο Θεμιστοκλής έχει ακούσει για αυτόν.
---------------------------------------------------------------
"Καλημέρα, ο κ. Ραγκής; Με περιμένει."

Θεμιστοκλής, "Καλημέρα, στο γραφείο του είναι, χτυπήστε την πόρτα."

"Ευχαριστώ."


Χτυπάει την πόρτα, μπαίνει στο γραφείο. Μετά από κάμποση ώρα βγαίνει από το γραφείο, χαιρετάει τον Θεμιστοκλή και φεύγει. Ο Ραγκής είναι σκυμμένος στο γραφείο του και κάτι γράφει. Μετά από λίγο.
-----------------------------------------------------------
"Κ. Δαρούση, έρχεστε στο γραφείο;"

"Έρχομαι αμέσως κ. Ραγκή."

Μπαίνει στο γραφείο.

"Τι θέλετε κ. Ραγκή."

"Παρακαλώ δώστε αυτήν την επιστολή για δακτυλογράφηση στην δεσποινίδα Ρανέρη."


Ο Θεμιστοκλής πηγαίνει το χειρόγραφο στην δακτυλογράφο και περίεργος διαβάζει το κείμενο. Εκπλήσσεται, η επιστολή αναφέρει ότι ο Ραγκής θα στηρίξει στις εκλογές τον πολιτευτή που ήρθε πριν λίγο στο γραφείο. Η Ειρήνη τελειώνει την επιστολή, την δίνει στον Θεμιστοκλή. Ο Θεμιστοκλής μπαίνει στο γραφείο του Ραγκή και του δίνει το δακτυλογραφημένο κείμενο.
-------------------------------------------------------------------
"Κ. Δαρούση, θέλω να πάτε στο τυπογραφείο, να τυπώσει αυτή την επιστολή σε εκατό αντίτυπα."

"Κ. Ραγκή, πρόκειται να στηρίξετε στις εκλογές τον κύριο που ήρθε πριν στο γραφείο σας;"

"Ναι, κ. Δαρούση, έχετε κάποια αντίρρηση;"

"Μα είναι νέος, άγνωστος, νεωτεριστής και καθώς λένε, πολύ ριζοσπαστικός."

"Σας πληροφορώ κ. Δαρούση ότι πρόκειται για έναν αξιόλογο νέο πολιτευτή, τα υπόλοιπα δεν με βρίσκουν κατ΄ανάγκη αντίθετο."

"Τι σας ενθουσίασε σε αυτόν τον νέο πολιτευτή κ. Ραγκή;"

"Κ. Δαρούση, στην πολιτική υπάρχουν πολιτικοί άνδρες και οι πολιτικοί ημίονοι."

"Δηλαδή;"

"Πολιτικοί άνδρες είναι όσοι έχουν αξιακό και ιδεολογικό υπόβαθρο και πράττουν ανάλογα, πολιτικοί ημίονοι είναι όσοι στερούνται όσων προανέφερα και πράττουν με ιδιοτέλεια. Ο νέος που είδατε διαθέτει σημαντικά αξιακά και ιδεολογικά θεμέλια. Έχω παρακολουθήσει την δράση του επί πολύ καιρό. Εσείς κ. Δαρούση, ασχολείστε με την πολιτική;"

"Με κόμματα όχι κ. Ραγκή, είμαι ελεύθερος δημοκράτης."

"Τι σημαίνει ελεύθερος δημοκράτης, είστε αριστερός;"

"Δεν ξέρω κ. Ραγκή τι εννοείτε όταν λέτε αριστερός, είμαι βαθιά δημοκρατικός, αν αυτό το ερμηνεύετε σαν αριστερό τότε είμαι."

"Κ. Δαρούση δεν είναι ανάγκη να ανήκουμε στον ίδιο πολιτικό χώρο, εμένα δεν με ενοχλεί καθόλου αν είστε αριστερός."

"Κατά την φτωχή μου γνώμη και εσείς είστε αριστερός κ. Ραγκή."

"Μην κάνετε λογικά άλματα κ. Δαρούση, εγώ αριστερός; Που το στηρίζετε;"

"Σίγουρα δεν σας κουράζω κ. Ραγκή;"

"Σίγουρα όχι, για πείτε μου, μου προξενήσατε το ενδιαφέρον."

"Αρχικά κ. Ραγκή να οριοθετήσω τι σημαίνει για εμένα αριστερός. Δύο είναι τα κυριότερα χαρακτηριστικά του. Πρώτο, δεν αδικεί από πρόθεση κανέναν και δεύτερο συντάσσεται με τον αδύναμο ενάντια στην επιδίωξη κάθε ισχυρού να τον αδικήσει."

"Με εκπλήσσετε κ. Δαρούση, πρώτη φορά ακούω τέτοια επιχειρήματα, μοιάζουν με θεολογική τοποθέτηση. Πως όμως βγάλατε το συμπέρασμα ότι εγώ είμαι αριστερός;"

"Να σας πω, όσον αφορά το πρώτο, τόσα χρόνια που είμαι στο γραφείο σας δεν έχετε αδικήσει κανέναν, οι υποθέσεις που δεν αναλαμβάνετε αφορούν κάποιους που αδίκησαν και θέλουν να αποποιηθούν τις ευθύνες τους και την πιθανή τιμωρία τους, ή επιδιώκουν "νόμιμα" να αδικούν. Όσον αφορά το δεύτερο, θυμάμαι την αντιδικία σας με τον νομάρχη στο γραφείο του διοικητή και το πως υπερασπιστήκατε την γριά ζητιάνα όπως την αποκάλεσε ο νομάρχης. Σημειώνω και την φιλία σας με την Μουγκολένη, την δεσποινίδα Ελένη, όπως την αποκαλούμε. Ελπίζω αυτά να είναι αρκετά."

"Κ. Δαρούση, νομίζω ότι δεν γνωρίζεται τι είναι η αριστερά. Εγώ πάντως είμαι αστός. Δεν αδικούν όλοι οι αστοί. Υπάρχουν αστοί που υπερασπίζονται τους αδύναμους. Αυτοί οι αστοί είναι αριστεροί;"

"Σας είπα κ. Ραγκή ποιοι είναι για εμένα αριστεροί, οι αστοί που αναφέρετε είναι αριστεροί, όσο και αν σας φαίνεται παράξενο."

"Κ. Δαρούση, σας είπα ότι τα κριτήριά σας είναι περισσότερο θεολογικά παρά πολιτικά, κανένας αστός δεν μπορεί να είναι αριστερός, βγάλτε το από το μυαλό σας, το ότι πολλοί αστοί έχουν αυξημένο το αίσθημα του δικαίου δεν σημαίνει ότι είναι αριστεροί. Χαίρομαι πάντως που συζητήσαμε. Ελπίζω να μπορέσουμε να συζητήσουμε εκτενέστερα για την πολιτική μια άλλη φορά."

"Όποτε θέλετε κ. Ραγκή, πηγαίνω τώρα στο τυπογραφείο."
 --------------------------------------------------------------------------


Ο Θεμιστοκλής φεύγει απ΄το γραφείο, πηγαίνει προς το τυπογραφείο. Η πολιτική συζήτηση με τον Ραγκή δεν τους έφερε σε ρήξη, όπως φοβόταν, απεναντίας ο Ραγκής φαίνεται να έχει πολύ ανοιχτό μυαλό.
Έμεινε ικανοποιημένος που ο Ραγκής τον άκουγε με προσοχή και δεν τον διέκοπτε. Η πολιτικές αναλύσεις που έκανε τον προβληματίζουν.
Τελικά είναι ευχάριστο να συζητάει κάποιος πολιτικά με τον Ραγκή ακόμη και αν δεν συμφωνεί πολιτικά μαζί του.
-----------------------------------------------------------------------
Δεύτερη πολιτική συζήτηση Ραγκή με Θεμιστοκλή.
----------------------------------------------------------------

Την μεθεπομένη των εκλογών. Ο Εφημεριδοπώλης φέρνει τις εφημερίδες στον προθάλαμο. Ο Θεμιστοκλής τις πηγαίνει στο γραφείο. Σε λίγο τον φωνάζει ο Ραγκής.
-------------------------------------------------------------------
"Είδατε κ. Δαρούση, ο πολιτευτής που στήριξα στις εκλογές εκλέγεται, είναι πρώτος στον νομό."

"Αυτό σημαίνει ότι έχετε οξυμένο πολιτικό κριτήριο. Αλήθεια κ. Ραγκή, εσείς πως και δεν ασχοληθήκατε με την πολιτική;"

"Όλοι ασχολούνται με την πολιτική, καθένας με τον τρόπο του, εγώ πχ αρθρογραφώ συχνά σε μία Αθηναϊκή εφημερίδα. Σε μία στήλη που λέγεται κοινωνία και πολιτική."

"Πως και δεν έχω δει ποτέ κάποιο άρθρο σας;"

"Δεν αρθρογραφώ με το όνομά μου, το θεωρώ υπερφίαλο. Στην στήλη γράφουν άρθρο αναγνώστη μας. Εξ άλλου και εσείς ασχολείστε με την πολιτική, γράφετε στην τοπική εφημερίδα."

"Εγώ κ. Ραγκή σας ρώτησα γιατί δεν πολιτεύεστε."

"Καθίστε κ. Δαρούση, θα σας πω για να μην έχετε απορία. Εγώ είμαι φύσει και θέσει αστός, θα μπορούσα να είμαι υποψήφιος με το αστικό κόμμα αλλά έχω μεγάλες διαφωνίες με πολλές επιλογές του αστικού κόμματος. Φυσικά δεν θα εντασσόμουν σε ψηφοδέλτιο της αριστεράς."

"Εχθρεύεστε την αριστερά κ. Ραγκή;"

"Κάνετε λάθος κ. Δαρούση, διαφωνώ πολιτικά, σας πληροφορώ ότι έχω πολλούς φίλους διανοητές της αριστεράς."

"Σκεφτήκατε να είστε υποψήφιος του κέντρου κ. Ραγκή;"

"Του κέντρου; ξέρετε το αστικό κόμμα καθώς και η αριστερά έχουν περιχαρακωμένες θέσεις και απόψεις. Το κέντρο στερείται σταθερών θέσεων και απόψεων, είναι κόμμα μικροαστών, συμπεριφέρεται σαν αστικό κόμμα ενώ δεν είναι και χρησιμοποιεί φρασεολογία της αριστεράς ενώ δεν είναι."

"Δηλαδή δεν είναι χρήσιμο ένα κόμμα του κέντρου;"

"Όλες οι απόψεις πρέπει να ακούγονται κ. Δαρούση."

"Διαπιστώνω ότι δεν συμπαθείτε τους μικροαστούς."

"Κάνετε λάθος, εγώ μίλησα πολιτικά, υποστηρίζω ότι ένα κόμμα του κέντρου λειτουργεί σαν εκκρεμές, πότε γέρνει δεξιά πότε αριστερά. Οι μικροαστοί δεν έχουν πολλά να προσφέρουν στις κοινωνικές αλλαγές. Η ιστορία μας διδάσκει ότι τις αλλαγές στην κοινωνία τις κάνουν οι αστοί και τις βίαιες ανατροπές οι φτωχοί και εξαθλιωμένοι. Οι μικροαστοί δεν μπορούν."

"Δηλαδή οι μικροαστοί δεν είναι χρήσιμοι στην κοινωνία;"

"Αντιθέτως είναι πολύ χρήσιμοι, είναι απαραίτητοι στην οικονομία. Μην ξεχνάτε κ. Δαρούση ότι η Γαλλική επανάσταση και ο Αμερικανικός εμφύλιος έγιναν για να δημιουργηθεί η λεγόμενη μικροαστική τάξη. Αρκετά για σήμερα κ. Δαρούση, πλησιάζει η ώρα του φαγητού, θα τα ξαναπούμε το απόγευμα. Καλό μεσημέρι."

"Καλό μεσημέρι κ. Ραγκή, καλή σας όρεξη."

Φεύγουν από το γραφείο.
----------------------------------------------------------------------------
Πολιτική συζήτηση.

 -------------------------------------------------------------------------
Μετά από λίγο καιρό ο Ραγκής, ο Θεμιστοκλής και ο Μιλτιάδης κάθονται στο κεντρικό καφενείο. Έχουν πάρει το καφεδάκι τους και συζητούν.
 
Αγγέλου, κ. Ραγκή, στο άρθρο που μας δώσατε για δημοσίευση υποστηρίζετε το αστικό καθεστώς. Πιστεύετε ότι είναι δίκαιο και προάγει την κοινωνία; Εξυπηρετεί τα λαϊκά συμφέροντα;
 
Ραγκής, όχι, δεν πιστεύω ότι είναι επωφελές για τα λαϊκά συμφέροντα αλλά δεν υπάρχει κάποιο καλύτερο.
 
Αγγέλου, ο Θεμιστοκλής απ' την άλλη υποστηρίζει μία αριστερόστροφη εξέλιξη της κοινωνίας, τι έχετε να πείτε απ' αυτού;
 
Ραγκής, διαφωνώ, όπου επεκράτησαν οι κομμουνιστές, τα πράγματα πήγαν χειρότερα. 


Θεμιστοκλής, κ. Ραγκή, εγώ μίλησα για την αριστερά, όχι για τους κομμουνιστές.



Ραγκής, σας ξαναείπα κ. Δαρούση, δεν γνωρίζεται τι είναι η αριστερά. Η εφαρμογή των κομμουνιστικών αντιλήψεων σε καπιταλιστικό καθεστώς είναι ανέφικτη. Η λεγόμενη μη κομμουνιστική αριστερά είναι απλά μία παρωδία.
 
Αγγέλου, το αστικό κράτος, μας είπατε ότι δεν είναι δίκαιο, το κομμουνιστικό είναι χειρότερο, μπορεί να υπάρξει καθεστώς δίκαιο και χρήσιμο για την κοινωνία και τους πολίτες;
 
Ραγκής, είναι πολύ δύσκολο, εσείς έχετε υπ' όψη σας κάποιο καθεστώς που εφαρμοζόμενο να δίνει λύσεις, να είναι δίκαιο και να προάγει την κοινωνική και ατομική ευημερία;
 
Αγγέλου, πριν σας πω τι πιστεύω, πρέπει να οριοθετήσουμε τι φταίει που όλα τα καθεστώτα είναι καταπιεστικά και εχθρικά για τους λαούς. Τι κοινό έχουν τα καπιταλιστικά και τα σοσιαλιστικά καθεστώτα; Δεν σας απασχόλησε ποτέ;
 
Ραγκής, δεν σας καταλαβαίνω κ. Αγγέλου, Τι εννοείτε;
 
Αγγέλου, το κοινό χαρακτηριστικό όλων ανεξαιρέτως των καθεστώτων είναι η εξουσία. Αυτή είναι υπεύθυνη για τα δεινά των λαών. Αυτή πρέπει όλοι οι λαοί να πολεμούν, όχι μόνο τα καθεστώτα δηλαδή τους κυβερνήτες.
 
Ραγκής, μπορεί να σταθεί κράτος χωρίς εξουσία; Το πρόβλημα δεν είναι η ύπαρξή της αλλά ο έλεγχός της.
 
Αγγέλου, η εξουσία κ. Ραγκή δεν ελέγχεται, οι εκάστοτε εξουσιαστές είναι μία κλειστή ομάδα, αδιάφορα του αν είναι δεξιάς ή αριστερής απόκλισης το καθεστώς. Αυτή η ομάδα κρατά στα χέρια της τις θέσεις κλειδιά του κράτους, έχει υποχείριο τις εκάστοτε κυβερνήσεις και κληρονομικώ δικαίω μεταβιβάζει ότι κατέχει στους απογόνους της. Φυσικά κατέχει τον πλούτο και τον χρησιμοποιεί με απώτερο σκοπό την μεγένθυσή του. Οι λαοί παρότι εκλέγουν τους κυβερνήτες τους, απλά υποτάσσονται στις θελήσεις των εξουσιαστών αυτοικανοποιούμενοι ότι εξέλεξαν τον δυνάστη τους.
 
Ραγκής, κ. Αγγέλου, πολύ θα ήθελα να συμφωνήσω μαζί σας αλλά δεν κάνετε πρόταση, απλά διαπιστώσεις. Πείτε μας πως φαντάζεστε ένα φιλικό για τον λαό καθεστώς.
 
Αγγέλου, μία μορφή διακυβέρνησης είναι π.χ. η αυτοδιοίκηση, οι ανά τόπο μικρές κοινωνίες να αποφασίζουν για το τι θα γίνει στον τόπο τους.
 
Ραγκής, ας δεχτούμε ότι αυτός ο τρόπος διακυβέρνησης θα είναι προς όφελος των μικρών κοινωνιών. Με τα κεντρικά θέματα τι θα γίνεται; Για παράδειγμα στην κατασκευή ενός εθνικού δρόμου; Ποιος θα πληρώσει το κόστος; Ποιος θα ορίζει τον τρόπο και τα ποσοστά φορολόγησης; Τα έξοδα της διατήρησης του στρατού, της αστυνομίας, των πανεπιστημίων κτλ ποιος θα τα αναλαμβάνει; Η κρατική μηχανή, οι δημόσιες υπηρεσίες, τα νοσοκομεία κτλ πως θα χρηματοδοτούνται; Ένα σύγχρονο κράτος χρειάζεται μία κεντρική διοίκηση. Καλή η αυτοδιοίκηση αλλά δεν μπορεί να επιλύσει όσα σας προανέφερα και μύρια άλλα. Ίσως ένα μικτό σύστημα έλυνε αυτά τα προβλήματα. Είναι όντως μία πολύ προωθημένη άποψη.
 
Θεμιστοκλής, συμφωνώ με τον κ. Ραγκή, τα έχουμε ξανασυζητήσει αυτά φίλε Μιλτιάδη, δεν καταλήξαμε ποτέ σε συμφωνία. Το να επιδιώκουμε περαιτέρω έλεγχο της εξουσίας με την λαϊκή συμμετοχή νομίζω είναι το καλύτερο. Αυτό πιστεύω επιδιώκουν όσοι είναι αριστεροί. Η κεντρική διοίκηση πρέπει να διοχετεύει τις προτάσεις της στον λαό και να ζητά την έγκρισή του για να τις κάνει πράξη. Αυτό νομίζω είναι και καλύτερο και εφικτό.
 
Αγγέλου, φίλε Θεμιστοκλή, καμία εξουσία δεν πρόκειται να συνδιαλλαγεί με τον λαό, ξέχασέ το. Εσείς τι λέτε κ. Ραγκή;
 
Ραγκής, κύριοι, το θέμα είναι πολύ σοβαρό και πολύ δύσκολα βρίσκει κάποιος λύσεις. Υπάρχουν δύο συστήματα. Το ένα που υπερασπίζεται ο κ. Δαρούσης και το άλλο που υπερασπίζομαι εγώ. Για τον κ. Δαρούση πρέπει ο λαός να έχει γνώμη επί παντός του επιστητού, πράγμα όχι μόνο δύσκολο αλλά ακατόρθωτο. Εγώ πιστεύω στην αναγκαιότητα του ηγέτη που θα συνεπάρει τον λαό και θα τον οδηγήσει στην πρόοδο και την ευημερία. Ο κατάλληλος ηγέτης μαζί με μία κλειστή ομάδα συνεργατών, αν έχουν όραμα και πατριωτική συνείδηση μπορούν κάλλιστα να διοικήσουν και να κυβερνήσουν συνετά έναν λαό επ' ωφελεία του. Ας σταματήσουμε εδώ την συζήτηση, πέρασε η ώρα. Μπορούμε να συζητήσουμε τέτοια θέματα άλλη φορά. Τι λέτε πηγαίνουμε;
------------------------------------------------------------------
Σηκώνονται απ' το τραπεζάκι, αποχαιρετιούνται. Είναι και οι τρεις προβληματισμένοι. Εξακολουθούν να διατηρούν ο καθένας τους την άποψή του. 

----------------------------------------------------------------
Η "δικτατορία" της Μυρτώς.
---------------------------------------------------------------------------
Η Αιμιλία μπαίνει στο γραφείο του Ραγκή.


"Βύρωνά μου έχεις εργασία;"

"Έχω Αιμιλία μου, γιατί;"

"Έλεγα να καθίσω λίγο να σου κάνω παρέα."

"Θα κάνω ένα διάλειμμα Αιμιλία μου. Θέλεις να συζητήσουμε κάτι;"

"Ναι, έχουμε κοσμογονικές αλλαγές επάνω στο σπίτι."

"Αλλαγές; Κοσμογονικές; Τι αλλαγές;"

"Η Μυρτώ με έδιωξε από το σπίτι."

"Σε έδιωξε; Δεν καταλαβαίνω; Τι σημαίνει σε έδιωξε;"

"Σε λίγο θα κατέβει στο γραφείο, ετοιμάσου να φύγεις και εσύ από το γραφείο σου Βύρωνά μου."

"Εξακολουθώ να μην καταλαβαίνω, εξήγησέ μου σε παρακαλώ, τι εννοείς;"

"Θα σου τα πω όλα από την αρχή."

"Σε ακούω Αιμιλία μου."

"Σήμερα Σάββατο θα καθαρίζαμε το σπίτι με την δεσποινίδα Καλλιόπη. Έρχεται η Μυρτώ μας με μία κορδέλα στα μαλλιά και μου λέει. Θεία μου, σήμερα θα καθαρίσω εγώ το σπίτι με την δεσποινίδα Καλλιόπη. Εσείς δεν θέλω να κουράζεστε. Προσπάθησα να πω κάτι αλλά μου είπε, θεία μου τώρα αναλαμβάνω εγώ, τελείωσα το σχολείο, καιρός να γίνω και νοικοκυρά."

Συνεχίζει. "Επειδή δεν θέλουμε να είστε μέσα στα πόδια μας, σας προτείνω δύο λύσεις. Να καθίσετε στο μπαλκόνι να διαβάσετε ένα βιβλίο ή να κατεβείτε στον κήπο να ασχοληθείτε με τα λουλούδια. Όταν τελειώσουμε θα σας φωνάξω να ελέγξετε αν καθαρίσαμε καλά."

Συνεχίζει. "Κάθισα λοιπόν στο μπαλκόνι, διάβασα λίγο, μετά κατέβηκα στον κήπο. Αργότερα με φώναξε για να κάνω τον έλεγχο, άκου τον έλεγχο."

Συνεχίζει. "Ανέβηκα λοιπόν και όντως ήταν όλα πεντακάθαρα. Η Μυρτώ μας, μου έδωσε καινούρια "διαταγή." Θεία μου, μου είπε, κατεβείτε στο γραφείο του θείου και πείτε του ότι σε λίγο θα καθαρίσουμε και το γραφείο, θα πρέπει να φύγει."

Ο Ραγκής γελάει, "δικτατορία δηλαδή, η Μυρτώ μας δικτάτορας."

Κατεβαίνει στο γραφείο η Μυρτώ με την Καλλιόπη. 

"Ακόμη εδώ είσαστε θείε μου, η θεία δεν σας είπε πως θα καθαρίσουμε το γραφείο, εμπρός, εμπρός, πάρτε την θεία και πηγαίνετε."

"Μυρτώ μου, θα φύγουμε αλλά πως ξαφνικά ανέλαβες την καθαριότητα;"

"Θείε μου, όταν παντρευτώ θέλετε να μην είμαι καλή νοικοκυρά; Εμπρός, εμπρός."

Ραγκής, "Κ. Δαρούση, μπορείτε να φύγετε, ειδοποιήστε και την δεσποινίδα Ρανέρη. Το γραφείο τελεί υπό κατάληψη."

"Υπό κατάληψη; Τι εννοείτε κ. Ραγκή;"

"Η Μυρτώ μας κ. Δαρούση ανέλαβε να καθαρίσει το γραφείο, πρέπει όλοι να φύγουμε, είναι "διαταγή.""

Μπαίνει στον προθάλαμο η Ειρήνη. 

"Κ. Ραγκή, θα ήθελα να μείνω να βοηθήσω στο καθάρισμα."

"Δεν είναι δική σας εργασία δεσποινίς Ρανέρη."

"Μα κ. Ραγκή και εγώ εργάζομαι στο γραφείο, θέλω να βοηθήσω."

"Όπως νομίζετε δεσποινίς Ρανέρη, εσείς κ. Δαρούση; Δεν πιστεύω να θέλετε και εσείς να βοηθήσετε στο καθάρισμα;"

"Θείε μου, όχι άντρες, ο κ. Θεμιστοκλής να φύγει, εμπρός, εμπρός."

"Αιμιλία μου πάμε επάνω εμείς; Η Μυρτώ μας αποφασίζει και διατάσσει, εσείς κ. Δαρούση, μπορείτε να φύγετε."


Ο Ραγκής με την Αιμιλία Ανεβαίνουν στο σπίτι από την εσωτερική σκάλα. Ο Θεμιστοκλής πηγαίνει στον φίλο του Μιλτιάδη για να ασχοληθούν με την εφημερίδα.

"Δεσποινίδες μου." Λέει η Μυρτώ. "Θα καθαρίζουμε αλλά θα ξαναβάζουμε τα πράγματα στην θέση τους, μην τα ψάχνει ο θείος μου. Εγώ θα αναλάβω τις πόρτες και τα παράθυρα εξωτερικά, εσείς καθαρίστε τα γραφεία και τον προθάλαμο, όταν τελειώσω θα σας βοηθήσω και εγώ."


Αρχίζουν να καθαρίζουν, η Καλλιόπη σιγοτραγουδάει.
 -------------------------------------------------------------------------


Η Μυρτώ πηγαίνει στην Αθήνα να σπουδάσει.
--------------------------------------------------------------------------
Θα μείνει στο σπίτι του Χριστόφορου, αδελφού της Αιμιλίαςκαι φίλου του Βύρωνα. Θα γραφτεί στο ωδείο .
Ο Βύρωνας και η Αιμιλία συζητούν στο σαλόνι.
------------------------------------------------------------------------

"Βύρωνά μου, τι θα κάνουμε με τη Μυρτώ μας; Πρέπει να σπουδάσει."

"Φυσικά και πρέπει, έχεις συζητήσει μαζί της;"

"Είχαμε χθες μία πρώτη συζήτηση. Μου είπε πως θα ήθελε να γραφτεί σε ωδείο αλλά επειδή λείπει και ο Ιάσονας μας στην Ιταλία δεν θέλει να μας αφήσει μόνους."

"Καλά αγαπητή μου, θα της μιλήσω. Εδώ στην πόλη δεν υπάρχει ωδείο, που θα μπορούσε να πάει;"

"Στην Αθήνα, Βύρωνά μου."

"Στην Αθήνα; Μόνη της; Έχω πολλές αντιρρήσεις. Το σπίτι μας στην Αθήνα είναι νοικιασμένο, θα μπορούσαμε να την  στείλουμε μαζί με την δεσποινίδα Καλλιόπη. Δυστυχώς όμως δεν γίνεται."

"Ας μείνει στου Χριστόφορου Βύρωνά μου, εκεί θα την προσέχει ο αδελφός μου, θα έχει παρέα τα ξαδέλφια της."

"Στου Χριστόφορου; Μπορεί ο Χριστόφορος να την φιλοξενήσει για τόσο μεγάλο διάστημα;"

"Η Μυρτώ μας Βύρωνά μου δεν πρόκειται να τους ενοχλήσει, μπορεί να μείνει στην σοφίτα του σπιτιού, υπάρχει και πιάνο στου Χριστόφορου για να μελετάει, ο Χριστόφορος θα χαρεί πολύ, είμαι σίγουρη."

"Είσαι σίγουρη Αιμιλία μου δεν θα δημιουργήσουμε πρόβλημα στον Χριστόφορο; Πρόκειται για μερικά χρόνια, όχι για λίγες ημέρες."

"Ναι, Βύρωνά μου, επικοινώνησε με τον Χριστόφορο και θα δεις."

"Αν είναι έτσι, θα μιλήσω στη Μυρτώ μας, θα την πείσω να πάει στην Αθήνα. Έχει πάντως δίκιο, μας λείπει ο Ιάσονάς μας, θα μας φύγει και η Μυρτώ μας, θα μείνουμε μόνοι μας."

"Αυτό θα γινόταν μια ημέρα Βύρωνά μου, ο Ιάσονάς μας είναι μακριά, η Μυρτώ μας θα είναι σχετικά κοντά, θα μπορούμε να την επισκεπτόμαστε. Τα καλοκαίρια θα έρχονται για διακοπές και ο Ιάσονάς μας και η Μυρτώ μας."

"Σύμφωνοι αγαπητή μου, θα μιλήσω στη Μυρτώ το βράδυ. Θα επικοινωνήσω και με τον Χριστόφορο."
 ------------------------------------------------------------------------


Η αλλαγή της Μυρτώς.
---------------------------------------------------------------------------

Τελικά ο Χριστόφορος δέχεται με πολύ χαρά να φιλοξενήσει τη Μυρτώ. Η Μυρτώ πείθεται, πηγαίνει στην Αθήνα, γράφεται στο ωδείο. Λίγους μήνες μετά η Μυρτώ έρχεται για τις καλοκαιρινές διακοπές τελείως αλλαγμένη, έχει έρθει και ο Ιάσονας από την Ιταλία.
 Στο σαλόνι είναι ο Ραγκής, η Αιμιλία,ο Ιάσοναςκαι η Μυρτώ.
--------------------------------------------------------------------

"Θείε μου, σας ευχαριστώ που με αφήσατε να πάω στην Αθήνα. Ο θείος Χριστόφορος μου φέρεται σαν να είμαι κόρη του. Με αφήνει να βγαίνω έξω μόνη μου, να πηγαίνω σε φιλικά του σπίτια με τα ξαδέλφια μου, όπου μαζευόμαστε οι νέοι και διασκεδάζουμε, τραγουδάμε, χορεύουμε, περνάμε τέλεια. Πηγαίνουμε συχνά στο θέατρο, πηγαίνουμε σε συναυλίες ,κάνουμε εκδρομές, είναι υπέροχα θείε μου."

"Για τις σπουδές σου δεν θα μας πεις κάτι Μυρτώ μου;"

"Ναι θείε μου, πιστεύω έχω κάνει μεγάλη πρόοδο στο πιάνο, θέλετε να σας παίξω κάτι;"

"Φυσικά, να δούμε και την πρόοδό σου, ειδικά η θεία σου που γνωρίζει από πιάνο."

Η Μυρτώ σηκώνεται, πηγαίνει στο πιάνο και λέει.

"Θα σας παίξω ένα μοντέρνο τραγούδι, όχι κάτι από αυτά που παίζουμε στο ωδείο. To "Rock Around The Clock.""

Αρχίζει να παίζει. Όταν τελειώνει ρωτάει.

"Θείε μου σας άρεσε; Εσάς θεία μου; Στον Ιάσονά μας σίγουρα άρεσε."

Ραγκής, "Πολύ ένταση και ξέφρενος ρυθμός, τι λες αγαπητή μου;"

Αιμιλία, "Τι να πω Βύρωνά μου, η νεολαία αυτά ακούει τώρα. Εκείνο που παρατηρώ είναι ότι η Μυρτώ μας έχει κάνει μεγάλη πρόοδο στο πιάνο."

Ραγκής, "Εσύ Ιάσονά μου, τι λες."

Ιάσονας, "Πατέρα μου, και στην Ιταλία αυτή τη μουσική ακούμε, Μυρτώ μου θα μου το μάθεις και εμένα;"

"Έναν Ιάσονα έχω, μπορώ να αρνηθώ. Θα είναι λίγο δύσκολο γιατί δεν το έχω σε παρτιτούρα, έχεις παρατήσει και το πιάνο πολύ καιρό."

"Νομίζεις Μυρτώ μου, στην Ιταλία υπάρχουν, δόξα τω θεώ, πολλά πιάνα."

Αιμιλία, "Εσύ Ιάσονά μου δεν θα μας πεις κάτι για τις σπουδές σου;"

"Μητέρα μου, αυτά που μαθαίνουμε και ειδικότερα αυτά που κάνουμε στην ιατρική θα σας προξενήσουν ανατριχίλα, η φοιτητική ζωή πάντως στην Ιταλία είναι θαυμάσια."

Κάθονται όλοι μαζί στο σαλόνι και συζητούν. Η οικογένεια είναι πάλι ενωμένη, όλοι τους είναι πολύ χαρούμενοι.
 -----------------------------------------------------------------------------

Πρόσληψη του Πέτρου Καρίζη.
-----------------------------------------------------------------------------
Ο Κωνσταντίνος Καρίζης, σιδεράς στο γραφείο του Ραγκή.
Μπαίνει στον προθάλαμο.
------------------------------------------------------------------

"Καλημέρα Θεμιστοκλή, ο κ. Ραγκής είναι μέσα;"

"Καλημέρα Κωστή, μέσα είναι χτύπησε την πόρτα."

Ο Καρίζης χτυπάει την πόρτα, μπαίνει στο γραφείο.

"Καλημέρα σας κ. Ραγκή."

"Καλημέρα κ. Καρίζη, τι κάνετε;"

"Καλά είμαι ευχαριστώ, θέλω να σας παρακαλέσω για κάτι."

"Σας ακούω κ. Καρίζη."

"Ο γιος μου ο Πέτρος απολύθηκε από τον στρατό. Θέλει να πάει στην Αθήνα σαν ασκούμενος δικηγόρος, η μητέρα του και εγώ διαφωνούμε. Έναν γιο έχουμε, είστε πατέρας και ελπίζω να με καταλάβετε. Ήρθα λοιπόν σε εσάς, μήπως μπορείτε να τον προσλάβετε εδώ στο γραφείο σας. Το είπα στον γιο μου και είναι σύμφωνος μάλιστα το θεωρεί μεγάλη τιμή αν τον προσλάβετε."

"Η αλήθεια είναι ότι χρειάζομαι κάποια βοήθεια, τα χρόνια πέρασαν κ. Καρίζη. Ευχαρίστως να προσλάβω τον γιο σας, είναι εξαίρετος νέος και από ότι έμαθα τελείωσε με άριστα τη νομική."

"Σας ευχαριστώ κ. Ραγκή, τρέχω να το αναγγείλω στον γιο μου, θα χαρεί πολύ. Μου επιτρέπετε τώρα να φύγω, έχω ένα σωρό δουλειές στο σιδεράδικο."

"Να πάτε στο καλό κ. Καρίζη και πείτε στον γιο σας να περάσει το απόγευμα να συνεννοηθούμε για τις λεπτομέρειες."

"Τρέχω, τρέχω, καλημέρα σας."

Βγαίνει από το γραφείο.

"Γεια σου Θεμιστοκλή."

"Γεια σου Κωστή."

Ο Ραγκής έρχεται στον προθάλαμο.

"Κ. Δαρούση, ακούστε με προσεκτικά, θα γίνουν κάποιες αλλαγές. Στον χώρο που εργάζεται η δακτυλογράφος θα βάλουμε ένα γραφείο και τα απαραίτητα έπιπλα. Εκεί θα εργάζεται ο καινούργιος συνεργάτης του γραφείου μας, ο δικηγόρος κ. Πέτρος Καρίζης. Η δακτυλογράφος θα μετακομίσει στον πίσω χώρο. Ο προθάλαμος θα μείνει ως έχει . Θα συνεργάζεστε και με τον κ. Καρίζη. Θα συνεννοηθώ με τους τεχνίτες για τις αλλαγές. Σε λίγες ημέρες πρέπει οι αλλαγές να έχουν γίνει. Έχετε να προτείνετε κάποια επιπλέον αλλαγή;"

"Όχι κ. Ραγκή, θα φροντίσω να μετακομίσει η δακτυλογράφος έτσι ώστε να είναι ελεύθερος ο χώρος. Χαίρομαι πολύ που ο Πέτρος, ο κ. Καρίζης ήθελα να πω, θα εργαστεί εδώ."
 ----------------------------------------------------------------------------

Η κυρία Σοφία Ρουσσογιάννη.
-----------------------------------------------------------------------------

Είναι κόρη πρώην αριστοκρατικής οικογένειας που χρεοκόπησε, ζει με πενιχρά εισοδήματα αλλά εξακολουθεί να πιστεύει ότι είναι αριστοκράτισσα.
 Μπαίνει στον προθάλαμο η κ. Σοφία φανερά αναστατωμένη.
--------------------------------------------------------------
"Καλημέρα σας, θέλω τον κ. Ραγκή, είναι ανάγκη."

"Καλημέρα σας, είναι στο γραφείο του, χτυπήστε την πόρτα."

Η κ. Σοφία χτυπά την πόρτα και μπαίνει στο γραφείο.

"Καλημέρα σας κ. Ραγκή."

"Καλημέρα κ. Ρουσσογιάννη, τι πάθατε; Γιατί είστε αναστατωμένη;"

"Κ. Ραγκή, μου συνέβη κάτι τρομερό, η κόρη μου η Λευκή, έφυγε από το σπίτι ."

"Η κόρη σας ονομάζεται Λευκή;"

"Όχι κ. Ραγκή, ονομάζεται Ελισάβετ αλλά εμείς την φωνάζουμε χαϊδευτικά Λευκή."

"Πείτε μου κ. Ρουσσογιάννη τι ακριβώς συνέβη."

"Βρήκα σήμερα το πρωί μία επιστολή της Λευκής και μου γράφει ότι φεύγει με τον αγαπημένο της, έναν τραπεζικό υπάλληλο. Γιαυτό ήρθα σε σας , γνωρίζω την αριστοκρατική σας καταγωγή, θέλω να κάνετε τις απαιτούμενες ενέργειες ώστε να συλληφθεί ο προικοθήρας που έκλεψε την κόρη μου."

"Κα. Ρουσσογιάννη, δεν υπάρχουν σήμερα αριστοκράτες, πόσων ετών είναι η κόρη σας;"

"Εικοσιτριών κ. Ραγκή."

"Άρα είναι ενήλικη, έφυγε με την θέλησή της, δεν μπορούμε να κινηθούμε ποινικά εναντίον του τραπεζικού."

"Δηλαδή κ. Ραγκή δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι;"

"Όχι κα. Ρουσσογιάννη, γιατί δεν εγκρίνετε την σχέση της κόρης σας με τον τραπεζικό υπάλληλο."

"Μα σας είπα, πρόκειται για έναν προικοθήρα, κατώτερο της κόρης μου. Έναν υπάλληλο τραπέζης."

"Και λοιπόν; Δεν θέλω να σας προσβάλω αλλά από ότι γνωρίζω δεν έχετε μεγάλη περιουσία, σε ποια περιουσία αποβλέπει ο αγαπημένος της κόρης σας;"

"Κ. Ραγκή, περιουσία μας είναι η αριστοκρατική μας καταγωγή ποτέ δεν θα συναινέσω στο να παντρευτεί η κόρη μου, γόνος αριστοκρατών, έναν υπάλληλο τραπέζης, εμείς έχουμε ένα όνομα."

"Κα. Ρουσσογιάννη, σας είπα δεν υπάρχουν σήμερα αριστοκράτες, όλοι έχουμε ένα όνομα, ο τραπεζικός δεν θα σας πάρει το όνομα, διαθέτει δικό του. Θα σας δώσω μία συμβουλή, δεχτείτε για γαμπρό σας τον τραπεζικό υπάλληλο, να αποκτήσετε εγγονάκια, να έχετε συντροφιά στα γεράματά σας. Ηρεμήστε, πηγαίνετε στο σπίτι σας, σκεφτείτε το και αποφασίστε."

"Εσείς κ. Ραγκή θα κάνατε το ίδιο αν ήσασταν στην θέση μου."

"Αναμφίβολα ναι, κα. Ρουσσογιάννη."

"Ευχαριστώ κ. Ραγκή, με συγχωρείτε για την ενόχληση."

"Παρακαλώ κα. Ρουσσογιάννη, στην διάθεσή σας όποτε με χρειαστείτε."


Η κα. Σοφία αποχωρεί από το γραφείο, είναι ήρεμη. Δεν περίμενε ο Ραγκής να έχει τέτοιες απόψεις. Είναι προβληματισμένη. Τελικά μετά από λίγες ημέρες η κα. Σοφία δέχεται για γαμπρό της τον τραπεζικό υπάλληλο.
 ----------------------------------------------------------------------------

Η Μουγκολένη φέρνει το μωρό της.

----------------------------------------------------------------------
Γραφείο του Ραγκή, η τσιγγάνα Ελένη, "Μουγκολένη", του φέρνει το μωρό της. Ο Ραγκής ενθουσιάζεται, συγκινείται μπροστά στην θέα του μωρού. Την αποκαλεί κα. Ελένη δεν είναι πλέον δεσποινίς.

"Καλώς την κα. Ελένη, δικό σας είναι το μωρό;"

Η Μουγκολένη κουνάει καταφατικά το κεφάλι. Του δείχνει το μωρό της. Του εξηγεί με νοήματα ότι το μωρό μιλάει, δεν είναι μουγκό.
Ο Ραγκής κάνει νόημα στην Μουγκολένη να καθίσει στον καναπέ και να περιμένει. Ανεβαίνει από την εσωτερική σκάλα στο σπίτι, βρίσκει την Αιμιλία.


"Αιμιλία μου, θέλω μία χάρη."

"Τι πράγμα Βύρωνά μου;"

"Θέλω να μου δώσεις μερικά μωρουδιακά της Μυρτώς μας."

"Τι θα τα κάνεις Βύρωνά μου;"

"Κάτω στο γραφείο είναι η κα. Ελένη, η τσιγγάνα, έχει και το μωρό της, θέλω να της τα δώσω για το μωρό."

"Καλά, Βύρωνά μου, θα βρω μερικά και θα τα φέρω κάτω στο γραφείο."

"Σε ευχαριστώ αγαπητή μου, νόμιζα ότι θα είχες αντιρρήσεις."

"Γιατί να έχω αντιρρήσεις; Έχω πολλά, θα κρατήσω μερικά να θυμόμαστε τη Μυρτώ μας όταν ήταν μωρό."


Ο Ραγκής κατεβαίνει στο γραφείο. Σε λίγο κατεβαίνει και η Αιμιλία κρατώντας ένα δέμα με τα μωρουδιακά.
 Στην θέα της Αιμιλίας η Μουγκολένη αντιδρά φοβισμένα και προσπαθεί να κρύψει το μωρό.


"Μη φοβάσαι κα. Ελένη, η σύζυγός μου είναι, σας έφερε ρούχα για το μωρό."

Η Αιμιλία πλησιάζει την Μουγκολένη και προσπαθεί να δει το μωρό. Η Μουγκολένη διστακτικά της το δείχνει.

"Πολύ όμορφο είναι Βύρωνά μου, το είδες;"

Η Αιμιλία της δίνει το δέμα. Η Μουγκολένη αρνείται να το πάρει.

"Κα. Ελένη, πάρτε τα, είναι ρουχαλάκια για το μωρό, να μην κρυώνει."

Η Μουγκολένη πάλι αρνείται, τότε ο Ραγκής παίρνει το δέμα και της το δίνει ο ίδιος.

"Κα. Ελένη είναι για το μωρό, θέλω να τα πάρετε."

Η Μουγκολένη πείθεται παίρνει το δέμα και σκύβει για να φιλήσει το χέρι του Ραγκή. Ο Ραγκής αποτραβιέται. Η Μουγκολένη χαμογελάει στον Ραγκή και την Αιμιλία, κάνει νόημα ότι τους ευχαριστεί και φεύγει από το γραφείο.
 -----------------------------------------------------------------


Ο Πέτρος και η Μυρτώ στο γραφείο.
-------------------------------------------------------------------------
Η Μυρτώ κάνει συχνές επισκέψεις στο γραφείο για να συναντάει τον Πέτρο, της αρέσει αλλά διστάζει να του το πει.
 Η Μυρτώ κατεβαίνει στον προθάλαμο, ο Θεμιστοκλής δεν είναι στο γραφείο του, προχωράει και μπαίνει στο γραφείο του Πέτρου.
-----------------------------------------------------------------

"Καλημέρα σας κ. Πέτρο. ήθελα τον κ. Θεμιστοκλή, ξέρετε αν θα αργήσει;"

"Καλημέρα δεσποινίς Μυρτώ, έχει πεταχτεί μέχρι τα δικαστήρια δεν πιστεύω να αργήσει."

"Μπορώ να τον περιμένω εδώ δεν θέλω να ενοχλώ συνέχεια τον θείο μου."

"Παρακαλώ, το γραφείο μου στην διάθεσή σας."

"Σας ευχαριστώ κ. Πέτρο."

"Μπορείτε δεσποινίς Μυρτώ να μου μιλάτε στον ενικό, δεν είμαι δα και τόσο μεγάλος."

"Ο θείος μου θα μου κάνει παρατήρηση αν σας μιλάω στον ενικό, μου έχει πει να μιλάω σε όλους ιδιαίτερα στους ξένους πάντα στον πληθυντικό."

"Μα εγώ δεν είμαι πλέον ξένος, εργάζομαι εδώ, με γνωρίζετε τόσον καιρό, καλό θα ήταν να μιλάμε στον ενικό, θέλω να με θεωρείτε φίλο σας, αν είναι μπροστά ο θείος σας ας μιλάμε στον πληθυντικό."

"Πως να σας αποκαλώ;"

"Απλά Πέτρο."

"Ωραία, και εσείς θα με αποκαλείτε Μυρτώ."

"Είπαμε να μιλάμε στον ενικό."

"Εντάξει ... Πέτρο. Μου είναι λίγο δύσκολο μα θα το συνηθίσω."

"Εντάξει Μυρτώ."

"Να φύγω τώρα δεν θέλω ο θείος μου να με βρει εδώ, ο κ. Θεμιστοκλής μάλλον θα αργήσει."

"Να τα λέμε που και που, θα ήθελα να γνωριστούμε καλύτερα, εντάξει Μυρτώ;"

"Και εγώ θέλω Πέτρο, καλημέρα."

Φεύγει από το γραφείο.
 -----------------------------------------------------------------------

Η Μυρτώ μάλλον είναι ερωτευμένη.
-------------------------------------------------------------------------
Συζήτηση της Αιμιλίας με τον Ραγκή στο γραφείο.
Η Αιμιλία μπαίνει στο γραφείο.
---------------------------------------------------------------------

"Γεια σου Βύρωνά μου."

"Καλώς την."

"Βύρωνά μου, έχω βάσιμες υποψίες ότι η Μυρτώ μας είναι ερωτευμένη με κάποιον."

"Η Μυρτώ μας ερωτευμένη; Μα φυσικά, είναι της ηλικίας της. Ποια είναι τα σημάδια;"

"Να Βύρωνά μου, έχει αϋπνίες, κάθεται πολλή ώρα στο παράθυρο, περνά πολλή ώρα στον καθρέφτη, είναι άκεφη, κάθεται στο πιάνο αλλά δεν παίζει κάτι, μόνο διάσπαρτες νότες. Θυμάμαι τι έκανα και εγώ όταν ήμουν ερωτευμένη μαζί σου δεν πέρασαν δα και τόσα πολλά χρόνια. Έτσι συμπεριφέρονταν πάντοτε οι ερωτευμένοι."

"Ας κάνουμε αγαπητή μου λίγο υπομονή, θα μάθουμε, είμαι σίγουρος ότι θα μας αποκαλύψει το μυστικό της και το κυριότερο θα μάθουμε ποιος είναι ο τυχερός θνητός. Πάει το μυαλό μου κάπου αλλά δεν είμαι σίγουρος."

"Δηλαδή Βύρωνά μου να μην της ανοίξω κουβέντα για το θέμα; Να αναμένω;"

"Ναι αγαπητή μου, πιστεύω ότι αν είναι κάτι σοβαρό θα μας το πει η ίδια."

"Σύμφωνοι Βύρωνά μου."

Φεύγει από το γραφείο.


Ο Ραγκής κάθεται σκεπτικός στο γραφείο του. Έχει παρατηρήσει ότι η ανιψιά του Μυρτώ, μετά τον ερχομό του Πέτρου, κάνει συχνές και χωρίς λόγο επισκέψεις στο γραφείο. Πιθανολογεί ότι ο εκλεκτός της Μυρτώς είναι ο Πέτρος. Όταν συναντιούνται συζητούν χαμηλόφωνα και στην παρουσία του συμπεριφέρονται αμήχανα .
Αν όντως η Μυρτώ είναι ερωτευμένη με τον Πέτρο δεν σκοπεύει να φέρει εμπόδια. Συμπαθεί ιδιαίτερα τον συνεργάτη του, είναι ευγενικός και πράος. Αν η σχέση τους είναι σοβαρή θα μπορούσαν και να παντρευτούν.

Μονολογεί, "Μακάρι να είναι έτσι. Αχ και να ζούσε η μητέρα της, να την καμαρώσει νυφούλα. Η Αιμιλία θα κατενθουσιαστεί."
 --------------------------------------------------------------------------

Συζήτηση με την θεία για τον Πέτρο.
-------------------------------------------------------------------------
Η Μυρτώ ερωτευμένη με τον Πέτρο αποφασίζει να μιλήσει στην θεία της για τον έρωτά της. Κάθονται στο σαλόνι.
---------------------------------------------------------------------

"Θεία μου να σας ρωτήσω κάτι;"

"Φυσικά για τι πρόκειται;"

"Αν είμαι ερωτευμένη, λέω αν, με κάποιον, ο θείος και εσείς θα μου επιτρέπατε να τον παντρευτώ;"

"Συζήτηση με το "αν" δεν γίνεται, είσαι ή δεν είσαι ερωτευμένη Μυρτώ μου;"

"Είμαι θεία μου, είμαι, με έναν νέο, είναι δικηγόρος."

"Τον γνωρίζουμε εμείς;"

"Τον γνωρίζετε θεία μου και ο θείος τον γνωρίζει."

"Ποιος είναι;"

"Α θεία μου βιάζεστε πολύ, είναι μυστικό, φοβάμαι να σας πω ποιος είναι, ίσως έχετε αντιρρήσεις."

"Πως είσαι σίγουρη ότι θα έχω αντιρρήσεις;"

"Καλά θεία μου θα σας πω, είμαι ερωτευμένη με τον Πέτρο, τον κ. Καρίζη. Εσείς τον εγκρίνετε;"

"Εγώ Μυρτώ μου έχω εμπιστοσύνη σε εσένα, θα αποδεχτώ κάθε σου απόφαση. Πρέπει όμως πρώτα να το συζητήσεις με τον θείο σου;"

"Φοβάμαι μην είναι αρνητικός."

"Ένας τρόπος υπάρχει για να μάθεις, συζήτησέ το μαζί του."

"Σύμφωνοι θεία μου θέλω να είστε και εσείς στην συζήτηση."

"Το βράδυ που θα ανέβει ο θείος σου κάνε εσύ την αρχή και βλέπουμε."
-------------------------------------------------------------------------

Το ίδιο βράδυ.

Ο Ραγκής, η Αιμιλία και η Μυρτώ κάθονται στο σαλόνι.
--------------------------------------------------------------------

"Θείε μου θέλω να σας πω κάτι αλλά διστάζω, φοβάμαι μήπως με αποπάρετε."

"Περί τίνος πρόκειται;"

"Να θείε μου, κάτι που αφορά την ζωή μου."

"Διστάζεις να μου πεις κάτι που αφορά την ζωή σου; Κάθε τι που αφορά την ζωή σου Μυρτώ μου, αφορά και εμάς τους θείους σου. Αναμένω."

"Να θείε μου, είμαι ερωτευμένη με κάποιον και θα ήθελα την γνώμη σας."

"Ερωτευμένη; Σίγουρα; Είναι σοβαρό; Ποιος είναι ο τυχερός θνητός; Τον γνωρίζω;"

"Ένα ένα θείε μου, δεν σας προλαβαίνω. Ναι θείε μου, είναι δικηγόρος."

"Δικηγόρος, ποιος είναι;"

"Ο κ. Πέτρος που έχετε στο γραφείο."

"Καλά εσύ είσαι ερωτευμένη όπως λες μαζί του, ο κ. Πέτρος;"

"Και αυτός με αγαπάει θείε μου."

"Πως το γνωρίζεις;"

"Μιλάμε σχεδόν καθημερινά θείε μου. Έχετε παρατηρήσει σίγουρα, ότι κατεβαίνω συχνά στο γραφείο δεν αναρωτηθήκατε γιατί;"

"Ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον, δεσποσύνη. Νόμιζες ότι μπορούσες να κρύβεις για καιρό τις διαθέσεις σου για τον κ. Πέτρο; Υπήρξαμε και εμείς νέοι και ερωτευμένοι, γνωρίζουμε. Αναρωτιόμουν, τόσο ενδιαφέρον ξαφνικά για το γραφείο;"

"Θείε μου, είστε σύμφωνος; Έχετε αντιρρήσεις;"

"Κατ' αρχήν συμφωνώ, ο κ. Πέτρος δεν μου έχει μιλήσει για αυτό."

"Μου είπε ότι δεν τολμάει να σας μιλήσει. Αλήθεια θείε μου, δεν έχετε καμία αντίρρηση; "

"Γιατί να έχω αντίρρηση, ο κ. Καρίζης είναι ένας εξαίρετος νέος και προβλέπω ταχεία ανέλιξή του. Να συζητήσω τουλάχιστον με τον πατέρα του."

Η Μυρτώ αγκαλιάζει τον Ραγκή.

"Θείε μου είσαστε πολύ καλός. Πότε θείε μου θα κάνετε τη συζήτηση;"

"Γιατί τόση βιασύνη;"

"Αν δεν έχεις αντίρρηση Βύρωνά μου, βρες λίγο χρόνο και κάνε μία συζήτηση με τον πατέρα του. Οι ερωτευμένοι δεν έχουν υπομονή."

"Δηλαδή ούτε εσύ αγαπητή μου έχεις αντίρρηση;"

"Όχι Βύρωνά μου, Η Μυρτώ μας δεν είναι επιπόλαιη, της έχω εμπιστοσύνη. Εξάλλου συμπαθώ πολύ τον κ. Πέτρο, είναι όντως εξαίρετος νέος ότι πρέπει για τη Μυρτώ μας."

"Σύμφωνοι λοιπόν, θα έρθω σε επαφή με τον πατέρα Καρίζη."

"Και εγώ φοβόμουνα να σας το πω θείε μου, τον αγαπάω πολύ, κάθε βράδυ τον βλέπω στα όνειρά μου, τον βλέπω να με αγκαλιάζει..."

Η Αιμιλία την διακόπτει, λέει σε έντονο ύφος "Μυρτώ! μην ξεχνάς ότι μιλάς στον θείο σου."

"Έχετε δίκιο θεία μου, είμαι πολύ ενθουσιασμένη, ζητώ συγνώμη."

Ο Ραγκής βάζει ένα μαξιλάρι του καναπέ δίπλα από τα πόδια του και λέει.

"Έλα κάθισε εδώ Μυρτώ μου, όπως καθόσουν όταν ήσουνα μικρούλα."

Η Μυρτώ κάθεται στο μαξιλάρι και ακουμπάει το κεφάλι της στο γόνατο του Ραγκή. Ο Ραγκής της χαϊδεύει τα μαλλιά και λέει.


"Δύο από τα αναφαίρετα δικαιώματα των ανθρώπων είναι, το να σκέπτονται και να ονειρεύονται όμως Μυρτώ μου, τις σκέψεις και τα όνειρά μας διαλέγουμε σε ποιον θα τα πούμε, έτσι;"

"Ναι θείε μου. Θεία μου, θα μου πείτε την ιστορία όταν ήσασταν ερωτευμένη;"

"Μυρτώ μου, είναι αργά, θα σου διαβάσω μόνο ένα απόσπασμα από το ημερολόγιό μου. Συμφωνείς Βύρωνά μου;"

"Γιατί όχι;"

Πηγαίνει στην κρεβατοκάμαρά της, σε λίγο επιστρέφει κρατώντας ένα δερματόδετο σημειωματάριο. Το ανοίγει, ψάχνει για λίγο και λέει.

"Όταν ήμουνα ερωτευμένη με τον θείο σου είχα γράψει."

Διαβάζει.

"Σήμερα έχω γενέθλια, ο πατέρας, μου είπε αν θέλω να καλέσω μερικές φίλες μου, το ίδιο είπε και στον Χριστόφορο. Ελπίζω να καλέσει τον φίλο του, τον Βύρωνα. Θέλω πολύ να τον δω. Κάνω ότι μπορώ για να με προσέξει αλλά αυτός δεν μου δίνει ιδιαίτερη σημασία. Δεν μπορώ να θυμώσω με τον Βύρωνα, τον αγαπάω τόσο πολύ. Δεν τολμώ να του το πω, ελπίζω να το καταλάβει και ίσως με αγαπήσει και εκείνος. Ελπίζω να γίνει ο Βύρωνάς μου."

Κλείνει το σημειωματάριο.

"Θείε μου αλήθεια λέει η θεία;"

"Ναι Μυρτώ μου, αλήθεια λέει, σε λίγο καιρό όμως ήμουν και εγώ πολύ ερωτευμένος με την θεία σου."

"Πείτε μου περισσότερα θεία μου, θέλω να μάθω."

"Ώρα για ύπνο, είναι αργά."


Σηκώνονται από το σαλόνι και καληνυχτίζονται.
 -------------------------------------------------------------------------

Συζήτηση με τον σιδερά, απόφαση για τον αρραβώνα.
 
--------------------------------------------------------------------------
Ο Κωνσταντίνος Καρίζης, πατέρας του Πέτρου στο γραφείο.
---------------------------------------------------------------------

"Καλημέρα σας κ. Ραγκή, με ζητήσατε."

"Καλημέρα σας κ. Καρίζη, θέλω να συζητήσουμε ένα θέμα που μας αφορά και τους δυο. Πρόκειται για την σχέση της ανιψιάς μου Μυρτώς με τον γιο σας."

"Έχουν σχέση ο Πέτρος μου με την ανιψιά σας;"

"Ναι και μάλιστα όχι απλά φιλική."

"Πάει τρελάθηκε το παιδί μου, τον πήρατε στο γραφείο σας και αυτός για το ευχαριστώ έκανε σχέση με την ανιψιά σας;"

"Μην ταράζεστε κ. Καρίζη, τα παιδιά αγαπιούνται, αυτό είναι όλο."

"Εσείς δηλαδή συμφωνείτε με την σχέση;"

"Γιατί όχι, νέοι είναι και αγαπήθηκαν."

"Το λέτε έτσι απλά δηλαδή δεν έχετε καμία αντίρρηση;"

"Όχι, απεναντίας σας κάλεσα, αν είστε σύμφωνος, να επισημοποιήσουμε το γεγονός."

"Δηλαδή για να καταλάβω, θέλετε ο γιος μου να γίνει γαμπρός σας;"

"Γιατί να μην θέλω, ο γιος σας είναι εξαίρετος νέος και πολύ καλός δικηγόρος. Ότι πρέπει για τη Μυρτώ μου."

"Κ. Ραγκή, τσιμπίστε με, σίγουρα δεν ονειρεύομαι;"

"Γιατί σας εκπλήσσει τόσο κ. Καρίζη;"

"Να, εσείς και η ανιψιά σας ανήκετε σε άλλο κόσμο, εμείς..."

Ο Ραγκής τον διακόπτει.

"Μην συνεχίζετε κ. Καρίζη, εσείς συμφωνείτε να προχωρήσουμε σε αρραβώνα;"

"Και το ρωτάτε κ. Ραγκή, μεγάλη τιμή, για εμένα και την οικογένειά μου."

"Ωραία, αφού λοιπόν είμαστε σύμφωνοι, κανονίστε κάποια από αυτές τις ημέρες να έρθετε οικογενειακώς στο σπίτι μου να κάνουμε τους αρραβώνες."

"Κ. Ραγκή η γυναίκα μου θα τρελαθεί από την χαρά της. Να κάνει νύφη της την ανιψιά σας; Δεν θα το πιστεύει. Με τον γιο μου έχετε μιλήσει;"

"Όχι κ. Καρίζη, ο γιος σας μίλησε με την Μυρτώ μου, έκρινε πως αυτό είναι αρκετό. Κανονικά έπρεπε ο γιος σας να μου κάνει μία σχετική συζήτηση αλλά δεν πειράζει αφού αγαπάει τη Μυρτώ μου, το αντιπαρέρχομαι, εμείς πάντως είμαστε σύμφωνοι να προχωρήσουμε."

"Τον καταλαβαίνω τον γιο μου κ. Ραγκή, που να βρει το θάρρος να σας μιλήσει, όταν θα του πω τα ευχάριστα θα νοιώσει άβολα που δεν σας μίλησε ο ίδιος."

"Ας προχωρήσουμε κ. Καρίζη, το μέλλον ανήκει στους νέους ."

"Σας χαιρετώ κ. Ραγκή, το τι χαρά μου δώσατε δεν περιγράφεται."

"Και η δική μου χαρά είναι μεγάλη, θα δω νυφούλα τη Μυρτώ μου, λίγο είναι;"


Ο Καρίζης αποχωρεί συγκινημένος από το γραφείο. Λίγες ημέρες αργότερα γίνονται οι αρραβώνες.

 ----------------------------------------------------------------------

Την άλλη ημέρα των αρραβώνων.
Ο Θεμιστοκλής είναι στον προθάλαμο. Κατεβαίνει η Μυρτώ.
 
"Καλημέρα σας κ. Θεμιστοκλή."
 
"Καλημέρα δεσποινίς Μυρτώ."
 
Ο Θεμιστοκλής κάνει τον λυπημένο.
 
"Τι έχετε κ. Θεμιστοκλή, σας βλέπω σκεπτικό, λυπημένος είστε, σας συμβαίνει κάτι;"
 
"Να ρωτήσω κάτι δεσποινίς Μυρτώ."
 
"Παρακαλώ, ρωτήστε ότι θέλετε κ. Θεμιστοκλή."
 
"Τον αγαπάτε τον κ. Πέτρο;"
 
"Ναι, πολύ."
 
"Να για αυτό είμαι λυπημένος."
 
"Δεν σας καταλαβαίνω κ. Θεμιστοκλή."
 
"Να, τώρα δεν θα είμαστε πλέον φίλοι δεν θα έχουμε τα μικρά μας μυστικά δεν θα σας κάνω χάρες."
 
Η Μυρτώ γελάει.
 
"Ακόμη το θυμάστε κ. Θεμιστοκλή; Παιδιάστικα καμώματά μου ήταν."
 
"Χάρηκα ιδιαίτερα δεσποινίς Μυρτώ, ο κ. Πέτρος είναι πολύ καλός, είστε ένα ταιριαστό ζευγάρι."
 
"Σας ευχαριστώ πολύ κ. Θεμιστοκλή, θα παραμείνουμε φίλοι, θα έχουμε μερικά μικρά μυστικά, θα σας ζητάω μικρές χάρες. Μην ανησυχείτε"
 

Η Μυρτώ φεύγει χαμογελώντας.

 -----------------------------------------------------------------------------

Η Μυρτώ διακόπτει τις σπουδές.
------------------------------------------------------------------------------
Η Μυρτώ έχει έρθει για διακοπές και σε λίγες ημέρες ανακοινώνει στον Ραγκή ότι θέλει να εγκαταλείψει τις σπουδές της και να παντρευτεί τον Πέτρο.
 ------------------------------------------------------------------------
 
Συζήτηση Μυρτώς με τον Ραγκή στο γραφείο.
-------------------------------------------------------------------------
"Χαίρεται θείε μου, θα ήθελα να σας απασχολήσω για λίγο"

"Αν είναι για λίγο ναι, γιατί έχω στη μέση μία δικογραφία, σε ακούω."

"Θείε μου δεν θέλω να στεναχωρηθείτε ούτε εσείς ούτε η θεία."

"Γιατί να στεναχωρηθούμε; Τι συμβαίνει;"

"Να θείε μου, το σκέφτηκα πολύ όλες αυτές τις ημέρες. Θέλω να διακόψω την φοίτησή μου και να παντρευτώ τον Πέτρο, θέλω να γίνω σύζυγος και μητέρα."

"Έχεις χρόνια μπροστά σου Μυρτώ μου, γιατί βιάζεσαι να παντρευτείς; Οι άνθρωποι πρέπει να σπουδάζουν για να είναι χρήσιμοι στην κοινωνία."

"Θείε μου, σαν σύζυγος και μητέρα δεν θα είμαι χρήσιμη στην κοινωνία;"

"Φυσικά και θα είσαι, λυπάμαι μόνο που θα παρατήσεις τις σπουδές σου, είναι οριστική η απόφασή σου;"

"Ναι θείε μου, συγχωρήστε με αν σας πικραίνω, θέλω να το πείτε εσείς στην θεία, να την προετοιμάσετε, σίγουρα θα στεναχωρηθεί."

"Θα την ενημερώσω αλλά δεν πιστεύω ότι θα στεναχωρηθεί και πολύ, είναι επιθυμία της να σε δει νυφούλα."

"Σας ευχαριστώ πολύ θείε μου, έχετε μεγάλη κατανόηση."

"Να τα ξαναπούμε το βράδυ, να συμμετέχει και η θεία σου στην συζήτηση;"

"Εντάξει θείε μου, θα κάνετε όμως πρώτα την ενημέρωσή της."

"Σίγουρα, άφησέ με τώρα να ασχοληθώ με την δικογραφία, θα τα πούμε το βράδυ."

Όλο χαρά. "Φεύγω, φεύγω θείε μου."
 ---------------------------------------------------------------------------

Ο Βύρωνας ενημερώνει την Αιμιλία για τις προθέσεις του.
---------------------------------------------------------------------------

Είναι απόγευμα, σε λίγο θα δύσει ο ήλιος, το ηλιοβασίλεμα είναι μοναδικό. Ο Ραγκής με την Αιμιλία κάνουν συχνά απογευματινούς περιπάτους στην παραλία, απολαμβάνουν το ηλιοβασίλεμα και συζητούν.
Βαδίζουν αργά.
---------------------------------------------------------------------------
"Αγαπητή μου, σκέπτομαι να δώσουμε το σπίτι στη Μυρτώ μας και το γραφείο στον γαμπρό μας, εσύ τι λες;"

"Εμείς που θα μείνουμε Βύρωνά μου;"

"Να αγοράσουμε ένα σπίτι με μεγάλο κήπο λίγο έξω από την πόλη, να είμαστε κοντά στη Μυρτώ μας, τι λες;"

"Συμφωνώ, Βύρωνά μου, ο Ιάσονάς μας που θα μείνει; Το έχεις σκεφτεί;"

"Όταν με το καλό τελειώσει το στρατιωτικό, θα δούμε αγαπητή μου."

"Φαντάζεσαι, Βύρωνά μου, η Μυρτώ μας νυφούλα και ο Ιάσονάς μας ολόκληρος άντρας, γιατρός, πως περνάνε τα χρόνια."

"Μεγαλώσαμε αγαπητή μου, σκέπτομαι μετά τον γάμο της Μυρτώς να σταματήσω την δικηγορία, ας αναλάβει ο Πέτρος το γραφείο, με την βοήθεια του κ. Δαρούση θα τα καταφέρει, είναι καλός δικηγόρος ."

"Και τι θα κάνεις Βύρωνά μου;"

"Όταν αγοράσουμε το σπίτι στην εξοχή, θα αφοσιωθώ στο να τελειώσω επιτέλους το βιβλίο μου και εσύ θα ασχολείσαι με τον κήπο, με τα λουλούδια. Θα έρχονται και ο Πέτρος με τη Μυρτώ μας τις Κυριακές, θα περνάμε ευχάριστα."

"Βύρωνά μου, αυτή πιστεύω είναι προσωρινή λύση, μην ξεχνάς έχουμε και έναν γιο, τον Ιάσονά μας δεν μπορούμε να τον αφήσουμε μόνο του."

"Θα δούμε αγαπητή μου, κάπως θα τα καταφέρουμε, ούτε ο Ιάσονάς μας μόνος του ούτε η Μυρτώ μας, θα τα καταφέρουμε θα δεις."

"Καλά, Βύρωνά μου, όταν προκύψει κάποια αλλαγή ξανασυζητάμε."


Βαδίζουν αργά στην παραλία.
Λίγους μήνες αργότερα η Μυρτώ παντρεύεται με τον Πέτρο.
 ------------------------------------------------------------------------
Η παραχώρηση του του γραφείου.
 ------------------------------------------------------------------------                          

Ο Βύρωνας παραχωρεί το σπίτι στην Μυρτώ και το γραφείο του στον γαμπρό του Πέτρο. Στο γραφείο βρίσκονται ο Ραγκής, ο Πέτρος, ο Θεμιστοκλής και η Ειρήνη. Ο Ραγκής θέλει να τους μιλήσει.

----------------------------------------------------------------------------
 
"Πέτρο μου, εγώ θα σταματήσω την δικηγορία, το γραφείο θα το κρατήσεις εσύ, σου προτείνω, αν βέβαια συμφωνούν, να παραμείνουν ο κ. Δαρούσης και η δεσποινίς Ρανέρη, θα σου είναι πολύ χρήσιμοι."

"Μα θείε μου, είστε ακόμη πολύ νέος, γιατί να σταματήσετε; Ας αναλαμβάνεται λιγότερες υποθέσεις."

"Η απόφασή μου είναι αμετάκλητη Πέτρο μου, συμφωνείς να παραμείνουν στις θέσεις τους ο κ. Δαρούσης και η δεσποινίς Ρανέρη."

"Φυσικά και συμφωνώ θείε μου, αρκεί να το θέλουν."

"Τι λέτε κ.Δαρούση, θα παραμείνετε σαν συνεργάτης του κ. Καρίζη; Εσείς δεσποινίς Ρανέρη;"

Απαντούν και οι δύο καταφατικά.

"Καλώς, τώρα κάτι τελευταίο,"


Παίρνει από το συρτάρι του γραφείου δύο φακέλους. Δίνει τον ένα στον Θεμιστοκλή και τον άλλο στην Ειρήνη.


"Μέσα στους φακέλους έχω βάλει από ένα χρηματικό ποσό για τις επί τόσα τόσα χρόνια υπηρεσίες σας στο γραφείο, παρακαλώ δεχτείτε τα."


Ο Θεμιστοκλής και η Ειρήνη παίρνουν τους φακέλους.


"Κ. Ραγκή, το γραφείο θα μας φαίνεται άδειο."

"Θα έρχομαι να σας βλέπω κ. Δαρούση, και εσάς και την δεσποινίδα Ρανέρη και φυσικά τον γαμπρό μου και την ανιψιά μου, δεν θα χαθούμε. Εσείς δεσποινίς Ρανέρη δεν θα πείτε κάτι;"

"Τι να πω κ. Ραγκή, σας ευχαριστώ πολύ για όλα, το γραφείο θα είναι άδειο χωρίς εσάς." Συγκινείται.

Θεμιστοκλής, "Ελπίζω  κ. Ραγκή το γαμήλιο δώρο μου στην δεσποινίδα Μυρτώ μη  μου πείτε να χρεώσω την δαπάνη στα έξοδα του γραφείου."


Ο Ραγκής χαμογελάει.


"Εμένα τώρα μου επιτρέπετε, έχω κάποιες εκκρεμότητες να τακτοποιήσω, εσείς συνεχίστε τις εργασίες σας."


Φεύγει από το γραφείο, είναι συγκινημένος αλλά δεν θέλει να φανεί.
 --------------------------------------------------------------------------

Η Γέννηση της Βιολέτας.
----------------------------------------------------------------------------
Η Μυρτώ θα γεννήσει ένα κοριτσάκι, θα του δώσει το όνομα της μητέρας της, Βιολέτα.
Λίγο πριν γεννήσει συζητάει με τον Πέτρο.
-------------------------------------------------------------------------

"Πέτρο μου, σε λίγο θα έρθει το μωρό μας."

"Με το καλό να μας έρθει Μυρτώ μου."

"Θέλω να σε παρακαλέσω για κάτι."

"Σχετικά με το μωρό;"

"Ναι, αν είναι αγόρι ας του δώσουμε όποιο όνομα επιθυμείς, αν όμως είναι κορίτσι θα ήθελα, αν φυσικά συμφωνείς, να του δώσουμε το όνομα της μητέρας μου, να το πούμε Βιολέτα."

"Μυρτώ μου, με συγκινεί η ιδέα σου να δώσουμε το όνομα της συγχωρεμένης μητέρας σου στο μωρό μας, αν είναι κοριτσάκι, συμφωνώ. Αν είναι αγόρι λέω να το ονομάσουμε Κωνσταντίνο, του πατέρα μου, θα τρελαθεί από την χαρά του."

"Σύμφωνοι Πέτρο μου και σε ευχαριστώ για την κατανόηση. Θα ενημερώσω και τους θείους μου, ο θείος μου σίγουρα θα χαρεί πολύ."

Σε λίγους μήνες η Μυρτώ γεννάει ένα κοριτσάκι. Του δίνουν το όνομα της μητέρας της, Βιολέτα.
 -----------------------------------------------------------------------------

Η μεταστροφή του Θεόκλητου.
-----------------------------------------------------------------------------

Τα γηρατειά αλλάζουν τον άνθρωπο, πολλοί έχοντας χάσει τον δυναμισμό της νιότης γίνονται σιγά-σιγά ήρεμοι, πράοι, συγκαταβατικοί, αποκτούν περίσσεια αγάπης και την διαχέουν στον περίγυρό τους.
Δεν φοβούνται τον θάνατο μόνο εύχονται να πεθάνουν όρθιοι, να μην ταλαιπωρηθούν και ταλαιπωρήσουν τους δικούς τους.
 Άλλοι πάλι γερνώντας σιγά-σιγά γίνονται κακότροποι, εγωιστές, πεισματάρηδες, δημιουργούν προβλήματα σε όσους συναναστρέφονται.
Φοβούνται πολύ τον θάνατο. Όταν όμως αντιληφθούν ότι ο θάνατος πλησιάζει μπορεί να αλλάξουν ριζικά σε πολύ λίγο χρόνο.
Όταν συμβεί αυτή η αλλαγή, επιδιώκουν μανιωδώς να διορθώσουν τα λάθη τους, να επανορθώσουν αδικίες που διέπραξαν.
Ο φόβος του θανάτου είναι τόσο ισχυρός που μπορεί να μεταστρέψει και τον πιο γεροπαράξενο, σκληροτράχηλο λύκο, σε ένα γλυκύτατο γέρο, ένα αθώο αρνάκι.
-------------------------------------------------------------------------------

Ο Ραγκής έχει επισκεφτεί το γραφείο, μιλάει με τον γαμπρό του Πέτρο. Σε λίγο χτυπάει το τηλέφωνο. Το σηκώνει ο Πέτρος. Ζητούν τον Ραγκή.
-----------------------------------------------------------------------

"Θείε μου, εσάς ζητούν."

"Εμένα;"

"Ναι θείε μου."

Ο Ραγκής παίρνει το τηλέφωνο.

"Εμπρός."

"Καλημέρα Βύρωνα, ο Χριστόφορος είμαι, τι κάνεις;"

"Καλημέρα Χριστόφορε, είμαστε όλοι καλά, εσείς;"

"Και εμείς Βύρωνα, πρόσεξέ με λίγο."

"Ναι ακούω."

"Σου έχω δυσάρεστα νέα."

"Δυσάρεστα; Τι έγινε;"

"Ο αδελφός σου Βύρωνα, ο Θεόκλητος, είναι βαριά άρρωστος, εδώ σε νοσοκομείο στην Αθήνα."

"Ο Θεόκλητος, μα πως; Εγώ δεν γνωρίζω τίποτε, δεν με ειδοποίησε κανείς."

"Δεν ξέρω Βύρωνα και εμένα εχθές με ειδοποίησαν, το πρωί, πήγα στο νοσοκομείο και τον είδα."

"Χριστόφορε, θα έρθω πιστεύω σήμερα, θα ετοιμάσω λίγα πράγματα και θα έρθω."

"Περίμενε Βύρωνα, έχω και άλλα να σου πω."

"Σου είπα θα έρθω το συντομότερο, θα τα πούμε από κοντά."

"Τώρα πρέπει Βύρωνα, να σε ενημερώσω τι μου είπε ο Θεόκλητος."

"Καλώς, σε ακούω."

"Μου είπε να σε παρακαλέσω να έρθεις στην Αθήνα. Θέλει να σε δει, ακόμη σε ικετεύει να φέρεις μαζί σου τη Μυρτώ..."

Ο Ραγκής τον διακόπτει.

"Τη Μυρτώ; Τι την θέλει;"

"Δεν ξέρω Βύρωνα, έτσι μου είπε, επιπλέον να έχεις μαζί σου και μία φωτογραφία της μικρής Βιολέτας."

"Περίεργα πράγματα ακούω Χριστόφορε, τι άλλο σου είπε;"

"Δεν μου ζήτησε κάτι άλλο αλλά επέμενε πολύ να σε ειδοποιήσω και να σου μεταφέρω αυτά που ζήτησε."

"Καλώς, θα τα πούμε από κοντά."

"Γεια σου Βύρωνα, σε περιμένω."

"Γεια σου Χριστόφορε."
 ----------------------------------------------------------------------------

Την άλλη ημέρα το πρωί.
---------------------------------------------------------------------------
Ο Ραγκής με τη Μυρτώ έχουν έρθει στην Αθήνα. Το πρωί επισκέπτονται τον Θεόκλητο στο νοσοκομείο. Ο Ραγκής δεν ξέρει τι μπορεί να θέλει ο Θεόκλητος τη Μυρτώ και της ζητάει να περιμένει στον διάδρομο.
Μπαίνει στο δωμάτιο , ο Θεόκλητος είναι ξαπλωμένος στο κρεβάτι, είναι φανερά εξαντλημένος.
--------------------------------------------------------------------------

"Καλημέρα Θεόκλητε, πως είσαι;"

"Καλημέρα Βύρωνα, σε ευχαριστώ που ήρθες, η Μυρτώ μας που είναι;"

"Περιμένει έξω στον διάδρομο."

"Καλύτερα γιατί θέλω να σου μιλήσω."

"Πες μου Θεόκλητε, σε ακούω."

"Βύρωνα, τον τελευταίο καιρό σκέφτηκα πολύ, πήρα κάποιες αποφάσεις. Θέλω να στις ανακοινώσω πριν με προλάβει ο θάνατος."

"Θεόκλητε, μίλησα με τον γιατρό, μου είπε πως αν ο οργανισμός σου ανταποκριθεί στα φάρμακα τότε υπάρχουν πολλές ελπίδες να...."

Ο Θεόκλητος τον διακόπτει.

"Βύρωνα άσε τον γιατρό να λέει."

Δείχνει με το χέρι του προς τα επάνω.

"Πήρε την απόφαση."

"Θεόκλητε..."

Ο Θεόκλητος του κάνει νεύμα να σταματήσει και του λέει.

"Βύρωνα σε παρακαλώ μην με διακόπτεις, δε έχω πολύ χρόνο, άκουσέ με. Κάθισε."

Ο Βύρωνας κάθεται σε μία πολυθρόνα .

"Βύρωνα, όπως ξέρεις εγώ έζησα όλα μου τα χρόνια στο νησί, δεν σπούδασα όπως εσύ, να ανοίξω τα μάτια μου όπως μου έλεγες. Έζησα προσκολλημένος στα παλιά, τα σκουριασμένα. Αυτό ήταν και το μεγάλο λάθος στην ζωή μου."

"Θεόκλητε, μην τα σκέπτεσαι αυτά τώρα, κοίταξε να γίνεις..."

Ο Θεόκλητος τον διακόπτει πάλι.

"Βύρωνα σου είπα μη με διακόπτεις, δεν έχω πολύ χρόνο. Αυτό μου το λάθος όμως είχε συνέπειες. Είμαι τώρα στο κρεβάτι ετοιμοθάνατος και δεν έχω σύζυγο να μου βαστάει το χέρι ούτε παιδιά να με αγαπούν και να εύχονται να γίνω καλά. Φέρθηκα απαίσια στην συγχωρεμένη αδελφή μας την Βιολέτα. Από αυτήν θα ζητήσω συγχώρεση όταν συναντηθούμε εκεί επάνω."

Δείχνει με το χέρι του προς τα επάνω.

"Φέρθηκα όμως πολύ άσχημα και στη Μυρτώ μας, την ανιψιά μας Βύρωνα, τον κόρη της συγχωρεμένης, στο αίμα μας όπως έλεγες. Θέλω λοιπόν να ζητήσω από τη Μυρτώ μας να με συγχωρέσει για να φύγω ήσυχος."

"Θεόκλητε, είσαι θύμα των λαθών του πατέρα και του παππού μας δεν είναι όλο το φταίξιμο δικό σου."

"Μη με δικαιολογείς Βύρωνα, σε παρακαλώ δείξε μου την φωτογραφία της μικρής Βιολέτας."


Ο Βύρωνας του δίνει την φωτογραφία.


"Κουκλίτσα είναι, ε Βύρωνα; Μοιάζει λίγο και της συγχωρεμένης."


Φιλάει την φωτογραφία και την δίνει πίσω στον Βύρωνα.


"Σε παρακαλώ Βύρωνα, φέρε τη Μυρτώ μας."


Ο Βύρωνας βγαίνει από το δωμάτιο και φωνάζει τη Μυρτώ. Η Μυρτώ μπαίνει μαζί του στο δωμάτιο, τα έχει χαμένα δεν ξέρει πως να φερθεί, στο κρεβάτι είναι ο θείος της αλλά δεν έχουν ξανασυναντηθεί, τον έχει δει μόνο από μακριά και σε φωτογραφίες.


"Βύρωνα, σε παρακαλώ άφησέ μας μόνους."

Ο Βύρωνας διστάζει για λίγο αλλά τελικά βγαίνει από το δωμάτιο.

"Μυρτώ μου έλα κάθισε εδώ σε παρακαλώ."

Της δείχνει το κρεβάτι. Η Μυρτώ διστακτικά υπακούει.

"Δώσε μου σε παρακαλώ το χέρι σου."

Η Μυρτώ αμήχανα του δίνει το χέρι της.

"Μυρτώ μου θέλω να με συγχωρέσεις που σου φέρθηκα τόσο άσχημα."

"Μα δεν έχουμε συναντηθεί ποτέ, πότε μου φερθήκατε άσχημα;"

"Για αυτό ακριβώς, δεν σου έδωσα την αγάπη που σου όφειλα, σε εσένα την ανιψιά μου, παιδί της συγχωρεμένης της αδελφής μου. Δεν σε αγκάλιασα όταν ήσουνα μικρούλα δεν σου χάιδεψα τα μαλλιά δεν ήρθα στον γάμο σου δεν είδα τα βαφτίσια της κόρης σου δεν, δεν, δεν."

"Η αλήθεια είναι ότι με πίκραναν πολύ όλα αυτά που λέτε."

"Για αυτό σου ζητάω ειλικρινά συγνώμη , θέλω να με συγχωρέσεις που σε πίκρανα τόσο. Δεν θέλω η ανάμνησή μου να σου προκαλεί θυμό. Δεν θέλω να με θυμάσαι με κακία. Τι λες, μπορείς να με συγχωρέσεις;"

"Θείε, από την μητέρα μου είμαι και εγώ μία Ραγκή δεν μπορώ να κρατήσω κακία σε έναν Ραγκή, δέχομαι την συγνώμη σας, ο θείος Βύρωνας μου έχει μιλήσει για εσάς. Είστε θείος μου, σας συγχωρώ."

"Πες μου μόνο Μυρτώ μου πως θα με θυμάσαι;"

"Θα σας θυμάμαι σαν τον θείο μου Θεόκλητο, θείε μου."

Της φιλάει το χέρι.

"Σε ευχαριστώ πολύ, πήγαινε τώρα, φώναξε τον Βύρωνα, τον θέλω."

Η Μυρτώ βγαίνει από το δωμάτιο φανερά συγκινημένη. Ο Βύρωνας μπαίνει στο δωμάτιο.

"Βύρωνα στο συρτάρι υπάρχει ένας φάκελος, άνοιξέ τον και διάβασε σε παρακαλώ φωναχτά το χαρτί που έχει μέσα."

Ο Βύρωνας ανοίγει τον φάκελο και βλέπει ένα πληρεξούσιο.

"Τι είναι αυτό Θεόκλητε;"

"Είναι ένα πληρεξούσιο και μία ιδιόχειρη διαθήκη, διάβασέ το."


Ο Βύρωνας διαβάζει.


Εγώ ο Θεόκλητος Ραγκής καθιστώ τον αδελφό μου Βύρωνα Ραγκή πληρεξούσιο να εκτελέσει την ιδιόχειρη διαθήκη μου.

Το πατρικό μου σπίτι με τον κήπο και το μικρό σπιτάκι μέσα σε αυτόν, το κάνω δωρεά στον δήμο με τους εξής δύο όρους.

1ος) Το πατρικό μου σπίτι να γίνει μουσείο ή χώρος πολιτιστικών εκδηλώσεων εξαιρουμένων άλλων χρήσεων.

2ος) Τα κειμήλια της οικογένειας Ραγκή καθώς και οι προσωπογραφίες όλων των προγόνων μου να τοποθετηθούν στο μικρό σπιτάκι του κήπου και να είναι ελεύθερο να το επισκέπτονται όσοι θέλουν.

Την ακίνητη περιουσία μου την αφήνω στον αδελφό μου Βύρωνα Ραγκή.

Οι καταθέσεις μου στις τράπεζες να μοιραστούν ισόποσα στον ανιψιό μου Ιάσονα Ραγκή και την ανιψιά μου Μυρτώ Καρίζη.

Τις μετοχές και τα ομόλογα τα αφήνω στην εγγονή μου Βιολέτα Καρίζη, κόρη της ανιψιάς μου Μυρτώς.

Ο Βύρωνας τελειώνει την ανάγνωση.


"Είναι νόμιμο αυτό το χαρτί; Έχει ισχύ; Που λέτε εσείς οι νομικοί Βύρωνα;"

"Ναι Θεόκλητε, είναι μία σαφής ιδιόχειρη διαθήκη, έχει και τις υπογραφές δύο μαρτύρων."

"Ναι, είναι του γιατρού και μιας νοσοκόμας. Εντάξει, τώρα ησύχασα. Θα σε παρακαλέσω ακόμη να πείσεις τον Ιάσονά μας να ανοίξει ιατρείο στο νησί μας, θα το κάνεις;"

"Ναι Θεόκλητε, και εγώ θα το ήθελα."

"Και κάτι τελευταίο, στο σπίτι στο νησί μας, στο γραφείο μου, στο πάνω δεξιό συρτάρι έχω ένα χρηματικό ποσό. Θέλω να το μοιράσεις στις δύο κυρίες που με φρόντιζαν ώσπου αρρώστησα. Θα το κάνεις;"

"Θα το κάνω Θεόκλητε."


Κάποιος χτυπάει την πόρτα, μπαίνει μία νοσοκόμα.

"Κ. Ραγκή ήρθε ο ιερέας."

Μπαίνει στο δωμάτιο ένας παπάς.

"Βύρωνα, πήγαινε σε παρακαλώ."

"Όπως θέλεις Θεόκλητε, θα έρθω αύριο."

"Καλά, έλα όποτε θέλεις."

Ο Ραγκής βγαίνει από το δωμάτιο. Ο Θεόκλητος συζητά για λίγο με τον παπά, μετά κοινωνάει.
 ------------------------------------------------------------------------

Την άλλη ημέρα.

Ο Βύρωνας με την Μυρτώ επισκέπτονται το νοσοκομείο, εκεί τους ενημερώνουν ότι ο Θεόκλητος έχει πέσει σε προθανάτιο λήθαργο. Ο Βύρωνας και η Μυρτώ επισκέπτονται το δωμάτιο του Θεόκλητου, τον βλέπουν απλά για λίγο. Φεύγουν από το νοσοκομείο.
Το ίδιο βράδυ τους ειδοποιούν ότι ο Θεόκλητος έφυγε από την ζωή.
------------------------------------------------------------------------

Αιφνίδιος θάνατος του Ραγκή, Μάρτιος του 1967.
--------------------------------------------------------------------------

Ο Πέτρος είναι στο γραφείο του, Ο Θεμιστοκλής ταξινομεί φακέλους στον προθάλαμο. Χτυπάει το τηλέφωνο. Το σηκώνει ο Πέτρος.


"Εμπρός."

Ακούει κλάματα, κάποια γυναίκα κλαίει.

"Ποιος είναι;" Ρωτάει.

Είναι η Αιμιλία. Ξαφνικά ο Πέτρος αναστατώνεται.

"Σιγά-σιγά θεία μου, μην κλαίτε δεν καταλαβαίνω τι μου λέτε. Πως; Πότε; ........ Κλείστε θεία μου, έρχομαι αμέσως."

Κλείνει το τηλέφωνο και μπαίνει στον προθάλαμο.

"Κ. Θεμιστοκλή, τρομερό, ο Ραγκής έφυγε."

Ο Θεμιστοκλής δεν έχει καταλάβει τι έγινε και ρωτάει.

"Έφυγε; Που πήγε;"

"Δεν καταλάβατε κ. Θεμιστοκλή, ο Βύρωνας πέθανε."


Ο Θεμιστοκλής σωριάζεται στην καρέκλα του.


"Πέθανε; Πότε;"

"Μόλις τώρα μου τηλεφώνησε η Αιμιλία, αισθάνθηκε λίγο αδιάθετος, ξάπλωσε το μεσημέρι, πέρασε πολλή ώρα δεν σηκώθηκε και η θεία πήγε να τον ξυπνήσει. Είχε ήδη φύγει. Θα πάω στο εξοχικό, θα περάσω να πάρω και τον γιατρό, εσείς κ. Θεμιστοκλή, σας παρακαλώ μην φύγετε, ίσως σας χρειαστώ. Σας παρακαλώ αν κατέβει η Μυρτώ στο γραφείο μην της πείτε τίποτε, θα της το ανακοινώσω εγώ με τρόπο."

"Πω, πω, μα πως; Δεν ήταν άρρωστος, θα περιμένω κ. Πέτρο δεν θα φύγω από το γραφείο. Μήπως κ. Πέτρο θέλετε να έρθω μαζί σας;"

"Όχι, καλύτερα να μείνετε εδώ."


Ο Πέτρος φεύγει βιαστικά.


Ο Θεμιστοκλής πιάνει το κεφάλι του με τα δυο του χέρια, είναι συγκλονισμένος δεν το χωράει ο νους του. Ο Ραγκής πέθανε; Έτσι ξαφνικά; Αδυνατεί να το πιστέψει. Έρχεται στον προθάλαμο η Ειρήνη, έχει ακούσει το δυσάρεστο νέο και έχει αρχίσει να κλαίει.

----------------------------------------------------------------------------

Η κηδεία του Ραγκή.
----------------------------------------------------------------------------

Επιθυμία του Ραγκή ήταν να ταφεί στο νεκροταφείο της πόλης. Τα οστά του αργότερα να ταφούν στον οικογενειακό τάφο των Ραγκήδων στο νησί του.
 Η εκκλησία είναι κατάμεστη από κόσμο. Ο Ραγκής ήταν πολύ αγαπητός. είχε κάνει πολλούς φίλους στην πόλη. Όλοι οι επίσημοι της πόλης βρίσκονται μέσα στην εκκλησία.
 Ο Δήμαρχος διαβάζει τον επικήδειο.
-----------------------------------------------------------------------

"Μας καλεί σήμερα εδώ, το θλιβερό καθήκον του αποχαιρετισμού, του προσφιλούς μας και ...."


Ο Θεμιστοκλής νοιώθει ότι πνίγεται, θέλει να πάρει λίγο αέρα, προχωρεί με δυσκολία μέσα στην κατάμεστη από κόσμο εκκλησία, βαδίζει προς το προαύλιο της εκκλησίας.

Στο προαύλιο η Μουγκολένη προσπαθεί να μπει μέσα στην εκκλησία. Ο χωροφύλακας δεν της το επιτρέπει.

Πηγαινοέρχεται νευρικά δεν ξέρει τι να κάνει, θέλει οπωσδήποτε να μπει στην εκκλησία, θέλει να δει για τελευταία φορά τον Ραγκή, τον άνθρωπο που της φέρθηκε τόσο καλά.

Η Μουγκολένη βλέπει τον Θεμιστοκλή που βγαίνει από την εκκλησία, τον πλησιάζει και διαμαρτύρεται με νοήματα.

Ο Θεμιστοκλής καταλαβαίνει τι έγινε, της κάνει νόημα να περιμένει και ξαναμπαίνει στην εκκλησία, πλησιάζει την Αιμιλία, της ψιθυρίζει στο αυτί ότι η Μουγκολένη θέλει να μπει στην εκκλησία να δει τον Ραγκή αλλά ο χωροφύλακας στην είσοδο δεν της το επιτρέπει.

Η Αιμιλία συμφωνεί να μπει η Μουγκολένη στην εκκλησία, λέει στον Θεμιστοκλή να παρακαλέσει εκ μέρους της να την αφήσουν.

Ο Θεμιστοκλής πλησιάζει τον διοικητή της χωροφυλακής και του ψιθυρίζει στο αυτί.


"Κ. διοικητά, μπορείτε να έρθετε έξω για λίγο."

"Συμβαίνει κάτι κ. Θεμιστοκλή;"

"Ναι, πάμε έξω και θα σας πω."

Βγαίνουν στο προαύλιο της εκκλησίας.

"Κ. διοικητά, ίσως δεν γνωρίζετε την ιδιότυπη φιλία του Ραγκή με την Μουγκολένη, την κα. Ελένη όπως την αποκαλούσε."

Του δείχνει τη Μουγκολένη.

"Νομίζω ότι πρέπει να την αφήσετε να τον αποχαιρετίσει, σας παρακαλώ θερμά, θα το ήθελε και ο Ραγκής."

"Τι μου ζητάτε κ. Θεμιστοκλή, δεν γίνονται αυτά. Θα είναι προσβολή για την οικογένεια Ραγκή."

"Ρώτησα την κα. Ραγκή και σας παρακαλεί και αυτή να επιτρέψετε στην Μουγκολένη να μπει στην εκκλησία να δει τον Ραγκή."

"Είστε σίγουρος κ. Θεμιστοκλή, μη βρω κανένα μπελά."

"Σίγουρος κ. διοικητά."

"Καλώς. Χωροφύλαξ."

"Διατάξτε κ. διοικητά."

"Συνόδευσε την κα. Ελένη μέσα στην εκκλησία και φρόντισε να μην την ενοχλήσει κανείς."

"Ποια κα. Ελένη; Τη Μουγκολένη κ. διοικητά; Τη γύφτισσα;"

"Σκασμός, κάνε ότι σου λέω, είναι διαταγή."

"Όπως διατάξατε κ. διοικητά."


Συνοδεία του χωροφύλακα η Μουγκολένη μπαίνει στην εκκλησία, η νεοκόρισα, με το ψυχρό βλέμμα και τον σφιχτό κότσο στα μαλλιά, την βλέπει και σπεύδει για να την διώξει. Βλέπει όμως τον χωροφύλακα που την συνοδεύει και το μετανιώνει.

Ακούγονται μερικοί ψίθυροι μέσα από το πλήθος που έχει κατακλύσει την εκκλησία, κανείς όμως δεν τολμάει να αντιδράσει, η παρουσία του χωροφύλακα τους αποτρέπει.

Η Μουγκολένη αντικρίζει το φέρετρο, το αγγίζει, το χαϊδεύει απαλά και δακρύζει. Η Αιμιλία ανασηκώνει το πένθιμο βέλο της, κοιτάζει στα μάτια την Μουγκολένη και την ευχαριστεί με ένα νόημα.

 Η Μουγκολένη αποχωρεί βιαστικά, έξω από την εκκλησία κάθεται στα σκαλιά και κλαίει γοερά.

Ίσως ήταν ο μόνος που της είχε φερθεί τόσο καλά. Παρότι είναι τσιγγάνα, γύφτισσα όπως την έλεγαν, παρότι είναι μουγκή, ο Ραγκής την έβαζε στο γραφείο του, την αποκαλούσε δεσποινίς Ελένη και αργότερα κα. Ελένη.

Της φερόταν ανθρώπινα. Δεν μπορούσε να εξηγήσει γιατί ο Ραγκής της φερόταν τόσο καλά. Εκείνη τον έβλεπε σαν προστάτη της. Θα τον θυμάται πάντα. Θα τον θυμάται σαν ένα πολύ καλό άνθρωπο.

----------------------------------------------------------------------------

Θέλεις να γίνουμε φίλοι;
---------------------------------------------------------------------------
Κάμποσο καιρό μετά την κηδεία του Ραγκή. Η Μυρτώ μπαίνει στον προθάλαμο, κρατάει από το χέρι τη μικρή Βιολέτα. Είναι κιόλας τριών ετών.
-----------------------------------------------------
"Καλημέρα σας κ. Θεμιστοκλή"

"Καλημέρα κα. Μυρτώ"

"Βιολέτα μου, τι λέμε; Καλημέρα σας κ. Θεμιστοκλή."

Η μικρή Βιολέτα, "Καλημέρα σας κ. Σεμιστολκή"

Ο Θεμιστοκλής γελάει. "Όχι Σεμιστολκή, Θε..μι..στο..κλή με λένε. Δεσποινίς Βιολέτα θέλεις να γίνουμε φίλοι;"


==========================================


                                   Επίλογος.
-------------------------------------------------------------------------

Η ζωή συνεχίστηκε. Ο Πέτρος ανέλαβε να εκδόσει το βιβλίο που έγραψε ο Ραγκής. Η Αιμιλία έφυγε για το νησί, μένει με τον γιο της τον Ιάσονα που έχει ιατρείο στο νησί. Η Μυρτώ γέννησε άλλα δύο αγοράκια, το πρώτο το ονόμασαν Κωνσταντίνο και το δεύτερο Βύρωνα.
Ο Θεμιστοκλής παρέμεινε στο γραφείο σαν γραμματέας του Πέτρου. Η μαγείρισσα και η κόρη της έφυγαν για το νησί.
Η Ειρήνη παντρεύτηκε και εξακολουθεί να είναι δακτυλογράφος στο γραφείο του Πέτρου.
Κάθε χρόνο, την ημέρα του θανάτου του Ραγκή όλοι έρχονται για το καθιερωμένο μνημόσυνο. Μετά από λίγα χρόνια τα οστά του Ραγκή μεταφέρονται όπως είχε ζητήσει στο νησί. Τοποθετούνται στον οικογενειακό τάφο των Ραγκήδων.
Για πολλά χρόνια πολλοί αναφέρονταν στο όνομα του Ραγκή, ήταν όσο ζούσε πολύ αγαπητός στην πόλη.-    ==========================================

Για την αναδημοσίευση απαιτείται έγγραφη άδεια του πνευματικού ιδιοκτήτη της παρούσης μυθοπλασίας. Για περισσότερες επεξηγήσεις επικοινωνείστε με τον "Κλεισθένη" στην φόρμα επικοινωνίας.