Γράφει ο "χαζοπαππούς" Κλεισθένης. Επιτέλους πέρασαν 40 'μέρες. Πολύ επώδυνη η αναμονή. Σήμερα μου έφεραν τον εγγονό στο σπίτι. Μισογκρίνιαζε επειδή πεινούσε. Η νύφη μου τον πήρε στο
Είναι γνωστό αυτό που λέει ο λαός, “ο τρελός του χωριού”. Στην πραγματικότητα σε κάθε χωριό ή μικρή πόλη της επαρχίας, παλιότερα υπήρχαν οι γνωστοί σε όλους γραφικοί-τρελοί.
Γεννήθηκα σ' ίνα χουριό, δεν τού 'χε ούτ' ο χάρτ'ς απου μικρός στην δουλεψιά, ακούραστους εργάτ'ς. ========================================== Φύλαγα προυβατίνις μαζί μι του σκυλί 'μ άρμεγα γάλα μπόλικου, για νά'χου του τυρί 'μ
Ο τίτλος "και λοιπόν;" ίσως φανεί παράξενος και άσχετος. Είναι όμως η έντονη αντίδραση του κεντρικού προσώπου όταν διαφωνούσε με τον συνομιλητή του, που έκρινε τους ανθρώπους από την καταγωγή, την οικονομική και κοινωνική τους θέση.
Η αλήθεια δεν πρέπει να φτιασιδώνεται, να μαγειρεύεται, πρέπει να είναι ωμή, πονάει αλλά λυτρώνει. Μερικοί άνθρωποι πόνεσαν πολύ στη ζωή τους είτε από δικά τους λάθη είτε επειδή τους αδίκησε η κοινωνία.